Το ΚΚ Κίνας, η Ελλάδα και οι επενδύσεις

Ενώ στην καπιταλιστική Ελλάδα, παρά την κρίση, η επιχειρηματικότητα και οι επενδύσεις ενίοτε αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό, στην κομμουνιστική Κίνα τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας με οδηγία που δημοσιοποίησε πριν από λίγες ημέρες αναγνωρίζει τη σημασία του «επιχειρηματικού πνεύματος» στην εθνική οικονομία, δηλώνοντας ότι θα υποστηρίξει και θα προστατεύσει τους επιχειρηματίες, επαινώντας τους μάλιστα για τη συμβολή τους στην τόνωση της ανάπτυξης. «Πολλοί επιχειρηματίες έχουν συμβάλει σημαντικά στη συσσώρευση του κοινωνικού πλούτου, στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη» λέει μεταξύ άλλων η οδηγία του ΚΚ Κίνας, εκτιμώντας ότι «το επιχειρηματικό πνεύμα θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην αναζωογόνηση της αγοράς και στην επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης της οικονομίας και της κοινωνίας».

Ο ιδιωτικός τομέας συμβάλλει εξάλλου περισσότερο από το 60% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Κίνας και δημιουργεί το 80% των θέσεων εργασίας, ενώ η κυρίαρχη τάξη της Κίνας έχει αλλάξει στάση απέναντι στον ιδιωτικό τομέα της χώρας τις τελευταίες δεκαετίες. Πάει καιρός από τότε που ο Μάο Τσε Τουνγκ, το 1949, έθεσε ως στόχο τη δήμευση των περιουσιακών στοιχείων από την αστική τάξη, αλλά και από την κατάρρευση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού προτού ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ τονώσει την ιδιωτική πρωτοβουλία στα τέλη της δεκαετίας του ’70.

Ο Τζιάνγκ Ζεμίν προχώρησε περαιτέρω, επιτρέποντας στους ιδιώτες καπιταλιστές να ενταχθούν στο κόμμα τη δεκαετία του 1990 –μια σημαντική ιδεολογική εξέλιξη που μετέβαλε τα δεδομένα.

Πολλοί κινέζοι μεγιστάνες είναι μεταξύ των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο και το κόμμα είναι γενναιόδωρο στην παροχή τιμητικών τίτλων σε πιστούς επιχειρηματίες, ενώ σε κάποια όργανα παρατηρείται συνωστισμός δισεκατομμυριούχων-μελών.

Η κυβέρνηση της Κίνας, καθώς οδεύει προς μια σημαντική μετάβαση σε επίπεδο ηγεσίας, εξετάζει το αν η πώληση μειοψηφικών μεριδίων σε ιδιώτες επενδυτές μπορεί να βελτιώσει την απόδοση των επιχειρήσεων και, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο σε εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος, αν «θα δημιουργηθεί αξία για τους μετόχους», μια φράση που παραπέμπει στη Γουόλ Στριτ και στο Σίτι του Λονδίνου.

Για τους αναλυτές, στο τέλος η Κίνα θα αναδειχθεί μια σταθερή και ανοιχτή παγκόσμια οικονομία, με βαθιά εδραιωμένους εμπορικούς δεσμούς σε Ανατολή και Δύση. Σήμερα παρακολουθεί το νόμισμά της να κερδίζει μερίδιο αγοράς, ειδικά μετά την επιτυχή μετάβαση στη διαπραγμάτευση πετρελαίου σε γουάν.

Η Κίνα, λένε, συνεχίζει τα βήματα για το άνοιγμα της οικονομίας της, στο πλαίσιο ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου να υπερσκελίσει τις ΗΠΑ στον ρόλο της παγκόσμιας υπερδύναμης. Με το άνοιγμα μάλιστα των κινεζικών κεφαλαιαγορών, οι επενδυτές από όλον τον κόσμο θα μπορούν να συμμετάσχουν στις εξελίξεις του πλέον μεταρρυθμιστικού αιώνα, με την Κίνα να ανακτά την παλιά της δόξα στον παγκόσμιο πλούτο

Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα κοινός τόπος είναι σήμερα πως η χώρα έχει ανάγκη από μια επενδυτική έκρηξη 80-100 δισ. ευρώ καθαρών επενδύσεων για να «γυρίσει» πραγματικά η οικονομία με διατηρήσιμη ανάπτυξη και να καλυφθεί το τεράστιο χρηματοδοτικό κενό, το οποίο υπολογίζεται σε 150 δισ. ευρώ.

Μια άλλη παραδοχή επίσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεδομένης της ανεπάρκειας των εγχώριων αποταμιευτικών πόρων το επενδυτικό έλλειμμα μπορεί να καλυφθεί κυρίως με μεγάλης κλίμακας εισροές κεφαλαίων από το εξωτερικό για να αυξηθούν οι ξένες επενδύσεις από το 1% του ΑΕΠ τα τελευταία χρόνια στον μέσο όρο της ΕΕ που κυμαίνεται στο 8% του ΑΕΠ.

«Δεν έχουμε κουλτούρα επενδύσεων στην Ελλάδα» παρατηρούσε κορυφαίος παράγοντας του ελληνικού επιχειρείν, σημειώνοντας το σχεδόν εχθρικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, την αναξιοκρατία, τους κακούς θεσμούς, τους υψηλούς φόρους στην παραγωγή και στην εργασία που αποθαρρύνουν σοβαρές επενδύσεις, είτε λόγω της ανικανότητας του ελληνικού κράτους να τις διαχειριστεί είτε, κάποιες φορές, λόγω ιδεοληψιών και αγκυλώσεων.

Δεδομένης μάλιστα της περιορισμένης εμπιστοσύνης των αγορών, των πολιτών και των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας στο πολιτικό σύστημα αναφορικά με την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που θα οδηγήσουν τη χώρα σε ένα περιβάλλον σταθερής αναπτυξιακής προοπτικής, η Κίνα της νέας εποχής φαντάζει ακόμη κάτι πολύ μακρινό για την Ελλάδα.