Θα ήθελα να ρωτήσω σε προσωπικό επίπεδο πώς αισθάνεστε για όλο αυτό. Εσείς φύγατε πριν από την ουκρανική εισβολή, αλλά τώρα έχουν φύγει πολύ περισσότεροι άνθρωποι, ενώ οι οικογένειές σας είναι ακόμα στη Ρωσία.
Ιρίνα Μπόρογκαν: «Είναι απαίσιο. Ποτέ δεν σκοπεύαμε να μεταναστεύσουμε. Γράψαμε ένα βιβλίο για την πολιτική μετανάστευση, το «The Compatriots», το 2019 που αφορά την περίπλοκη σχέση μεταξύ του Κρεμλίνου και της ρωσικής πολιτικής μετανάστευσης. Αλλά τότε δεν είχαμε την πρόθεση να μεταναστεύσουμε. Πριν από 18 μήνες αναγκαστήκαμε να φύγουμε από τη Ρωσία για λόγους ασφαλείας και για άλλους λόγους. Δεν μπορούσαμε πια να κυκλοφορήσουμε ως ελεύθεροι δημοσιογράφοι στη χώρα, και αυτό ήταν κάπως παράξενο. Λίγο μετά, αφού φύγαμε, όλες οι ρωσικές ομάδες ερευνητικών δημοσιογράφων έπρεπε να εγκαταλείψουν τη Ρωσία επειδή ανακρίνονταν. Τέθηκαν υπό ποινική έρευνα και πήγαν στην Ευρώπη. Μετά από αυτό άρχισε ο πόλεμος. Ακολούθησαν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι, διανοούμενοι και άνθρωποι που είχαν αντιπολεμικά αισθήματα, καθηγητές, φιλελεύθεροι ακαδημαϊκοί. Ολοι τους αναγκάστηκαν να φύγουν. Αυτή τη στιγμή έχουμε πολλούς ανθρώπους σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, καθώς και στο Καζακστάν, στο Κιργιστάν, στην Αρμενία και στη Γεωργία, που ιστορικά δεν είναι πολύ συνηθισμένα μέρη για τα ρωσικά κύματα μετανάστευσης. Αλλά τώρα έτσι είναι τα πράγματα».
Αντρέι Σολντάτοφ: «Φύγαμε λόγω καταδυνάστευσης, το οποίο είναι κάτι απαίσιο, αλλά πρέπει να προσθέσω ότι φυσικά αυτά δεν μπορούν να συγκριθούν με τη φυγή των Ουκρανών. Επειδή εμείς οι Ρώσοι φεύγουμε λόγω της καταπίεσης. Και αυτό είναι ένα φρικτό πράγμα. Αλλά φυσικά δεν φεύγουμε εξαιτίας αεροπορικών επιδρομών και βομβαρδισμών. Οι Ουκρανοί είναι σε πολύ πιο δύσκολη κατάσταση».
