Πολύ ενθαρρυντικό είναι όταν, ακόμη, κάποιοι λένε: για να δούμε τι βιβλία θα διαβάσουμε το καλοκαίρι! Δεν είναι λίγο αυτό, όσο κι αν κάποτε η φράση δεν δείχνει παρά κοσμική κοκεταρία ή αφορά βιβλία που, σε μοδάτη επιταγή, δεν σε πάνε ούτε ένα χιλιοστό πιο πέρα από εκεί που ήσουνα.
Από μήνες τώρα, γιατί από καιρό μού έχει προσφερθεί, ανοίγω το βιβλίο. Το διαβάζω. Και πάλι το ξαναεπισκέπτομαι. Και κάπου στέκομαι ιδιαίτερα. Δεν είναι «αισθηματικό» – τι λέξη κι αυτή -, δεν είναι αστυνομικό και κυρίως δεν είναι περιπετειώδες. Σε συναρπάζει όμως γιατί εκεί που έφτασε του καθενός η σχέση με τη γλώσσα το βιβλίο σε υποχρεώνει να μετρηθείς με τη λεκτική αξιοπρέπειά σου. Υπάρχει και αυτή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
