Το «σενάριο της γαλοπούλας»

Πολύ φοβούμαι ότι το χειρότερο σενάριο για την κυβέρνηση δεν είναι να μην ψηφιστούν την Τετάρτη τα μέτρα.

Δεν είναι καν να ψηφιστούν με απώλειες βουλευτών και με συρρίκνωση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Το χειρότερο σενάριο είναι να περάσουν τα μέτρα από τη Βουλή, αλλά οι Ευρωπαίοι να μη δώσουν ως τα μέσα Νοεμβρίου τη «συνολική λύση» στο ελληνικό πρόβλημα που υπόσχεται ο γάλλος υπουργός Οικονομικών.

Είναι το «σενάριο της γαλοπούλας». Διότι στην περίπτωση αυτή η κυβέρνηση αποκλείεται να φτάσει στα Χριστούγεννα.

Κι ως εκ τούτου δεν θα καταρρεύσει μόνο η κυβέρνηση (κάτι που δεν φαίνεται να ενδιαφέρει το ΔΝΤ, αν πάρω υπόψη τις τελευταίες κυνικές δηλώσεις του εκπροσώπου του…), αλλά ολόκληρη η χώρα.

Τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά ούτε δεδομένα.

Διότι οι ενδείξεις πληθαίνουν ότι η Γερμανία δεν είναι έτοιμη να προχωρήσει σε «συνολική λύση». Κι ότι θα προσπαθήσει να παρατείνει την αβεβαιότητα ως τις γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2013.

Αν οι ενδείξεις λένε την αλήθεια και δεν αποτελούν απλώς ένα μέσο πίεσης προς την ελληνική πλευρά, τότε μάλλον δύσκολα θα εγκρίνει το Eurogroup μέσα στον Νοέμβριο ένα πακέτο που θα περιλαμβάνει:

–Την εκταμίευση της καθυστερημένης δόσης του Ιουνίου (31,5 δισ. ευρώ) συν άλλα 13 δισ. ευρώ που έχουμε να πάρουμε ως τα τέλη του 2012.

–Την επιμήκυνση της προσαρμογής για δύο χρόνια.

–Τη χρηματοδότηση της επιμήκυνσης.

–Την ουσιαστική αναδιάρθρωση του χρέους που βρίσκεται στα χέρια των ευρωπαϊκών χωρών και της ΕΚΤ.

Ούτως ή άλλως, μόνο στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας θα μπορούσε να θεωρηθεί βιώσιμο ένα χρέος της τάξεως του 189,1% του ΑΕΠ –τόσο το υπολογίζει ο προϋπολογισμός του 2013 που κατατέθηκε στη Βουλή!..

Αυτό το πακέτο δημιουργεί ασφαλώς μια νέα οικονομική κατάσταση για τη χώρα. Ενα πλαίσιο σταθεροποίησης κι ένα σημείο εκκίνησης.

Αν όμως δεν προκύψει ή αν δεν προκύψει σαφώς, αν αρχίσουν πάλι οι καθυστερήσεις, οι επιφυλάξεις και τα ημίμετρα, αν περιμένουμε πότε θα ξεστραβωθεί ο ηθικοδιδάσκαλος Σόιμπλε, τότε η κυβέρνηση θα κληθεί να καταβάλει το βαρύ πολιτικό κόστος μιας θυσίας χωρίς αντίκρισμα και ενός άχθους χωρίς αντάλλαγμα.

Δεν νομίζω ότι το αντέχει.

Κι αυτό επειδή κανένας στην Ελλάδα πλην ελαχίστων γραφικών, ούτε καν η ίδια η κυβέρνηση, δεν πιστεύει ότι τα μέτρα που θα ψηφιστούν την Τετάρτη είναι δίκαια, σωστά και ενδεδειγμένα.

Ολοι θεωρούν ότι υποκύπτουμε απλώς σε έναν ωμό εκβιασμό έναντι ανταλλάγματος. Κι αν δεν προκύψει το αντάλλαγμα θα μείνει μόνο ο εκβιασμός. Ποιος λοιπόν θα τον αντέξει;

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η κυβέρνηση έχει πείσει τους συνομιλητές της για τον κίνδυνο. Ούτε ότι έχει διασφαλίσει τα ανταλλάγματα που θα τον αποτρέψουν.

Το αντίθετο μάλιστα.

Διατηρώ τη βάσιμη υποψία ότι κορυφαίοι υπουργοί ανήκουν στην ισχνή μειοψηφία των ανοήτων που θεωρούν ότι οφείλουμε να υποκύπτουμε στην τρόικα όχι επειδή μας εκβιάζει, αλλά επειδή λέει σωστά και λογικά πράγματα.

Ή που πιστεύουν ότι ο κόσμος θα καταπιεί για άλλη μία φορά αμάσητο το δίλημμα «Μνημόνιο ή χάος». Ε λοιπόν, δεν θα το καταπιεί.

Ηδη τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν εξαντλήσει τα όριά τους.

Το ΠαΣοΚ είναι πλέον ένας αρχηγός χωρίς κόμμα, σε ένα κόμμα χωρίς αρχηγό.

Η ΔΗΜΑΡ δείχνει να αρνείται το μαχαίρι στον λαιμό, ιδίως όταν δεν βρίσκει τον λόγο να πληρώσει κάτι που δεν παρήγγειλε.

Και η ΝΔ δεν αρκεί για να διασφαλίσει τη μακροζωία της κυβέρνησης –άσε που και εκεί το καζάνι βράζει..

Αλλά τα όριά της έχει εξαντλήσει κυρίως η κοινωνία. Η οποία ζει κάθε μέρα και χειρότερα χωρίς να βλέπει διέξοδο στο αδιέξοδο ούτε φως στο βάθος του τούνελ.

Η «συνολική λύση» είναι η τελευταία προσδοκία στην οποία ένα μέρος της έχει γαντζωθεί. Η τελευταία ευκαιρία.

Αν δεν προκύψει κι αυτή, τότε θα παρακαλάμε να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μήπως και δεν μας κυβερνήσει η Χρυσή Αυγή.