Ο λύκος, η αλεπού και ο Πάγκαλος
Αλλη μια Κυριακή μένει για γλέντια, καρναβάλια και μασκαρέματα, αρχίζει μετά η εγκράτεια της Σαρακοστής· χιλιετίες τώρα βιώνουν αυτόν τον ετήσιο ρυθμό οι χριστιανοί, προσαρμόστηκαν στη συνήθεια οι έλληνες ορθόδοξοι που ζουν τα τελευταία 200 χρόνια τις περιοδικές πτωχεύσεις του κράτους τους: ευωχούνται όσο βρίσκουν δανεικά, μετά το ρίχνουν στη νηστεία.
Ευωχούνται κατά τον τρόπο που περιγράφει ο αξιοσέβαστος αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Θεόδωρος Πάγκαλος, Β΄ και αυτός, όπως και ο πρόεδρος της κυβερνήσεως Γεώργιος Παπανδρέου Β΄: «Το “μαζί τα φάγαμε” προέρχεται από διαδικασίες που περιλαμβάνουν και τον πολίτη ατομικά ή συλλογικά».
Κατά τον τρόπο που το περιγράφει και η ιστορία με τον λύκο, την αλεπού και τον γάιδαρο που τον πήραν τον καημένο στη βάρκα τους και έπιασε τρικυμία και είπαν κάποιες αμαρτίες φταίνε, πρέπει να εξομολογηθούμε, να βρούμε και να σκοτώσουμε τον αμαρτωλό, να σωθούμε οι αναμάρτητοι. «Εγώ έχω φάει κοπάδια πρόβατα» είπε ο λύκος. «Ελα, καημένε, που είναι αμαρτία αυτό», είπε η αλεπού, «τα πρόβατα είναι για να τα τρώμε. Εγώ έχω ρημάξει τα κοτέτσια» . Την παρηγόρησε ο λύκος πως ούτε αυτό είναι αμαρτία. Ηρθε η σειρά του γάιδαρου. «Εγώκάποτε κουβάλαγα μαρούλια, γύρισα το κεφάλι μου και έφαγα ένα μαρουλόφυλλο» εξομολογήθηκε αυτός. «Εφαγες μαρουλόφυλλο χωρίς λάδι και ξίδι! Τρομερή αμαρτία! Εσύ φταις». Και έβγαλαν απόφαση πως πρέπει να θυσιαστεί ο γάιδαρος για να σωθούν- δηλαδή, να τον φάνε ο λύκος και η αλεπού.
Ο αξιοσέβαστος αντιπρόεδρος είναι διαλλακτικότερος, εξομολογείται ότι αμάρτησε και αυτός μαζί με όσους έτρωγαν μαρούλια κατά την περίοδο της ευωχίας των δανεισμών. Αλλά για το ποιος πρέπει να θυσιαστεί, το συμπέρασμά του είναι λυκίσιο και αλεπουδίσιο- διότι όλα ταρακουνήθηκαν στη μνημονιακή χώρα μας εκτός από το πολιτικό σύστημα και τις συνήθειες των διαχειριστών του, αλεπούδων και λύκων.
Ούτε νέος νόμος περί ευθύνης υπουργών, ούτε νόμος περί «πόθεν έσχες», που όλο αναγγέλλονται και ποτέ δεν φαίνονται. Ούτε καν κάποιος περιορισμός στην κομματική αδηφαγία. Αντιθέτως, όσο αυξάνονται τα έσοδα του κράτους λόγω της φοροεισπρακτικής προσπάθειας που επέβαλε η τρόικα τόσο αυξάνονται τα ποσά που παίρνουν τα κόμματα- διότι μοιράζονται 1% επί των δημοσίων εσόδων. Προϋπολογίζεται αύξηση 8,5% για το 2011, 8,5% θα πάρουν αύξηση όλα τα κόμματα, όταν κερδοφορίες επιχειρήσεων και μισθοί αναμένεται να μειωθούν κατά διψήφιους αριθμούς- για να μη μιλήσουμε για το δράμα της ανεργίας.
* Λίγη ντροπή, λίγη τσίπα, τέλος πάντων, δεν υπάρχει;
Κλωτσάει ο γάιδαρος;
* Ομως η λαϊκή ιστορία έχει happy end: Ο γάιδαρος δεν το έβαλε κάτω: «Παραδέχομαι την αμαρτία μου», είπε, «ας πεθάνω . Ομως να μην πάρω μαζί μου και το μυστικό για τον θησαυρό που είχε θάψει το αφεντικό μου και το έχει γράψει στην οπλή του πίσω ποδιού μου». Σκύβουν οι δύο άπληστοι να διαβάσουν το μυστικό, από μια κλωτσιά τούς δίνει ο γάιδαρος, τους πετά στη θάλασσα, τους πνίγει και συνεχίζει το ταξίδι ως την ασφαλή στεριά μόνος του- θρίαμβος της δικαιοσύνης.
* Τα happy end παρηγορούσαν την παλιά αγροτική κοινότητα που αγαπούσε τους εργατικούς γάιδαρους και μισούσε τα αρπακτικά, λύκους και αλεπούδες, ενώ σήμερα όλοι έχουμε καταλάβει χάρη στους οικολόγους πως πρέπει να αγαπάμε και τα σαρκοβόρα αρπακτικά. Σήμερα στις ευτυχείς καταλήξεις πιστεύουν μόνο επαναστάτες πολιτικοί αρχηγοί, όπως ο νεαρός Αλέξης Τσίπρας, που πιστεύει πως ο γάιδαρος-λαός θα τιμωρήσει τον λύκο-Παπανδρέου και την αλεπού-Καραμανλή: «Να αρνηθείτε το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας προσφεύγοντας στον ελληνικό λαό. Αλλιώς, κοντοζυγώνει η ώρα που θα αποφασίσει ο ίδιος. Και η διαφυγή του κ. Καραμανλή θα μοιάζει για εσάς το ευτυχέστερο σενάριο».
* Το πρόβλημα είναι πως πριν «αποφασίσει ο ίδιος» ο λαός να κλωτσήσει, θα αποφασίσει η γερμανική Βουλή αν πρέπει το Ταμείο Στήριξης να αγοράζει ομόλογα υπό χρεοκοπία χωρών- στις 17 Μαρτίου. Και αν αποφασίσει «όχι», σημαίνει ότι το χρέος μας θα συνεχίσει να διογκώνεται και κανείς δεν θα βρεθεί να μας δανείσει όταν τελειώσουν τα 110 δισεκατομμύρια. Και τότε θα χρεοκοπήσουμε.
Αλλη λύση για την Ελλάδα από το να δεχθεί όσα προτείνουν οι Γερμανοί, Φινλανδοί, Ολλανδοί και λοιποί που φοβούνται ότι θα κληθούν να συνεχίσουν να πληρώνουν τα φαγοπότια του Θεόδωρου Πάγκαλου Β΄ δεν υπάρχει. Με την ελπίδα ότι θα τους πείσουμε πως αυτή η περίοδος πέρασε οριστικά. Δεν είναι σίγουρο ότι θα πεισθούν και θα μας στηρίξουν, αλλά η μόνη εναλλακτική λύση είναι χρεοκοπία από τώρα.
* Την οποία δεν θα αποφύγουμε αν οι υπουργοί συνεχίσουν να υπονομεύουν την ίδια την κυβέρνηση, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν καλές θέσεις στη μετά Γιώργο Παπανδρέου εποχή. Φαίνεται πως το μισό Υπουργικό Συμβούλιο δεν πιστεύει πια στη διάσωση της χώρας, αν είχαν πιστέψει ποτέ. Το να μην πιστεύεις όμως, όταν είσαι υπουργός, κάνεις την καταστροφή αυτοεκπληρούμενη προφητεία: φέρνεις την καταστροφή.
Αγκάθια και βάτα
Οπως δεν πιστεύουν στη διάσωση (για την ακρίβεια: εύχονται την καταστροφή) όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, για να επωφεληθούν, να στήσουν πάνω στα ερείπια τις νικηφόρες σημαίες τους. Οπως οι Ρώσοι στο Βερολίνο και οι Αμερικανοί στην Ιβοζίμα. Τότε θα είναι στην πραγματικότητα η χώρα υπό κατοχήαλλά ο γάιδαρος-λαός θα ακούει πως τώρα είναι ανεξάρτητος, ξένοι λύκοι και αλεπούδες τον απειλούσαν ως τώρα.
Θα φωνάζουν τότε Τσίπρας- Παπαρήγα «μη σας ξεγελούν, φταίνε οι ντόπιοι λύκοι του δικομματισμού», αλλά έχουν τόσο καλλιεργήσει οι ίδιοι την ξενοφοβία, την εχθρότητα προς Ευρωπαίους και Αμερικανούς, που ο γάιδαρος θα προτιμήσει την παρηγοριά τού «φταίνε οι ξένοι». Οπως με τον Εμφύλιο, τη δικτατορία, την καταστροφή της Κύπρου.
* Αλλά και οι πασόκοι και οι νεοδημοκράτες που ετοιμάζονται για τη μεταπαπανδρεϊκή εποχή που θα έρθει με την καταστροφή, γελιούνται αν πιστεύουν πως έχουν ρόλο να παίξουν. Θα ανθίσουν αγκάθια και βάτα πάνω στα ερείπια, Γκλέτσοι και Λαζόπουλοι και «δεν πληρώνω» και κερατιώτες οπλαρχηγοί και ακραίοι συνδικαλιστές και οι επικεφαλής των ορδών των οπαδών των ποδοσφαιρικών ομάδων.
Στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης αν είχε το πολιτικό προσωπικό, πρωτίστως των δύο μεγάλων κομμάτων, θα έπρεπε να καταλάβει πως το παλιό παιχνίδι τέλειωσε και πρέπει να αποδεχθούν τους νέους κανόνες του παιχνιδιού που υποδεικνύουν οι ευρωπαίοι συνεταίροι μας.
Μπορούν όμως να μάθουν νέους τρόπους και συμπεριφορές απέναντι στο δημόσιο χρήμα και στα δημόσια πράγματα οι πολιτικοί; Μου φαίνεται πως όταν τους ζητάς κάτι τέτοιο, είναι σαν να τους ζητάς να στερηθούν «κεκτημένα δικαιώματα», όπως ζητά ο Παπακωνσταντίνου από τους φαρμακοποιούς, τους μηχανικούς, τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ.
Μαύρη, μεγαλοβδομαδιάτική, η κατάσταση, και ας είμαστε ακόμα στις Απόκριες. Αλλά μπορεί να φταίει και ο κακός καιρός, ο χειμώνας που τούτες ημέρες δείχνει τα δόντια του πριν ξεψυχήσει, ημερολόγιό μου. Σε δύο ημέρες έχουμε Μάρτη, η άνοιξη θα επιβάλει την παρουσία της και μπορεί να είναι όλα καλύτερα μαζί της.
Πέρυσι την 25η Μαρτίου ιδρύθηκε ο μηχανισμός στήριξης που μας έσωσε προσωρινά· μπορεί και εφέτος την ίδια ημέρα- που θα γίνει και η Σύνοδος Κορυφής της Ενωσης- να σωθούμε ξανά. Στο κάτω-κάτω, μας το χρωστάει αυτό η ημέρα που τόσο την τιμάμε.
Αισθάνομαι λυπημένος γιατί στη Λιβύη μια«διακυβέρνηση στα πρότυπα των Αρχαίων Αθηναίων», κατά δήλωση Ανδρέα και πρόσφατα προσυπογεγραμμένη από τον υιό Γιώργο, πνέει τα λοίσθια. Και όχι μόνο αυτό: το όραμα για μεταφορά ηλιακής ενέργειας από τη Σαχάρα στην Ευρώπη πάει στράφι.
Γ. Κ.@otenet.gr
«Καμιά γυναίκα δεν αισθάνεται ποτέ ότι είναι αρκετά αδύνατη ή αρκετά πλούσια» φέρεται να έχει πει η Αμερικανίδα Ουόλις Σίμπσον, για χάρη της οποίας ο Εδουάρδος ο 8ος εγκατέλειψε τον θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας. Ετσι μάλλον εξηγείται το γεγονός ότι η πλειοψηφία των γυναικών επιλέγει τη λεπτή σιλουέτα από το καλό σεξ.
Ετεροδημότις, @yahoo.com
Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν για τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού του περασμένου Σαββάτου, η ουσία όμως είναι η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου, που δυστυχώς δεν είναι ασύνδετη με την εν γένει κατάντια μιας παραπαίουσας και ξεπεσμένης ηθικά και κοινωνικά χώρας. Ας μου επιτραπεί να πω ότι σαν Ελληνας, αλλά και σαν κοινός άνθρωπος, θεωρώ τα οικονομικά προβλήματα ήσσονος σημασίας σε σύγκριση με τον ηθικό-κοινωνικό ξεπεσμό της πατρίδας μου. Παρακολουθώντας δηλώσεις παραγόντων για τα επεισόδια, ήταν η πρώτη φόρα που είχα τόσο έντονη την αίσθηση αηδίας και ντροπής για τη χώρα που αγαπώ. Ισως γιατί πριν λίγες μέρες κάποιοι «φίλαθλοι» επιτέθηκαν στο Θέατρο Τέχνης. Ανεγκέφαλοι, χαμηλής στάθμης νοημοσύνης παράγοντες που μιλούν και συμπεριφέρονται σαν φανατισμένοι οπαδοί και χούλιγκαν, νέα παιδιά με μίσος στο βλέμμα και στην ψυχή για τον αντίπαλο, είναι μόνο κάποια από τα στοιχεία του ηθικού ξεπεσμού. Λίγο- πολύ όλοι έχουμε μέρος της ευθύνης (π.χ. γινόμαστε πελάτες ενός νοσηρού συστήματος πηγαίνοντας στα γήπεδα), όμως η μεγάλη ευθύνη βαραίνει τους κρατούντες και αποφασίζοντες, δηλαδή την Πολιτεία και τους παράγοντες. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί εγκληματικά ανάξιοι σε όλες τις αποχρώσεις και σε όλα τα επίπεδα, χωρίς καμιά εξαίρεση.
Γρήγορης Μανινάκης, Νέα Υόρκη, Αstoria
Στην παρατήρησή σας σχετικά με τη λάθος χρήση του όρου «ακύρωση» αντί του ορθού «επικύρωση» (validation), να προσθέσω τη φράση «end of train destination» που ακούγεται όταν το τραίνο φτάνει στον τερματικό σταθμό. Αυτό μεταφράζεται ως «τέλος προορισμού», προφανής πλεονασμός, μιας και ο προορισμός είναι εξ ορισμού το τέλος κάθε διαδρομής. Αντί αυτού θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η ακριβής μετάφραση «terminal station». Αλλά, αν ξέρεις ότι θα πληρωθείς βρέξει- χιονίσει, δεν υπάρχει λόγος να βάλεις και το μυαλό σου να δουλέψει.
Γιώργος Ρεκλός,Αθήνα
Στη διαπίστωση επιστολογράφου σου ότι κανείς μας δεν θέλει να πληρώσει (για το χρέος), θα επισημάνω ότι το 40% από εμάς επιλέξαμε το ΠαΣοΚ ως κυβέρνηση, οπότε είτε δεν έχει πλέον την στήριξή μας είτε δεν ισχύει η διαπίστωση. Οσο για το ερώτημά της«πού θα βρεθούν επιτέλους τα λεφτά;», για να απαντηθεί πρέπει να έχει απαντηθεί ποιος δημιούργησε το χρέος- και φαίνεται κανείς δεν έχει πειστεί ότι «μαζί τα φάγαμε».
Τhe Οracle,@my.eapforums.gr
Στις 13/2 τελειώνεις με τη φράση«λέξεις… λέξεις… λέξεις» , επί είκοσι χρόνια, 1.100.000 λέξεις, 22 χιλιόμετρα υπολογίζεις τη λεξογραμμή. Με φρίκη τη βλέπεις να μακραίνει, να χάνεται. Με μόλις είκοσι σβησμένα από τα κεράκια του Αλεξανδρινού, φρίττεις κιόλας; Εγώ έχω πίσω μου 94 σβησμένα κεράκια, που αγαπώ- αλλά μπροστά μου κάτι λαμπιρίζει, δεν διακρίνω καθαρά. Θα σε διαβάζω.
Βυζικιώτης, Ακοβας και Θέλπουσας
Το παράδειγμα των Αιγυπτίων μας καλεί ν΄ ακολουθήσουμε ο Αλέκος Αλαβάνος. Να διώξουμε δηλαδή τον Παπανδρέου και να φέρουμε στην εξουσία τον στρατό.
Δημήτριος Τσεχίας
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ/ΙCΟΝ ,ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
