Ποιος θα το περίμενε ότι το μάλλον ευμέγεθες αμφιθέατρο του Νέου Κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη θα γέμιζε για τους Γκίλμπερτ & Τζορτζ; Ισως κάποιοι θα πουν ότι ήταν αναμενόμενο- οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ είναι σταρ. Δεν πάνε όμως πολλά χρόνια που μια τέτοια εκδήλωση στην Αθήνα δεν θα είχε καμία ελπίδα επιτυχίας, ειδικά καθ΄ ότι η έκθεση του περιβόητου καλλιτεχνικού διδύμου από τη Βρετανία ξεκινάει σήμερα: χθες δεν υπήρχε τίποτε να δει κανείς, μόνο να ακούσει.
Για μια συζήτηση των δύο καλλιτεχνών, λοιπόν, με συντονιστή τον Μάικλ Μπρέιζγουελ, γέμισε χθες το Μουσείο Μπενάκη με ανθρώπους κάθε ηλικίας να κάθονται ως και στα σκαλιά. Και οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ δεν απογοήτευσαν. Ισως να μην είπαν τίποτε ιδιαιτέρως βαθύ ή ίσως είπαν πολλά μαζί που θα μπορούσαν να είναι από βαθιά ως ερεβώδη- αν δεν τα συνόδευαν με αυτό το ηπίως ειρωνικό ύφος, tongue-in-cheek, που λένε και στα μέρη τους.
Να, σε μια στιγμή περιέγραφαν πώς ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους αναζητώντας γκαλερί στο Λονδίνο. «Πήγαμε σε όλες τις γκαλερί» είπαν «μία προς μία.Μπαίναμε μέσα και λέγαμε “θα θέλαμε να κάνουμε μια έκθεση”. Μας έλεγαν “ας δούμε τα σλάιντς με τη δουλειά σας”.“Α,δεν έχουμε τίποτε να δείξουμε”απαντούσαμε. “Θέλουμε να δούμε αν μπορούμε να κάνουμε έκθεση και, αν ναι, τότε θα φτιάξουμε κάτι”».
Ακούγεται διασκεδαστικό. Και είναι, ώσπου να συνειδητοποιήσει κανείς ότι αυτή η εξωφρενική πρακτική, καλλιτέχνες που σκέφτονται και δημιουργούν ένα έργο ειδικά για μια έκθεση αφότου η έκθεση προγραμματιστεί, αποτελεί κοινό τόπο πλέον στη σύγχρονη τέχνη. Ωστόσο στα μέσα της δεκαετίας του 1960 τα πράγματα ήταν διαφορετικά- και όσον αφορά το πώς συμπεριφέρονταν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. «Ηταν πιο φιλικοί» είπαν οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ. «Ολοι ήταν πιο φιλικοί.Βέβαια,μετά κλείνονταν στο εργαστήριο και έφτιαχναν κάτι άσπρα κουτιά ή ζωγράφιζαν μια γραμμή.Ηταν η εποχή του μινιμαλισμού, βλέπετε».
Σχεδόν μισό αιώνα μετά την εμφάνισή τους στο καλλιτεχνικό προσκήνιο οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ είναι η περσόνα που έχουν χτίσει. Από το πρώτο κιόλας έργο τους, τη «Ζωντανή γλυπτική», όπου τοποθέτησαν τον εαυτό τους στο επίκεντρό του παριστάνοντας τα αγάλματα, η πρόθεσή τους να μη διαχωρίσουν ποτέ την καλλιτεχνική πρακτική από τα πρόσωπά τους είχε διαφανεί. Και μάλλον αυτή η απόλυτη ταύτιση συνιστά μια απελευθέρωση: αντιμετωπίζουν το κοινό απλά, με άνεση και χιούμορ.
Υστερα από μια χορταστική- παρά τις σκατολογικές στιγμές- συζήτηση μιάμισης ώρας, οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ σηκώθηκαν όρθιοι και τραγούδησαν ένα αγγλικό τραγουδάκι. Οχι ιδιαίτερα καλά. Αλλά, πάλι, είναι οι Γκίλμπερτ & Τζορτζ. Δεν νομίζω ότι η καλλιφωνία τους ήταν ποτέ το ζητούμενο. Η ατομική τους έκθεση στην γκαλερί Βernier/Εliades εγκαινιάζεται σήμερα.
Βernier/ Εliades, Επταχάλκου 11, τηλ. 210
3413.935, www. bernier-eliades.gr
