Πολλά ερωτήματα εγείρονται με αφορμή την προκύπτουσα ομαδοποίηση των χωρών της Ε.Ε. σε (οικονομικά πλεονασματικό) Βορρά και (ελλειματικό) Νότο. Μια διάκριση που έχει τις ρίζες της στον 8ο μ.Χ. αιώνα, όταν το κέντρο βάρους της ισχύος στην Ευρώπη μετατοπίστηκε από τη Μεσόγειο προς το βορρά υπό την πίεση του Ισλάμ. Κατ΄ άλλους δε από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όταν ο Νότος ευημερούσε και κάποια Γερμανικά φύλα αφέθηκαν να εγκατασταθούν εντός των συνόρων της Ρώμης, όπου γρήγορα εκλατινίστηκαν. Οι εκτός των συνόρων Γερμανοί διατήρησαν πολλά χαρακτηριστικά τους μέχρι και σήμερα.
Βαθμιαία, οι βάσεις του πολιτισμού, που ήσαν αρχικά προνόμιο του Νότου, διαδόθηκαν και στο Βορρά. Με την πειθαρχία, την εργατικότητα και την οργανωτικότητα που διακρίνουν τις κοινωνίες του ξεπέρασε το Νότο σε ισχύ, πλούτο και αργότερα σε κοινωνική μέριμνα. Οι κυριώτερες πηγές πλούτου στο Νότο ήσαν παραδοσιακά το εμπόριο και η ναυτιλία. Στο Βορρά επικράτησε η παραγωγή και αργότερα οι τράπεζες.
Οι κοινωνίες του Νότου είναι, κυρίως λόγω κλίματος, πιό αυθόρμητες, πιό κοινωνικές, πιό ατομιστικές, πιό χαλαρές και με τάση προς την καλοζωϊα. Εκείνες του Βορρά, λόγω κλίματος και πάλι, έμαθαν να προνοούν, να λειτουργούν πιό ομαδικά, να πειθαρχούν στους νόμους, να είναι πιό φειδωλές στη διαχείριση, πιό ορθολογικές και πιό επιθετικές. Την Ελλάδα την έχουν καταστρέψει ήδη 4 φορές: 267 μ.Χ. οι ‘Ερουλοι, 395 μ.Χ. οι Γότθοι, 1204 μ.Χ. οι Σταυροφόροι, ο Β’ Π. Πόλεμος και τώρα επανέρχονται. Και επειδή τα βασικά χαρακτηριστικά μιας κοινωνίας (το κοινωνικό της DNA) συντηρείται διαχρονικά, φροντίζουν να διατηρούν και την επιθετικότητά τους ώστε να αμύνονται αποτελεσματικά έναντι άλλων επιθετικών επιβουλέων. Έτσι διασφάλισαν τη ζωτικότητα και την ισχύ τους για παραπάνω από 1000 χρόνια. Ιδιαίτερα δε οι Γερμανοί που δεν υπήρξαν ναυτικός λαός, δεν απέκτησαν αποικίες και δεν γνώρισαν άλλους πολιτισμούς για να «ανοίξει» η σκέψη τους, αναγκάστηκαν να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις και θεωρούν ότι το δικό τους μοντέλο είναι το μόνο επιτυχημένο και πρέπει να επιβληθεί και στους άλλους, φυσικά επ’ ωφελεία τους! Η δε προτεσταντική ηθική που εφευρέθηκε στη Γερμανία χρησιμοποιείται και ως μεταφυσική δικαίωση της περιφρονητικής στάσης τους προς τον “αργόσχολο” Νότο.
Νότος και Βορράς είναι λοιπόν δυό οντότητες με διαφορετικές αξίες και στάση ζωής. Μπορούν άραγε να συμβιώσουν ομαλά και ισότιμα;
Μέχρι πρόσφατα και για όσο υπήρχαν πλεονάσματα, τα πράγματα έδειχναν ότι αυτό είναι εφικτό. Η ώρα της αλήθειας όμως έφτασε μαζί με την οικονομική κρίση και την αναβίωση των ορέξεων της Γερμανίας για επικράτηση επί των άλλων. Aφού λοιπόν η Γερμανία μάζεψε όλα τα λεφτά του Νότου με μοχλούς το ΕΥΡΩ, τις τράπεζες, τη συνεχή βελτίωση των προϊόντων της και την επί μία δεκαετία εσωτερική της λιτότητα, τώρα δανείζει πίσω στο Νότο με τόκο και με σκληρούς όρους υποταγής και δημιουργεί και ένα νέο πολιτικό κόμμα που επιδιώκει την αποχώρηση της χώρας του από το ΕΥΡΩ. Αφού δηλαδή δεν έχει άλλα να μας προσφέρει ο Νότος, τα παίρνουμε και φεύγουμε! Εκτός και άν ο Νότος δεχθεί να ξεπουληθεί φτηνά και να καταστεί ενεργούμενο των επιδιώξεων της Γερμανίας.
Βασικά προσόντα ενός ηγέτη είναι να θεωρείται δίκαιος, όχι μικρόψυχος, όχι αχάριστος και να μην κάνει διακρίσεις. Όμως, η τιμωρητική στάση της Γερμανίας απέναντι σε όποιον δεν ακολουθεί αμέσως τα κελεύσματά της προδίδει αλαζονεία, έλλειψη μέτρου και επιλεκτική μεταχείριση και γεννά στους λοιπούς καχυποψία, ανασφάλεια και αντίδραση. Ενώ η ίδια δεν έχει κατορθώσει, μετά από 23 ολόκληρα χρόνια και με πακτωλό χρημάτων, να ενσωματώσει πλήρως την πρώην Ανατολική Γερμανία, ζητά από τους άλλους να αλλάξουν, εδώ και τώρα, καταστάσεις και νοοτροπίες αιώνων και τους τιμωρεί βάναυσα και τους λεηλατεί επειδή αυτό δεν γίνεται. Έχουν κάνει παράδοση τη χρησιμοποίηση των αδύναμων ως πειραματόζωα. Αρπάζουν ή καταστρέφουν ο,τιδήποτε επιθυμούν και δεν έχουν. Στην Ελλάδα χτύπησαν μεταξύ άλλων την ιδιοκτησία. Στην Κύπρο τις τράπεζες. Εμείς τους πληρώσαμε τα χρέη τους το 1953! Αυτοί μας έκλεψαν τον χρυσό και το Κατοχικό δάνειο, μας κατέστρεψαν, χάσαμε εξ αιτίας τους το 7% του πληθυσμού μας και τώρα μας κάνουν και μαθήματα ηθικής!
Σε θέσεις – κλειδιά των θεσμικών οργάνων της ΕΕ και στις “Τρόϊκες” τοποθετούνται κυρίως άτομα ευθυγραμμισμένα με τις Γερμανικές θέσεις. Εύλογα συμπεραίνει κανείς ότι η Γερμανία θα προσπαθήσει να καθορίσει και τον καταμερισμό εργασίας στις χώρες της ΕΕ, περιορίζοντας το Νότο κυρίως σε τουρισμό, αγροτική παραγωγή και ενέργεια, όπου αυτή υπάρχει.
Και ο διακριτικά χειραγωγούμενος Γερμανικός λαός που διαθέτει και πολλά προτερήματα, αντί να στραφεί διεκδικητικά προς τις μεγάλες βιομηχανίες (τζίρος VW – 2012 = 193 δις. Ευρώ!) και προς τις τραπεζές του που θησαυρίζουν ενώ παράλληλα τον κρατούν σε διαρκή λιτότητα, στρέφεται περιφρονητικά εναντίον του Νότου.
Όσο όμως και άν «νουθετεί» στο παρασκήνιο μικρές και μεγάλες χώρες, πιστεύω πως είναι θέμα χρόνου να αντιδράσουν οι θιγόμενοι λαοί της μεταλλαγμένης Γερμανικής Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή ιδέα της ισοτιμίας των λαών έχει ήδη δεχτεί ισχυρό πλήγμα από τους Γερμανούς. Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται η Γερμανία ότι “η ισχύς εν τη ενώσει” και ότι στις δύσκολες ώρες η οικογένειά σου είναι αυτή που θα σε συντρέξει και άρα θα πρέπει και αυτή να είναι ισχυρή. Αποξενώνοντας και πτωχεύοντας όμως τους άλλους και βάζοντας στόχους μεγαλύτερους από το μπόϊ της κινδυνεύει να βρεθεί κάποτε μετέωρη. Και επειδή η ίδια δεν διαθέτει την αναγκαία κρίσιμη μάζα εδαφών και πληθυσμού ούτε και στρατιωτική δύναμη, η φιλοδοξία της να ελέγχει τα πάντα στην Ευρώπη και αλλού είναι εκ προοιμίου μη πραγματοποιήσιμη. Άν συνεχίσει έτσι, θα καταστρέψει για τρίτη φορά τους υπόλοιπους, χωρίς τους οποίους δεν πρόκειται και η ίδια να κρατηθεί για πολύ. Όπως περίπου έγινε δυό φορές στο παρελθόν. Και τη Γερμανία την έκριναν οι λαοί συνειδησιακά με μεγάλη επιείκεια στο τέλος του Β’ Π. Πολέμου επειδή από το 1918 μέχρι το 1933 της επιβλήθηκε μια βάναυση λιτότητα που εξέθρεψε και το Ναζισμό. Τώρα όμως που είναι χορτάτοι δεν θα έχουν κανένα άλλοθι.
Και πώς αναπαράγονται διαχρονικά όλα αυτά τα αρνητικά γνωρίσματα; Φταίει το DNA των ανθρώπων; Ασφαλώς όχι. H δεύτερη γενεά όσων Γερμανών μετανάστευσαν π.χ. στην Αμερική, συμπεριφέρεται τελείως ως Αμερικανοί. Άρα είναι η κοινωνία τους και η εκπαίδευσή τους που δημιουργούν αυτές τις συμπεριφορές. Είναι η ελίτ τους που επιδιώκει τη διαιώνιση αυτών των προτύπων και δηλητηριάζει υποκριτικά την ψυχοσύνθεσή τους για να διατηρεί την ισχύ και τα προνόμιά της.
Η απάντηση λοιπόν στο βασικό ερώτημα είναι ΟΧΙ: Η Γερμανία δεν δέχεται κανέναν άλλον στην Ευρώπη ως ισότιμο και, ως εκ τούτου, δεν προοιωνίζονται ευχάριστες εξελίξεις.
Για να αμυνθούν, οι χώρες που καταπιέζονται από τη Γερμανία και που μαζί συνθέτουν την πλειοψηφία στα Ευρωπαϊκά όργανα, πρέπει να δημιουργήσουν ένα lobby, μάλλον υπό τη Γαλλία, που θα προωθήσει ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, αλλαγή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, έκδοση Ευρωομολόγων κλπ. Θα θελήσει όμως η Γαλλία να αναλάβει μια τέτοια πρωτοβουλία; Άν όχι, η αποχώρηση χωρών από το Ευρώ θα αποτελέσει σοβαρό ενδεχόμενο.
Αλλά και εμείς οι Έλληνες θα πρέπει να θυμόμαστε ότι γίναμε δεκτοί στο Ευρώ με δική μας επιμονή, χωρίς να διαθέτουμε τις προϋποθέσεις, ωθούμενοι από μια επιπόλαιη μεγαλομανία. Η λέσχη όμως των βορείων κρατών λειτουργεί με δικούς της κανόνες, τους οποίους δεσμευθήκαμε να ακολουθήσουμε. Όσο αποφεύγουμε να το κάνουμε θα θεωρούμαστε “ξένο σώμα”, δεν θα βρίσκουμε συμπαραστάτες και ίσως εξωθηθούμε να αποχωρήσουμε ή να προσκυνήσουμε.
Τέλος, θα πρέπει ο Νότος να λάβει υπόψη του ότι το Γερμανικό μοντέλο που δημιουργεί τον πλούτο δεν του ταιριάζει και να αποδεχτεί συνειδητά να έχει μικρότερη αγοραστική δύναμη από το Βορρά (το πόσο μικρότερη είναι ένα άλλο ζήτημα). Διαθέτει όμως ο Νότος πολλά άλλα πλεονεκτήματα που μπορεί και απολαμβάνει και για τα οποία ο Βορράς τον φθονεί!
