ΤΟ ΒΗΜΑ – NEW YORK TIMES
Αντίο «Τζακ Σμιθ», καλώς ήρθες «Μοχάμεντ Μαλίκ». Το Μοχάμεντ είναι σήμερα το πιο συνηθισμένο όνομα για αγόρια στη Βρετανία, εκτοπίζοντας το Ολιβερ. Τι σημαίνει αυτή η «μοχαμεντοποίηση» της χώρας;
Η βρετανική ταυτότητα έχει αποδειχθεί πιο «ευρύχωρη» από την γαλλική ή την γερμανική ίσως επειδή, ακόμη και πριν την αυτοκρατορία, είχε αναγκαστεί να απορροφήσει τους Αγγλους, τους Σκοτσέζους και τους Ουαλούς. Η ποικιλόχρωμη υφή του Λονδίνου _ γειτονιές με μετανάστες δίπλα σε ακριβές περιοχές _ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το γκετοποιημένο Παρίσι.
Ακουγα στο ραδιόφωνο του BBC μια σειρά εκπομπών με τίτλο «Πέντε τύποι ονόματι Μοχάμεντ» που σχεδιάστηκε για να τονίσει το πόσο δημοφιλές είναι το όνομα αυτό. Το πρόγραμμα αποτέλεσε ένα καλό αντίδοτο στην απλουστευτική καρικατούρα που εξισώνει τον μουσουλμάνο με την απειλή καθώς και ένα χρήσιμο βαρόμετρο μιας ενσωμάτωσης που είναι άνιση, βεβαίως, αλλά συνεχιζόμενη.
Οι Μοχάμεντ που παρουσίασε η εκπομπή θεωρούν εαυτούς βρετανούς πολίτες και όχι μουσουλμάνους της Βρετανίας. Το σύμπαν τους μπορεί να είναι διαφορετικό όσον αφορά την αντιμετώπιση, φερ’ ειπείν, του γάμου αλλά διαφορετικό με ένα τρόπο που μάλλον συμπληρώνει παρά αντιτίθεται.
Ο Μουντασάρ Αχμεντ, ένας 27χρονος που παράτησε τις σπουδές του και είναι σήμερα ανώτατο στέλεχος της εταιρείας δημοσίων σχέσεων Unitas, είναι αναμεμειγμένος στην σύνταξη μιας επιστολής από 50 βρετανούς μουσουλμάνους πανεπιστημιακούς που στηλιτεύουν τον Μαλίκ Μουμτάζ Κάντρι, τον 26χρονο που δολοφόνησε τον Σαλμάν Τασίρ, κυβερνήτη του Πουντζάμπ, επειδή καταδίκασε την δρακόντεια νομοθεσία του Πακιστάν που προβλέπει θανατική ποινή για όσους προσβάλουν το ισλάμ. Ο Κάντρι, που αυτοαποκαλείται «σκλάβος του προφήτη», αποθεώνεται στο Ισλαμαμπάντ.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ετοιμότητα των ευρωπαίων μουσουλμάνων, πολλοί από τους οποίους φέρουν το όνομα του Προφήτη, να υπερασπιστούν την αξία της ελευθερίας του λόγου λειτουργεί σαν γέφυρα. Αντικατοπτρίζει την πίστη όπως αυτή γίνεται αντιληπτή σε μια σύγχρονη κοσμική κοινωνία.
Τέτοιες γέφυρες δεν είναι εύκολο να βρεθούν. Πρόσφατα καταδικάστηκαν από βρετανικό δικαστήριο ο 28χρονος Μοχάμεντ Λιακάτ και ο 27χρονος Αμπίντ Σαντίκ, αρχηγοί μιας σπείρας που βίαζε λευκές 12 ως 18 ετών στο Ντέρμπι. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο δήλωσε ότι υπάρχει πρόβλημα επειδή «άντρες πακιστανικής καταγωγής θεωρούν ότι είναι εντάξει να φέρονται έτσι στις λευκές». Είπε ότι «γεμάτοι τεστοστερόνη, θέλουν κάποια διέξοδο αλλά οι κοπέλες πακιστανικής καταγωγής είναι εκτός ορίων» _ γι’ αυτό αναζητούν το «εύκολο κρέας» των λευκών.
Ακολούθησε μεγάλη διαμάχη. Ρατσιστικό σπίλωμα; Θαρραλέα ευθύτητα; Η δημόσια συζήτηση είναι λυτρωτική. Αλλωστε υπάρχει ένας Μοχάμεντ _ στην πραγματικότητα πολλοί _ στο μέλλον της Βρετανίας.
