Το σχέδιο του «μνημονιακού» ΣΥΡΙΖΑ

Αν κάποιος έλεγε πέρυσι το καλοκαίρι ότι εφέτος θα ήταν στην κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας με τον Πάνο Καμμένο, ότι θα ψήφιζαν όλα τα μνημονιακά μέτρα, πιο βαριά από το e-mail Χαρδούβελη, και ότι στο τιμόνι της οικονομίας θα βρίσκονταν οι συγκάτοικοι της Οξφόρδης Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιάννης Στουρνάρας δεν θα τον πίστευες.

Κι όμως, ακριβώς έναν χρόνο μετά και το κύμα αβεβαιότητας, ανασφάλειας, άγχους, οι συγκάτοικοι των φοιτητικών χρόνων τα έχουν βρει με τους θεσμούς και τώρα διαπραγματεύονται πώς θα μειωθούν οι στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα το 2019 και το 2020 από 3,5% του ΑΕΠ στο 2% και 1,5% αντίστοιχα.

Απ’ ό,τι φαίνεται το έχουν «δέσει», αλλά κατά την προσφιλή (νέα) τακτική του ΣΥΡΙΖΑ κανείς –πλην του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος –δεν πρόκειται να θέσει επίσημα αυτό το ζήτημα πριν από το φθινόπωρο του 2017 και τις γερμανικές εκλογές. «Δεν παίζεις με τον Σόιμπλε»… Αυτό είναι πλέον κάτι που, επίσης, δεν θα περίμενε κανείς να ακούσει από Συριζαίους…

Ωστόσο εμφανίζονται ήσυχοι. Ο προϋπολογισμός κυλάει με αυξημένα έσοδα το τελευταίο δίμηνο Μαΐου – Ιουνίου, η εξασφάλιση πρωτογενούς πλεονάσματος 0,5% εφέτος θεωρείται δεδομένη, όπως και η επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% το 2017.

Αυτό οδηγεί αυτόματα στην «αδρανοποίηση» του δημοσιονομικού κόφτη που θα προκαλούσε νέες περικοπές σε μισθούς και ειδικά στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι ήδη πλήττονται από τις μειώσεις στα μερίσματα και στο εφάπαξ, ως την άνοιξη του 2018.

Ετσι οι δύσκολες αποφάσεις μεταφέρονται για το φθινόπωρο του 2018, όταν θα συντάσσεται ο προϋπολογισμός του 2019. Αλλά μέχρι τότε, όπως λέγεται, ποιος ζει, ποιος πεθαίνει…

Ο κ. Τσακαλώτος δεν μιλάει πολύ, εμπιστεύεται λίγα πρόσωπα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, και περιμένει τώρα να κυλήσει η οικονομία σε ήρεμα νερά. Οπως είπε στις Βρυξέλλες, «πλέον η κάθε αξιολόγηση θα είναι λίγο πιο εύκολη από την προηγούμενη».

Κι αυτό μπορεί να γίνει με την έγκαιρη υλοποίηση των μέτρων –των προαπαιτουμένων που συμφώνησε ο ίδιος με τους θεσμούς ώστε τον Σεπτέμβριο να εγκριθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η επόμενη δόση των 2,8 δισ. ευρώ που θα διατεθούν για την αποπληρωμή χρεών του Δημοσίου.

Ο κ. Τσακαλώτος δεν «καίγεται» για τα πρόσωπα που θα ηγηθούν του υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων.

Είναι ωμός, λέγοντας: «Είναι προαπαιτούμενο στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων να τοποθετηθεί το supervisor board, στο οποίο εμείς θα ορίσουμε τρία μέλη και οι εκείνοι δύο. Αυτό θα γίνει πολύ γρήγορα. Ακόμη δεν έχω τις αναφορές για το selection panel για το ΤΧΣ, δεν έχω τις αναφορές για τις κρίσεις που έχουν κάνει».

Αντίθετα με την πεποίθηση που έχει διαμορφωθεί στην πολιτική σκηνή και στην κοινή γνώμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι κατά των αποκρατικοποιήσεων, η απάντηση του υπουργού και οι αποφάσεις που έχουν ήδη υπογραφεί για τα λιμάνια, τα τρένα, τα αεροδρόμια δείχνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προφανώς απέχει παρασάγγας από τον κομματικό μηχανισμό και τις ιδεοληψίες της Κουμουνδούρου, έχει απορροφήσει πλήρως τη λογική του Μνημονίου, τη «συνταγή» των θεσμών, και θέλει να τελειώνει «αθόρυβα» και «αναίμακτα».

Ως αποτέλεσμα, δουλειές που είχε ξεκινήσει αλλά δεν είχε ολοκληρώσει λόγω γραφειοκρατίας και πολιτικών αντιδράσεων η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου υπογράφονται από την κυβέρνηση Τσίπρα.

Σε σύσκεψη που έγινε την Πέμπτη στο Μέγαρο Μαξίμου, χωρίς την παρουσία του Πρωθυπουργού, επισημάνθηκε ότι πρέπει να τρέξουν όλα τα θέματα και να κλείσουν τα ανοιχτά ζητήματα. Μεταξύ αυτών είναι:

n Τα ισοδύναμα μέτρα –περικοπές δαπανών στην Αμυνα –για να μην παγώσουν τα μισθολόγια των στρατιωτικών, αστυνομικών και των πυροσβεστών.

n Η εξαίρεση από το ειδικό μισθολόγιο γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ που υποφέρουν λόγω των περικοπών αλλά και της αλματώδους αύξησης της κίνησης στα νοσοκομεία.

n Η επιτάχυνση προγραμμάτων του ΕΣΠΑ για να να ανατεθούν μεγάλα έργα όπως το νέο αεροδρόμιο Ηρακλείου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ύφεση.

Ο κ. Τσίπρας επισήμανε ότι μπορεί οι συνθήκες στην ΕΕ μετά το Brexit να ευνοούν τη «διπλωματία» αλλά τόνισε ότι οι θεσμοί θα επιμείνουν στις αλλαγές στα εργασιακά με σκληρά μέτρα.

Τα επιχειρήματα των εταίρων είναι γνωστά, έχουν άλλωστε δημοσιοποιηθεί.

Οι αλλαγές που ζητούνται από τους θεσμούς, κυρίως το ΔΝΤ, είναι μεγάλες.

Κατώτατος μισθός. Σήμερα, ο βασικός μισθός των 586 ευρώ (ή 511 ευρώ για άτομα ηλικίας κάτω των 25 ετών) προσαυξάνεται κατά 10% για κάθε τριετία. Κι αυτό ζητούν να καταργηθεί. Αντάλλαγμα ίσως η επαναφορά συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Αύξηση ορίου απολύσεων. Ζητούν το σημερινό όριο απολύσεων 5% σε επιχειρήσεις άνω των 20 ατόμων να αυξηθεί στο 10%. Και το 10% να εφαρμόζεται σε επιχειρήσεις που απασχολούν από 100 ως 300 άτομα ενώ σήμερα το 5% εφαρμόζεται σε επιχειρήσεις με προσωπικό από 150 άτομα και άνω.

Αλλαγή συνδικαλιστικού νόμου με κατάργηση συνδικαλιστικών αδειών και άρση της ασυλίας στις απολύσεις. Επιπρόσθετα, σε επίπεδο επιχειρήσεων ζητούν οι αποφάσεις να λαμβάνονται με πλειοψηφία των εργαζομένων και όχι με τα ποσοστά απαρτίας που ορίζονται για τις συνελεύσεις.