Στη Δημοκρατία σε όποιον δεν αρέσει η άποψη του Αρη Πορτοσάλτε, για ένα θέμα, ή για όλα τα θέματα, από το Μεταναστευτικό έως την Υγεία, την πίστη του στην ιδιωτική οικονομία και την εμμονή του στην τήρηση του νόμου και της τάξης, έχει μια πολύ εύκολη λύση: αλλάζει τον σταθμό στον οποίο εργάζεται ο δημοσιογράφος και δεν ακούει προς στιγμήν ή για πάντα τις απόψεις του. Ενισχύει έτσι ως προς την ακροαματικότητα άλλον ή άλλους σταθμούς όπου εκφράζονται απόψεις σύμφωνες με τη δική του αντίληψη. Επιπλέον, σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να πείσει συμπολίτες του να κάνουν το ίδιο. Ακόμα, γράφει αναλυτικά, εάν το επιθυμεί, στο Διαδίκτυο κατ’ αρχήν ή όπου αλλού μπορεί να δημοσιοποιηθεί η άποψή του. Στη δημοκρατία πολεμάμε με τις λέξεις και τα επιχειρήματα, κανόνας απόλυτος.
Μόνο από ολοκληρωτικά μυαλά, μόνο στην επικράτεια των κατόχων της «απόλυτης αλήθειας», στο βασίλειο της μισαλλοδοξίας και του μεσσιανισμού, ένας δημοσιογράφος, ένας επαγγελματίας δηλαδή της ενημέρωσης, που είναι υποχρεωμένος να εκφέρει άποψη, γίνεται αντικείμενο κατατρομοκράτησης, με προφανή σκοπό να καμφθεί το φρόνημά του. Τι άλλο σημαίνουν τα συνθήματα τα οποία γράφτηκαν στους τοίχους της πολυκατοικίας που διαμένει, όπως «Πορτοσάλτε ψόφα» «Αρη Ναζί», «Σκουπίδι του Σκάι» κ.λπ.;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
