Οταν οι επιστήμονες «παίζουν» με την μπίρα

Τα φώτα της δημοσιότητας συγκέντρωσε πριν από λίγες μέρες η είδηση ότι επιστήμονες στις ΗΠΑ με τη βοήθεια της γενετικής μηχανικής ανακάλυψαν για πρώτη φορά μια μέθοδο για να προσδίδουν στην μπίρα τη χαρακτηριστική γεύση του λυκίσκου, χωρίς η μπίρα να περιέχει καθόλου αυτό το φυτικό συστατικό της. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα λογισμικό τροποποίησης του DNA για να εισάγουν στη μαγιά της μπίρας γονίδια από τα φυτά της μέντας και του βασιλικού, αντικαθιστώντας έτσι τον λυκίσκο. Δήλωσαν ότι η τεχνική τους μπορεί να βοηθήσει τη βιομηχανία μπίρας να μειώσει την εξάρτησή της από τον λυκίσκο.

Ο λυκίσκος είναι ένας καρπός από το φυτό «λυκίσκος το ζυθοβότανο» (Humulus lupulus) που χρησιμοποιείται στην μπίρα τουλάχιστον από τον 11ο αιώνα για να της δώσει ιδιαίτερη γεύση, εξισορροπώντας τη γλυκύτητα της βύνης με την πικράδα του, ενώ βοηθά και στον σχηματισμό αφρού. Επειδή ο λυκίσκος είναι ένα φυτό που χρειάζεται μεγάλες ποσότητες νερού και λιπασμάτων για την καλλιέργειά του, η νέα μέθοδος, αν αξιοποιηθεί εμπορικά, μπορεί να έχει θετικές συνέπειες για το περιβάλλον και την εξοικονόμηση πόρων, ενώ ίσως μειώσει και την τιμή της μπίρας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η μπίρα μπαίνει στους δοκιμαστικούς σωλήνες των εργαστηρίων. Τα τελευταία χρόνια πολλές ερευνητικές ομάδες προσπαθούν να αναπτύξουν νέα είδη μπίρας ενώ κάποιοι ερευνητές πειραματίζονται με τα συστατικά του ποτού για να δημιουργήσουν άλλα προϊόντα.

Το τερπνόν μετά του ωφελίμου, φαίνεται ότι σκέφτηκαν ερευνητές στη Σιγκαπούρη και σχεδίασαν μια μπίρα πλούσια σε προβιοτικά βακτήρια, με στόχο να βελτιώσουν την υγεία του γαστρεντερικού και του ανοσοποιητικού συστήματος. Η 23χρονη ερευνήτρια Αλτσιν Τσαν πειραματίστηκε για σχεδόν έναν χρόνο μέχρι να πετύχει τον κατάλληλο συνδυασμό βύνης, αλκοόλ, λυκίσκου και στελέχους προβιοτικού βακτηρίου μέχρι να καταλήξει στο αποτέλεσμα που ήθελε.

«Ο λυκίσκος είναι το βασικό συστατικό της μπίρας που εξοντώνει τα προβιοτικά βακτήρια, άρα έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο επιβίωσης των προβιοτικών» εξηγεί η ερευνήτρια του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης. Και προσθέτει πως η μπίρα είναι τόσο δημοφιλές ποτό που πιστεύει ότι το προϊόν της θα βρει πολλούς καταναλωτές πρόθυμους να το δοκιμάσουν. Εξάλλου, όπως λέει, το ίδιο συνέβη με το γιαούρτι και άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα που είναι εμπλουτισμένα με προβιοτικά και έχουν κερδίσει τις προτιμήσεις των καταναλωτών παγκοσμίως. Η χλωμή αφρώδης μπίρα που σχεδίασε έχει ελαφρώς γλυκιά γεύση και 3,5% περιεκτικότητα σε αλκοόλ, λίγο κάτω δηλαδή από το 4-6% αλκοόλ των συνηθισμένων μπιρών που κυκλοφορούν στο εμπόριο.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα νέο είδος βιοκαυσίμου από αιθανόλη μπίρας. Οι ερευνητές χρησιμοποιώντας έναν καταλύτη κατάφεραν να μετατρέψουν την αιθανόλη της μπίρας σε βουτανόλη, που είναι ένα καύσιμο πανομοιότυπο με τη βενζίνη.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι χρειάζεται ακόμη χρόνος ώστε να τελειοποιήσουν τη μέθοδό τους και να μπορέσει αυτή να μπει σε στάδιο μαζικής παραγωγής, εκτιμώντας ότι αυτό μπορεί να συμβεί μέσα σε διάστημα πέντε ετών. Επισημαίνουν πάντως ότι αν τα καταφέρουν το βιοκαύσιμο από την μπίρα θα είναι τόσο αποδοτικό, ασφαλές και οικονομικά συμφέρον που θα αντικαταστήσει πολύ γρήγορα τα καύσιμα που χρησιμοποιούνται σήμερα στην κίνηση των αυτοκινήτων. Μάλιστα όπως και στην περίπτωση με το βιοκαύσιμο από τον καφέ έτσι και το βιοκαύσιμο της μπίρας θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τα αυτοκίνητα που ήδη κυκλοφορούν με μια απλή και εύκολη τροποποίηση.

Μια σοκολάτα με «ψυχή» μπίρας δημιούργησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Λουβέν στο Βέλγιο, «παντρεύοντας» τον γλυκό πειρασμό με ένα είδος μαγιάς που χρησιμοποιείται στη ζυθοποιία. Η υπερ-σοκολάτα, όπως τη χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, έχει πιο έντονη γεύση από οποιαδήποτε άλλη χάρη στον μύκητα Saccharomyces cerevisiae. Αναφέρουν μάλιστα ότι η ένταση της γεύσης της μπορεί να «ρυθμιστεί» ανάλογα με τα γούστα και τις προτιμήσεις του καταναλωτικού κοινού. Σύμφωνα με τη σοκολατοβιομηχανία Barry Callebaut, η γεύση της σοκολάτας αρχίζει να αναπτύσσεται όταν επέρχεται ζύμωση της κολλώδους ουσίας που περιβάλλει τον κόκκο κακάο, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της αποξήρανσης των καρπών.