Το 1931 ο κόσμος είναι βυθισμένος στη δίνη της διεθνούς οικονομικής κρίσης που ξέσπασε με το Κραχ του 1929 και η Ελλάδα διανύει τους τελευταίους μήνες πριν από την οριστική πτώχευση του 1932. Στην Αθήνα ο Γιώργος Σεφέρης εισάγει μια νέα τάση στα ποιητικά πράγματα με την πρώτη του ποιητική συλλογή Στροφή και στην Κυψέλη, στις 6 Ιουνίου, ο Χρήστος Ράδος, υπάλληλος της Τραπέζης της Ελλάδος, και η Ελένη Καλαμαριώτη, αποκτούν την πρώτη τους κόρη, τη Βασιλική. Εδώ αρχίζει η ιστορία της Βασιλικής Χρήστου Ράδου, η οποία θα διαπρέψει στα ελληνικά γράμματα ως Κική Δημουλά. Την παρακολουθούμε ένα απομεσήμερο Μεγαλοβδομάδας να κρατά το χέρι του πατέρα της πηγαίνοντας στο Μοναστηράκι για τα κόκκινα παπούτσια που λαχτάρησε αλλά δεν απέκτησε: «Απερίγραπτο ήταν το πόσο σφιχτά με κρατούσε από το χέρι ο πατέρας μου στις λιγοστές εξόδους μας, στους λιγοστούς περιπάτους μας. Σα να του ‘χα ξεφύγει και να ‘τρεχε χρόνια να με πιάσει. Και σα να με είχε πιάσει μόλις εκείνη τη στιγμή». Τη βλέπουμε να ανηφορίζει από το σχολείο και να βρίσκει τη μάνα της να κλαίει, «καθισμένη πίσω από το κουφωτό παράθυρο, για τον άξαφνο ή αναμενόμενο θάνατο κάποιου από τα δεκαοχτώ αδέρφια της, που, για κακή τύχη ολωνών μας, πολλά από αυτά είχαν δημιουργήσει μεγάλες οικογένειες. Είχαμε θείους και θείες που μόνο από διηγήσεις τούς γνωρίζαμε…».
Η Κική είναι καλή στα φιλολογικά μαθήματα. Η φιλόλογός της στο 6ο Γυμνάσιο Θηλέων επαινεί τις εκθέσεις της και τις διαβάζει στην τάξη, αλλά στις θετικές επιστήμες δεν έχει τις ίδιες επιδόσεις. Ετσι, το 1945 θα ξεκινήσει μαθήματα μαθηματικών με τον γιο της φιλολόγου αυτής, ένα γειτονόπουλο στην Κυψέλη – από την οποία και την οδό Πυθίας ποτέ δεν θα απομακρυνθεί πολύ η Δημουλά. Φρέσκος απόφοιτος του Πολυτεχνείου, ο νεαρός μηχανικός Αθως Δημουλάς, δέκα χρόνια μεγαλύτερός της, είναι και ποιητής, και το 1951 θα εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή, τα Ποιήματα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
