Ο αγαπητός κ. Μπαρόζο, που τούτες τις καυτές ημέρες βρέθηκε στην Αθήνα, ξεχείλιζε από συμπόνια. Δήλωσε αλληλέγγυος προς τους Ελληνες, μας διαβεβαίωσε ότι δεν είμαστε μόνοι στην κρίση και ότι πρέπει να γίνουν τα πάντα για την ανάκαμψη. Ευπρόσδεκτα βεβαίως τα καλά λόγια του προέδρου της Κομισιόν, ωστόσο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητό το γεγονός ότι απέχουν πολύ από τη μέχρι τώρα στάση των ευρωπαϊκών αρχών.
Μέχρι τώρα μόνο αλληλεγγύη δεν βλέπει ο ελληνικός λαός. Γιατί απλούστατα δεν συμβαδίζουν οι δημόσιες δηλώσεις και οι υποσχέσεις για την ανάκαμψη και την επόμενη στιγμή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να στραγγαλίζει χρηματοδοτικά τη χώρα και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να ζητά άπειρες εγγυήσεις για να διευκολύνει την μεταφορά των κοινοτικών πόρων προς την Ελλάδα. Και το χειρότερο την ώρα που η χρηματοδότηση είναι λειψή δεν γίνεται η Τράπεζα της Ελλάδος, ως ενδιάμεσος μηχανισμός του νομισματικού ευρωσυστήματος, να «φορτώνει» με υπερπρομήθειες τις εγγυήσεις που παρέχει στις ελληνικές Τράπεζες προκειμένου να εξασφαλίσουν τους ελάχιστους πόρους για τη λειτουργία τους.
Μόνο για φέτος οι προμήθειες αυτές υπολογίζονται σε 1,3 δισ. ευρώ, ποσό που ανυψώνει το κόστος του χρήματος από 0,75% σε πάνω από 5,5% για τις χειμαζόμενες ελληνικές Τράπεζες και τις ακόμη περισσότερο δοκιμαζόμενες ελληνικές επιχειρήσεις. Αν πραγματικά πιστεύει αυτά που είπε στην Αθήνα ο κ.Μπαρόζο ας μεριμνήσει δεόντως.
Αν την εννοεί την αλληλεγγύη ας την εκφράσει η ευρωπαϊκή ηγεσία. Από λόγια έχει χορτάσει ο ελληνικός λαός. Και τους εκβιασμούς δεν τους σηκώνει άλλο. Ηλθε επιτέλους ο καιρός να αντιμετωπισθεί η Ελλάδα ως ισότιμο μέλος της ευρωζώνης.
Είναι πλέον ζήτημα εθνικής αξιοπρέπειας.
