Ποιος είπε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα είναι και απολύτως… ενωμένο τη βραδιά της 11ης Ιουλίου; Ποιος είπε πως αύριο το βράδυ, στον τελικό του EURO στο Γουέμπλεϊ, εκεί που για πρώτη φορά μια χώρα από το Ηνωμένο Βασίλειο (Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Β. Ιρλανδία είναι οι 4 χώρες που το απαρτίζουν) θα διεκδικήσει την κορυφή όλης της Ευρώπης, θα την υποστηρίζουν και οι υπόλοιποι τρεις; Όποιος το θεωρεί αυτό κάνει λάθος.
Διότι αν δούμε τι λένε, τι γράφουν και τι… ψηφίζουν αυτές τις μέρες οι κάτοικοι σε Σκωτία, Ουαλία και Β. Ιρλανδία; Θα διαπιστώσουμε πως οι Ιταλοί έχουν βρει συμμάχους στη δική τους προσπάθεια να κατακτήσουν την ποδοσφαιρική Ευρώπη. Και οι λόγοι είναι ποδοσφαιρικοί και μη. Οι πολιτικές διαφωνίες μεταξύ των χωρών από τη μία. Και μια… αλαζονεία που – σύμφωνα με τους «εχθρούς» – βγάζουν οι Άγγλοι φίλαθλοι όταν μιλούν για ποδόσφαιρο με τους γείτονες.
«Το να ζητάς από τους φιλάθλους της Ουαλίας να στηρίξουν την Αγγλία είναι σαν να ζητάς από τους οπαδούς της Έβερτον να στηρίξουν την Λίβερπουλ. Κι’ αυτό, επειδή η Αγγλία είναι ο μεγάλος αντίπαλος της Ουαλίας, σε αθλητικούς όρους. Ναι, είναι μια ωραία ομάδα, με έναν καλό προπονητή, αλλά δεν μπορείτε να υποστηρίξετε τους αντιπάλους σας», γράφει στο Twitter ο αθλητικός συντάκτης, Τομ Γουίλιαμς.
«Η Ουαλία υπέστη αιώνες καταπίεσης από την Αγγλία και η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον μας σκέφτεται μόνο όταν έχει χρόνο. Χωρίς να ξεχνάμε αυτούς τους « Νεάντερταλ» που λεηλατούν μπαρ και μέρη όπου κι αν πάνε», προσθέτει σαφώς πιο καυστικά η δημοσιογράφος Λόρα Κέμπ στο «Wales Online».
Ακόμα πιο ενδεικτικά του «μίσους» Σκωτσέζων, Ουαλών και Βορειοιρλανδών για την εθνική ομάδα της Αγγλίας είναι τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης που διεξήχθη διαδυκτυακά για λογαριασμό της «Good Morning Britain». Τι αποτέλεσμα έβγαλε; Το 63% των φιλάθλων σε Σκωτία, Ουαλία και Βόρεια Ιρλανδία θα τραγουδούν αύριο το βράδυ το «It’ s coming to Rome» και όχι το «It’ s coming home».
Το τελευταίο, το τραγούδι – σύνθημα των Άγγλων που ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά για το EURO 1996 που έγινε στα γήπεδά τους, αποτελεί και την καρδιά της αντιπαράθεσης. Σκωτσέζοι, Ουαλοί και Ιρλανδοί θεωρούν πως οι Άγγλοι μέσω αυτού του τραγουδιού πηγάζουν μια αλαζονεία η οποία δεν θα έπρεπε να συναντάται σε εκείνους, από τη στιγμή που δεν έχουν πάρει ποτέ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και η μοναδική τους κατάκτηση είναι ένα Παγκόσμιο Κύπελλο πριν από 55 χρόνια. «Δεν νομίζω πως το ποδόσφαιρο επιστρέφει στο σπίτι», ήταν το πρόσφατο σχόλιο του Σκωτσέζου, Γκρέιαμ Σούνες, που αγωνίστηκε για χρόνια στη Λίβερπουλ.
«Είναι ένα τραγούδι για μια ελπίδα που, παρά τον πόνο, δεν θα εξαφανιστεί ποτέ. Αναφέρεται σε ένα όνειρο που ποτέ δεν γίνεται πραγματικότητα, στην δόξα του παρελθόντος και στις χαμένες ευκαιρίες», εξηγεί από την πλευρά των Άγγλων ο Νταν Γουόκερ του BBC. Την ώρα που οι Άγγλοι πολίτες αντιδρούν, λέγοντας πως κρίνονται για τους πιο ακραίους οπαδούς τους και δεν πρόκειται για αλαζονεία, αλλά για τρόπο να ενθαρρύνουν την ομάδα τους.
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο. Η Αγγλία των 56 εκατομμυρίων κατοίκων και της κεντρικής εξουσίας, είναι για τους υπόλοιπους τρεις η χώρα που πρεσβεύει τον συντηρητισμό, την αποικιοκρατία και τους αιώνες καταπίεσης. «Δεν θα είχαν κάνει τόσα πολλά εάν υπήρχε ακόμα η Σκωτία στο τουρνουά», σχολίασε ο Στιούαρτ Κόσκγροου, Σκωτσέζος τηλεοπτικός παρουσιαστής, όταν είδε τον Μπόρις Τζόνσον να φορά μπλουζάκια της Αγγλίας στο Γούμπλεϊ και να ισχυρίζεται πως εκπροσωπεί τη βρετανική κυβέρνηση στο σύνολό της.
