Ομεγάλος γερμανός κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ στη διάλεξή του με τίτλο «Η πολιτική ως επάγγελμα» υποστήριζε ότι η πολιτική είναι το μέσο για την υπέρβαση του μονοπωλίου εξουσίας και ισχύος που κατείχε η κληρονομική αριστοκρατία, αλλά και «ο μοναδικός δρόμος για τη χαλιναγώγηση του νέου Λεβιάθαν», που είναι η δημόσια διοίκηση και η γραφειοκρατία. Κατ’ αυτόν, η τεχνοκρατικοποίηση της πολιτικής αποτελεί μεν μεγάλο κίνδυνο για την ελευθερία και την αυτονομία των ανθρώπων, αλλά από την άλλη πολιτικοί χωρίς επαγγελματικές και ευρύτερες γνώσεις αδυνατούν να κατανοήσουν τα σύνθετα φαινόμενα. Ο Βέμπερ τόνιζε, στην ίδια διάλεξη, πως υπάρχουν δύο είδη πολιτικών. Αυτοί που ζουν από την πολιτική και αυτοί που ζουν για την πολιτική. Ουσιαστικά όμως υποστήριζε ότι καλός πολιτικός είναι αυτός που συνδυάζει και τα δύο.
Αν ζούσε όμως στην Ελλάδα σήμερα, ο μεγάλος κοινωνιολόγος θα μιλούσε για τους πολιτικούς χωρίς επάγγελμα. Το υπόδειγμα για την ανάλυσή του θα το έδιναν πάρα πολλοί, επικεφαλής των οποίων θα ήταν ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θεοχαρόπουλος. Αυτός, με μέσο τη σφραγίδα της ΔΗΜΑΡ, είχε εξασφαλίσει πριν από τις εκλογές πώς την επόμενη μέρα, ανεξαρτήτως της εκλογής του, δεν θα αναζητούσε εργασία στις αγγελίες των εφημερίδων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
