Ζούμε σε μια περίοδο πρωτόγνωρη, αντιφατική και σίγουρα… μεταβατική. Κλιματική αλλαγή, πανδημία, λιτότητα και το χειρότερο, αμφισβητούμενη δημοκρατία. Τα φαινόμενα των παρακολουθήσεων, της ταραγμένης δικαιοσύνης, των θεσμικών εκτροπών, των δανείων για την πρώτη κατοικία, της αντιμετώπισης των προβλημάτων των καλλιτεχνών, όλα αυτά αποτελούν πρόκληση για μια ευνομούμενη πολιτεία. Οι πολίτες αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά, παρά την προσφορά εκ μέρους της πολιτείας «καλαθιών» πάσης φύσεως σε βαθμό που να δικαιολογούν τον σκωπτικό χαρακτηρισμό του ΚΥΡ «το καλάθι του μ@@@α !

Και όλα αυτά ωχριούν μπροστά στην τραγωδία των Τεμπών, που ακολούθησε, με τον θάνατο 57 συμπολιτών μας, που οι περισσότεροι ήταν στην ακμή της νιότης τους. Οι ευθύνες της πολιτείας επί χρόνια, ήρθαν στο φως με αυτή την τραγωδία, ακόμη και το ανθρώπινο λάθος οφειλόταν στην ανικανότητα αξιολόγησης των προσόντων υπεύθυνων ανθρώπων για υπεύθυνες θέσεις, καθώς το πολιτικό ρουσφέτι δεν έχει όρια!

Με αυτή τη συμπεριφορά των πολιτικών, τους χειρισμούς του κυβερνώντος κόμματος αλλά και την καταδικαστική για την κυβέρνηση συμπεριφορά με αφηρημένες, όμως, σκέψεις για λύση των προβλημάτων των πολιτών από την πλευρά της αντιπολίτευσης, οι Ελληνες καλούνται στις κάλπες.

Η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει τις υποσχέσεις, που δεν τήρησε ως κυβέρνηση και έχει επιδοθεί σε έναν άχαρο λαϊκίστικο αγώνα εναντίον του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ ενισχύοντας την πόλωση που εξυπηρετεί την κυβέρνηση και το κόμμα της. Επιχειρεί να… μεθύσει τον ήλιο, του παλιού ΠΑΣΟΚ, και όταν ακούμε την εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να φωνάζει «με φόρα Πρόεδρε», στο νου μας έρχονται οι στίχοι του Σουρή στο ποίημα «Ιδατ’ εκεί παληκαριά και θάρρος / από παιδί αμούστακο σκοτώθηκε ο Τσάρος!…»

Το ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη αποφεύγει συστηματικά τις συγκρούσεις, δίνει το στίγμα της προγραμματικής αντιπολίτευσης, καταθέτει το πρόγραμμά του με νομοθετικές πρωτοβουλίες, που θα πρέπει να αναληφθούν κυρίως στο κοινωνικό μέτωπο και ουσιαστικά στοχεύει σε μια ριζική αλλαγή πολιτικής. Γιατί το σοσιαλιστικό αυτό κόμμα αποτελεί το ανάχωμα για την καθίζηση του βιοτικού επιπέδου της μεσαίας τάξης, την υποβάθμιση των προσδοκιών των νέων και κυρίως την κατάρρευση των θεσμών και της δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ αρνείται να γίνει… ρεζέρβα κομμάτων.

Το συνεχές ερώτημα «πού πάει» δεξιά ή αριστερά, είναι ατυχές, και δεν είναι το ΚΙΝΑΛ, αλλά όλοι οι πολιτικοί της χώρας, που θα έπρεπε να σκεφθούν σοβαρά «πού πάνε» και να συνεννοηθούν προκειμένου να υπηρετήσουν έναν λαό που υποφέρει. Να συνεργαστούν εφόσον το εκλογικό σύστημα το επιτρέπει καθώς μάλιστα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες επέτυχαν την συνεργασία, αντιλαμβανόμενες τις ανάγκες των καιρών και των πολιτών.

Ο Θουκυδίδης στον Επιτάφιο τονίζει με υπερηφάνεια για το πολίτευμα της Αρχαίας Αθήνας: «Το πολίτευμά μας ονομάζεται δημοκρατία, γιατί το κράτος κυβερνάται από τους περισσότερους και όχι από τους ολίγους». Αυτό θα πρέπει να ισχύσει και με το νέο σύστημα της απλής αναλογικής, που δίνει φωνή και στα μικρά κόμματα. Και οι εκλογές θα κριθούν από τους πολίτες, τους περισσότερους, και κυρίως από την μεσαία τάξη, που όπως παρατηρεί σε άρθρο του ο Ι.Κ. Πρετεντέρης «δεν ταυτίζεται με το κέντρο ή τον μεσαίο χώρο των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά είναι ένα πιο σύνθετο μίγμα φιλελεύθερων ανησυχιών, συντηρητικών συμπεριφορών και πατριωτικού φρονήματος». Αυτή ακριβώς η μετάλλαξη της κοινωνίας θα επηρεάσει αναμφίβολα το αποτέλεσμα των εκλογών. Οψόμεθα!

Η κυρία Στέλλα Πριόβολου είναι ομότιμη καθηγήτρια, πρόεδρος Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών ΕΚΠΑ, κοσμήτορας Δημοτικού Λαϊκού Πανεπιστημίου Αγ. Παρασκευής.