Ο Αντώνης Βαλληνδράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι συνιδρυτής του σκηνοθετικού ντουέτου Ladies’ Fingers. Η τελευταία του ταινία, με τίτλο Λευκά Χριστούγεννα 1948 (2022), πραγματοποιήθηκε με τη συγχρηματοδότηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του προγράμματος «Μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Έχει βραβευτεί από την ARTWORKS (2022) και είναι Fellow του προγράμματος «START – Create Cultural Change» του Goethe-Institut.
Τι σας κινητοποιεί να γυρίσετε μια ταινία μικρού μήκους σήμερα;
Η διαδικασία παραγωγής μιας μικρού μήκους ταινίας είναι ένα «ρόλερ κόστερ» συναισθημάτων το οποίο μοιράζεται με φίλους και συνεργάτες. Είναι μια διαδρομή στην οποία χωράνε καλλιτεχνικοί πειραματισμοί, καθώς μια πρόκληση διότι σε αυστηρά συμπυκνωμένο χρόνο πρέπει να αφηγηθείς μια ολοκληρωμένη ιστορία και να γοητεύσεις τον θεατή. Επιπλέον, θεωρώ ότι είναι και το εφαλτήριο για να προχωρήσει κανείς και στις μεγάλου μήκους παραγωγές.
Πως βλέπετε το σύγχρονο ελληνικό σινεμά και τι θα θέλατε να δείτε περισσότερο να συμβαίνει;
Πιστεύω πως το σύγχρονο ελληνικό σινεμά θα εξελιχθεί πολύ τα επόμενα χρόνια. Νιώθω ότι η αυτοπεποίθηση των κινηματογραφιστών αυξάνεται καθώς βλέπουν ότι δεν υστερούν σε τίποτα σε σχέση με τους συναδέλφους από χώρες με ισχυρή βιομηχανία στον κινηματογράφο. Αυτό που θα ήθελα να δω είναι να υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες χρηματοδότησης ώστε να γυριστούν περισσότερες ταινίες που θα φέρουν τον κόσμο στις αίθουσες. Έτσι, θα δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για έναν γόνιμο διάλογο ανάμεσα στους δημιουργούς και το κοινό που θα οδηγήσει στην περαιτέρω άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου.
Μπορεί ένας νέος σκηνοθέτης να βιοποριστεί αποκλειστικά από την σκηνοθεσία σήμερα στην Ελλάδα και αν όχι θεωρείτε ότι αυτό είναι αποθαρρυντικό;
Η εύρεση πόρων για χρηματοδότηση μιας ταινίας είναι μια αργή και δύσκολη διαδικασία στην οποία δεν μπορεί να βασιστεί κανείς για επιβίωση. Θεωρώ πως είναι αρκετά δύσκολο να βιοποριστεί κάποιος αποκλειστικά από την σκηνοθεσία με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια. Αυτό, όπως βλέπουμε, δεν αποθαρρύνει εμάς τους κινηματογραφιστές που καταφεύγουμε σε παράλληλη εργασία σχετική ή όχι με το σινεμά, προκειμένου να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, να κάνουμε σινεμά.
