Ο Πρωθυπουργός ζητά ψήφο εμπιστοσύνης, την ώρα που υπουργοί του δημόσια τον κατηγορούν ότι ο ίδιος προκάλεσε κενό εξουσίας! Εμπιστοσύνη, λοιπόν, σε ποιόν;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η 15η Ιουνίου 2011, θα καταγραφεί ως μια από τις πιο επικίνδυνες μέρες της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Γιατί είναι η ημέρα που τα όρια αντοχής του πολιτεύματος έφτασαν, όσο ποτέ άλλοτε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, στα άκρα.
Πρώτον, μια πράγματι πολιτικά ιδιαίτερα πιεστική για την κυβέρνηση, αλλά απόλυτα ειρηνική διαδήλωση έξω από τη Βουλή, κινδύνευσε να εξελιχθεί σε τραγωδία από μια «ξαφνική» βίαιη προβοκάτσια, την οποία οι πολίτες που διαδήλωναν επιχείρησαν με προσωπικό κίνδυνο, ψυχραιμία και αποφασιστικότητα και, τελικά, με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα να καταστείλουν.
Οι πολίτες πέτυχαν να ανασχέσουν τις βιαιότητες, την ώρα που μια αστυνομική δύναμη χιλιάδων ανδρών «απέτυχε» να επιτρέψει στους κουκουλοφόρους να φτάσουν μέχρι τη Βουλή, ενώ οι πάντες ανέμεναν ότι θα κάνουν την εμφάνισή τους. Οι πολίτες αυτοί, που συχνά λοιδορήθηκαν, έδωσαν ένα πρωτοφανές μάθημα έμπρακτου σεβασμού της δημοκρατίας.
Υπό το κράτος όμως αυτής της διαδήλωσης, ο πρωθυπουργός πανικοβλήθηκε. Μετά από τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός ξεκίνησε, με δική του πρωτοβουλία, κύκλο επαφών με τους πολιτικούς αρχηγούς. Επί αρκετές ώρες, η εντύπωση όλων ήταν ότι σχηματίζεται τελικά μια μορφή κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας.
Στο μεσοδιάστημα, όμως, πύκνωσαν οι δημόσιες επικρίσεις κατά του πρωθυπουργού όχι από κανέναν άλλον, αλλά από τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησής του που άλλα δήλωναν ανοιχτά κι άλλα διέρρεαν ότι δεν είχαν ιδέα για την πρωτοβουλία του, με την οποία δεν βρέθηκε ούτε ένας υπουργός να συμφωνεί!
Μάλιστα, ο υπουργός Υγείας δήλωσε δημόσια ότι νιώθει πώς η χώρα βρίσκεται σε κενό εξουσίας που το προκάλεσε ο ίδιος πρωθυπουργός, καθώς κανένα μέλος της κυβέρνησής του δεν είχε ιδέα για τις πρωτοβουλίες του και τις έμαθαν όλοι από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και τις συζητούσαν στη συνέχεια άναυδοι μεταξύ τους! Ο (καθηγητής του συνταγματικού δικαίου) Ανδρέας Λοβέρδος τόνισε, ξεκαθάρισε με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι έχει συνείδηση των λόγων του.
Κάτω από το κράτος αυτής της φοβερής εσωτερικής κυβερνητικής πίεσης, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε γύρω στις δέκα το βράδυ κάνοντας στροφή 180 μοιρών και λέγοντας ότι, τελικά, προχωρά σε ανασχηματισμό και αναζήτηση ψήφου εμπιστοσύνης! Αιτία για τη μεταβολή της στάσης του; Όχι όλα αυτά τα εξόφθαλμα, αλλά κάποιες ασαφείς κατηγορίες για «επικοινωνιακά παιγνίδια» της αντιπολίτευσης!
Για μια ακόμη φορά, ο πρωθυπουργός δεν έχει ο ίδιος ευθύνη για το πολιτικό θρίλερ που δημιούργησε, την οποία του προσάπτουν δημοσίως οι ίδιοι οι υπουργοί του, αλλά την ευθύνη την έχουν άλλοι, για κάτι που, ακόμα κι αν δεχθεί κανείς ότι συνέβη, αν και δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη γι αυτό, θα ήταν προδήλως ζήτημα ελάσσονος σημασίας.
Εν τω μεταξύ, ας σημειωθεί ότι, από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γινόταν γνωστό ότι δεν θα τεθεί από την πλευρά του θέμα εκταμίευσης της πέμπτης δόσης: έτσι, ένας ακόμα εκβιαστικός μύθος από τους πολλούς που ζήσαμε τον τελευταίο καιρό, κατέρρεε υπό το κράτος μιας ειρηνικής διαδήλωσης, δείχνοντας ακριβώς ότι δεν πρόκειται για τίποτα περισσότερο από ένα φτηνό παίγνιο ισχύος.
Η νέα κυβέρνηση αναμένεται να ανακοινωθεί σήμερα Πέμπτη. Θα ακολουθήσει η διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης.
Ουδείς γνωρίζει, αυτή τη στιγμή, ποιο θα είναι το αποτέλεσμά της.
Το ερώτημα όμως είναι αδυσώπητο: εμπιστοσύνης σε τι; Και σε ποιόν; Σε όλους αυτούς τους πρωτοφανείς, αδιανόητους, επικίνδυνους χειρισμούς; Αραγε, τι άλλο παρά ζόφο μπορούν να εγγυηθούν για το μέλλον του τόπου;
Η μόνη λύση που υπάρχει, τώρα μάλιστα που υποχωρεί και ο «κίνδυνος» της δόσης, είναι οι άμεσες εκλογές. Οτιδήποτε άλλο οδηγεί, πλέον, στην καταστροφή.
