Η συζήτηση που κυριαρχεί σήμερα στη αγορά δεν είναι άλλη από τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων και ιδιαίτερα των επιχειρηματικών. Πρόκειται για ένα ζωτικής σημασίας ζήτημα, όχι μόνο για την ευρωστία του τραπεζικού συστήματος αλλά και για την ανάκαμψη της χώρας.
Διότι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει μπροστά η οικονομία και να βγει από την ύφεση είναι να πέσει «φρέσκο» χρήμα στην αγορά. Οσο τα προβληματικά δάνεια αγγίζουν το 60% των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών, οι τράπεζες δεν είναι χρηματοδοτήσιμες. Και όσο δεν μπορούν να «σηκώσουν» λεφτά, δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία. Και χωρίς πιστωτική επέκταση, δεν μπορεί να έλθει η ανάκαμψη.
Επιπλέον, διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων σημαίνει αναδιάρθρωση επιχειρήσεων. Δηλαδή, επιχειρήσεις που είναι βιώσιμες, διότι παράγουν προϊόντα, διαθέτουν παρουσία στην αγορά αλλά είναι υπερχρεωμένες, δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους και ως εκ τούτου υπολειτουργούν, μπορούν, αν εξυγιανθούν, να πάρουν και πάλι μπροστά αυξάνοντας την παραγωγή, τις πωλήσεις και τις θέσεις εργασίας.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Μαρινόπουλο. Διαθέτει δίκτυο, όνομα και τεχνογνωσία. Ομως τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζει εξαιτίας των υπέρογκων δανειακών υποχρεώσεων που ανέλαβαν οι ιδιοκτήτες του προς ίδιον όφελος δεν του επιτρέπουν να έχει προϊόντα στα ράφια. Με μια αναδιάρθρωση που θα περιλαμβάνει κεφαλαιοποίηση χρεών, κούρεμα δανείων, αλλαγή διοίκησης και «φρέσκα» κεφάλαια από τους νέους μετόχους η επιχείρηση θα πάρει και πάλι μπροστά.
Η συνταγή είναι γνωστή. Εχει εφαρμοστεί με επιτυχία αλλού. Και υπάρχουν δεκάδες επενδυτικά κεφάλαια και εταιρείες που έχουν δημιουργηθεί, οργανωθεί, στελεχωθεί, διαθέτουν κεφάλαια και είναι πρόθυμα να αναλάβουν και να εξυγιάνουν τέτοιου είδους προβληματικές επιχειρήσεις. Δηλαδή, να έλθουν σε συμφωνία με τις τράπεζες για «κούρεμα», να πάρουν τον έλεγχο, να βάλουν λεφτά και ικανό μάνατζμεντ στην επιχείρηση για να ανακάμψει.
Μόνο στον κλάδο του τουρισμού, για τον οποίον υπάρχει σημαντικό ενδιαφέρον, υπολογίζεται ότι τα «κόκκινα» δάνεια των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ! Και μιλάμε για έναν κερδοφόρο κλάδο, με άκρως ανταγωνιστικό προϊόν και προοπτικές, στοιχεία που δεν δικαιολογούν τόσο πολλές και χρόνια προβληματικές επιχειρήσεις. Οι πιστωτές με τα μνημόνια έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το νομικό πλαίσιο που διευκολύνει τη διαχείριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων. Ομως λίγα πράγματα έχουν γίνει. Ορισμένοι θεωρούν ότι ως την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση οι τράπεζες δεν διέθεταν τα απαραίτητα κεφάλαια για να προχωρήσουν σε «κούρεμα» δανείων. Αλλοι ότι οι διοικήσεις τους δεν έχουν δείξει την απαραίτητη θέληση. Οπως και να έχει το πράγμα, οι πιστωτές πιέζουν και οι πιέσεις αναμένεται να ενταθούν. Και όταν πιέζουν, συμπεριφέρονται άγαρμπα. Το είδαμε πρόσφατα με τη διοίκηση του ΤΧΣ αλλά και παλαιότερα με τη δημοσιονομική προσαρμογή και τις διαρθρωτικές αλλαγές που τα επέβαλαν βίαια και ταυτόχρονα, βυθίζοντας την οικονομία στην ύφεση. Για να μην επαναληφθεί η ιστορία, οι τραπεζίτες θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να πάρουν τις ζημιές τους και να ενθαρρύνουν κινήσεις που θα επιτρέψουν να μπουν φρέσκα κεφάλαια στις επιχειρήσεις και στην οικονομία. Και το συντομότερο, το καλύτερο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
