ΑΠΟ τις χιλιάδες σελίδες που γράφτηκαν αυτές τις μέρες για το Κυπριακό, εδώ κι αλλού, μια φράση – ειπωμένη από «ξένον παράγοντα», πριν απ’ τα δημοψηφίσματα – ηχεί ιδιαίτερα συμβολική: «Δεν πρέπει να τιμωρήσουμε τους Τουρκοκύπριους». «Δεν πρέπει να τους τιμωρήσουμε», αφού ήταν βέβαιο πως θα υπερψήφιζαν το Σχέδιο Ανάν, που είχε σκαρώσει ο ΟΗΕ, καθ’ υπαγόρευση των μεγαλοδύναμων της Γης.
H «μη τιμωρία» των Τουρκοκύπριων, όμως, δεν περιορίζεται σε αρνητική μορφή, αλλά έχει προπάντων θετικό αντίκρισμα: Οχι μόνο «δεν θα τους τιμωρήσουμε» αλλά και θα τους «επαινέσουμε» – η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μάνι-μάνι, την επομένη του δημοψηφίσματος, τους «συνεχάρη θερμά» για την ψήφο τους. Και, το ακόμα σπουδαιότερο: προοιωνίζεται την πρακτική ανταμοιβή τους: Ριζική αλλαγή στάσης απέναντι στο ψευτοκράτος, «αναβάθμισή» του, άρση του εμπάργκο, οικονομική ενίσχυση, ακόμα και – ίσως – αναγνώρισή του…
ΑΛΛΑ η επίμαχη φράση έχει και μιαν ακόμα αναπότρεπτη υποδήλωση, αρνητική, τώρα, για τους «εναντίους»: Οχι μόνο «δεν τιμωρούμε» τους συμφωνούντες μ’ εμάς Τουρκοκύπριους (τους «Ναι-ιστές») αλλά και τιμωρούμε τους διαφωνούντες Ελληνοκύπριους (τους «Οχι-στές»), τους ψέγουμε, τους αφορίζουμε, τους λιθοβολούμε, λόγω και έργω.
Θα τους δεχτούμε, βέβαια, στην Ευρωπαϊκή Ενωση (αφού δεν μπορούμε πια να κάνουμε αλλιώς), αλλά σαν κράτος δεύτερης ή δέκατης κατηγορίας, θα τους αντιμετωπίζουμε συνεχώς αρνητικά, θα τους θεωρούμε «μαύρο πρόβατο», θα τους βάλουμε όρθιους στη γωνία με το πρόσωπο στον τοίχο, «θα τους κάνουμε τον βίο αβίωτο» – όπως πληροφόρησε, κομψότατα και εταιρικότατα, ο κ. Φερχόιγκεν τον φίλο ευρωβουλευτή Γ. Μαρίνο1.
M’ ΑΛΛΑ λόγια: Δεν τιμωρούμε τους Τουρκοκύπριους (δηλαδή, την Τουρκία) για τις εισβολές στην Κύπρο και για την κατοχή του βόρειου τμήματός της… δεν τους τιμωρούμε για την ανακήρυξη του ψευτοκράτους… δεν τους τιμωρούμε για τους φόνους, τις απαγωγές, τις λεηλασίες, τους βανδαλισμούς… δεν τους τιμωρούμε για τον σφετερισμό των ελληνικών περιουσιών και τους διωγμούς των νόμιμων κυρίων τους… δεν τους τιμωρούμε για το θρόνιασμα 100.000 και βάλε εποίκων… δεν τους τιμωρούμε για την εγκατάσταση 40.000 τουρκικού στρατού… δεν τους τιμωρούμε για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συνθηκών και για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των οποίων είμαστε θεματοφύλακες. Για όλα αυτά – που τα έχουμε ήδη καταδικάσει με δεκάδες ψηφίσματα και αποφάσεις – τους αθωώνουμε, τους «αποενοχοποιούμε», μια και «συνεμορφώθησαν με τις υποδείξεις μας», που τυχαίνει να ταιριάζουν με τα συμφέροντά τους…
Τιμωρούμε, όμως, τους Ελληνοκύπριους που, 30 τώρα χρόνια, έχουν υποστεί και υφίστανται τις συνέπειες των παραπάνω εγκλημάτων… τους τιμωρούμε, επειδή δεν αποδέχτηκαν το Σχέδιό μας, θεωρώντας πως δεν εξασφαλίζει την ίδια την τήρησή του, πως δεν σέβεται το κοινοτικό κατεστημένο, πως στήνει ένα τραγελαφικό «κράτος» ανίκανο να λειτουργήσει, και πως δίνει στην Τουρκία ευκαιρίες στρατιωτικής επέμβασης, για να ολοκληρώσει το μεγαλούργημά της του 1974…
Ηγουν, άφεση αμέτρητων αμαρτιών των δε… κολασμός των δε για την «αμαρτία» της κάλπης…
ΕΤΣΙ, από την 1η Μαΐου, η Ευρωπαϊκή Ενωση θα έχει 24 αρτιμελή μέλη συν 1 με «κινητικά προβλήματα» ενώ θα ετοιμάζει την αψίδα υποδοχής της Αγκυρας και τα έπαθλα κοσμιωτάτης διαγωγής για το ψευτοκράτος.
Οσο για το ποιοι είναι καθ’ έξιν, κατά συρροήν και κατ’ εξακολούθησιν κακοποιοί και ποιοι κακοπαθόντες και κακοπάσχοντες, αυτά είναι παλιές ιστορίες, για τις οποίες δεν ιδρώνουν τα βαρήκοα αυτιά της Realpolitik…
MIA και κάποιες φράσεις είναι τόσο συμβολικές – όπως είπα στην αρχή – και αφού οι προτάσεις εξακολουθούν να πέφτουν βροχή, ας μου επιτραπεί να κάνω κι εγώ μια πρόταση, σεμνή και ταπεινή:
Στις 10.000 σελίδες του Σχεδίου Ανάν, να προστεθεί ένας μικρός επίλογος από τρεις φράσεις προσώπων ανώτερων πάσης υποψίας:
«Οσοι δεν τιμωρούν τους κακούς, θέλουν να αδικούνται οι αγαθοί» («Οι μη κολάζοντες τους κακούς, βούλονται αδικείσθαι τους αγαθούς») Πυθαγόρας2.
«Καταδικάζεται ο δικαστής, όταν απαλλάσσεται ο ένοχος» («judex damnatur cum nocens absolvitur») Πουμπλίλιος Σύρος3.
«Οποιος συγχωρεί το έγκλημα, γίνεται συνένοχός του» («Et qui pardonne au crime, en devient complice») Βολταίρος4.
…………………….
1. Βλ. άρθρο του τελευταίου στο «Βήμα», 24.4.2004. – 2. Σε Διογένη Λαέρτιο, ΜΣτ’, 112). – 3. Γνωμικά, 77. – 4. Βρούτος, Πράξη 5, σκηνή 1).
