Oι επερχόμενες εκλογές μάς αναγκάζουν όλους να αντιμετωπίσουμε ορισμένες δύσκολες επιλογές.
Η πρώτη αφορά τη συμμετοχή: θα πάμε για ψάρεμα ή θα πάμε να ψηφίσουμε; Η αποχή είναι ένα από τα κύρια (πανευρωπαϊκά) γνωρίσματα των τελευταίων αναμετρήσεων. Ο καθένας προτείνει και από μια εξήγηση αλλά καμιά από τις ερμηνείες του φαινομένου δεν ικανοποιεί. Αντίθετα, υπάρχει μια πραγματικότητα: όταν δεν ψηφίζεις αναθέτεις στους άλλους να αποφασίζουν για εσένα χωρίς καν να έχεις διαπραγματευτεί τους όρους. Εξυπνο; Φυσικά, όχι!
Η δεύτερη, αν πάμε να ψηφίσουμε, αφορά τη διακυβέρνηση του τόπου. Ρεαλιστικά, διακυβέρνηση ΠαΣοΚ ή διακυβέρνηση ξανά Νέας Δημοκρατίας; Παπανδρέου ή Καραμανλής; Τον Καραμανλή τον δοκιμάζουμε από το 2004 με τα γνωστά αποτελέσματα. Τον Παπανδρέου δεν τον έχουμε δοκιμάσει ως πρωθυπουργό. Ο απολογισμός της Δεξιάς είναι τόσο τραγικός που ο αρχηγός της μας υπόσχεται τώρα «αίμα και δάκρυα» για να επιζήσει η χώρα με μονόπλευρες ως προς το ποιος τις πληρώνει «μεταρρυθμίσεις» που δεν τόλμησε, αν τις πιστεύει, να αντιμετωπίσει καν όλα αυτά τα χρόνια.
Η Κεντροαριστερά υπόσχεται άλλες πιο κοινωνικά δίκαιες λύσεις. Εφικτές; Πρέπει να το αποδείξει και κάποιος άλλος εκτός από τη γνωστή «τσαρίνα» Λούκα Κατσέλη. Οσο για τις λίστες…
Η τρίτη είναι για τους δεξιούς ο Καρατζαφέρης που φρόντισε να περιλάβει σε ηγετική θέση και έναν σκληρό τέως κυπατζή, τον κ. Κοραντή: ποια είναι τα σχέδια ενός «συναγερμού» που περιλαμβάνει ήδη σεσημασμένους ακροδεξιούς όπως τον Βορίδη και τον υιό Πλεύρη που τόσο τον χαίρεται ο μπαμπάς του;
Η τέταρτη επιλογή αφορά την κατακαημένη Αριστερά. Το να ψηφίσεις κλωνοποιημένους Στάλιν και Μπέρια το 2009 μέσω Περισσού και Παπαρήγα είναι κάτι το απελπιστικά θλιβερό. Το να ψηφίσεις Συριζοσυνασπισμό όταν ο Τσίπρας λόγω Αλαβάνου φαίνεται λογικός και ρεαλιστής παρά τις εξαρχειακές «συνιστώσες» που ονειρεύονται τα όσα μαγαζιά δεν κάηκαν τον περασμένο «ηρωικό Δεκέμβρη 2» είναι και αυτό απελπιστικά θλιβερό, παρά τις όσες συμπάθειες για μια μερίδα του «χώρου» μπορεί να επιζούν σε πολλούς. Η πέμπτη επιλογή είναι κατά κάποιον τρόπο μοιρολατρική: λες ότι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία και ότι σε σαράντα ημέρες θα ξαναψηφίσουμε, οπότε δεν ξέρεις τι μπορεί να πράξει η αδάμαστη ρωμιοσύνη και να είναι πιο ξεκάθαρα τα πράγματα, τα προγράμματα, οι άνθρωποι. Με στόχο την ουσιαστική ανασυγκρότηση.
Αλλά ας μην υπερβάλλουμε: ως προς την ουσία, τα ίδια διαπιστώνουμε και τα ίδια λέμε από το 1821!
ΥΓ.: Ψηφοδέλτια του παπανδρεϊκού ΠαΣοΚ. Χωρίς Σημίτη και χωρίς όλους τους σημαντικούς συνεργάτες του (Παπαδόπουλος, Παπαντωνίου, Βερελής και τόσοι άλλοι). Αλλά με διάφορουςες «λαμπερούς» τίποτε. Σχόλιο: «Αντί εκείνων αυτοί!». Κοιμάται καλύτερα τώρα ο αρχηγός;
