Περιττά Ειδικά Δικαστήρια

Τα δικαστήρια είθισται να κρίνουν αξιόποινες πράξεις. Το αυτό ισχύει και για το Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο κρίνει ποινικά αδικήματα που τελέστηκαν από μέλη κυβερνήσεων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Να απομονώσουμε μία κομβική λέξη. Κρίνει «αδικήματα», δηλαδή πράξεις. Δεν κρίνει προθέσεις, δεν κρίνει σχέδια, δεν κρίνει ιδέες που αρθρώνονται σε πολιτικές συναντήσεις. Με αφορμή μια ομιλία του τέως υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, κατατέθηκαν δύο μηνυτήριες αναφορές. Από τον Απόστολο Γκλέτσο, επικεφαλής του κόμματος Τελεία, και από ομάδα δικηγόρων. Κατηγορούν τον τέως υπουργό Οικονομικών, μεταξύ άλλων, ότι εξέθεσε το ελληνικό κράτος και τους πολίτες του σε αρνητική συμπεριφορά τρίτων κρατών και σε λήψη οικονομικών μέτρων εναντίον της χώρας.

Τη διερεύνηση της υπόθεσης ζήτησαν και 24 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Ζητούν από τον Πρωθυπουργό να ενημερώσει τη Βουλή «αν ήταν σε γνώση του ή υπό την έγκρισή του το λεπτομερές εναλλακτικό σχέδιο του τέως υπουργού Οικονομικών για μετάβαση σε εθνικό νόμισμα με δημιουργία παρατραπεζικού συστήματος, υπεξαίρεση δημόσιου υλικού και υποκλοπή προσωπικών δεδομένων».

Δεν θα μείνουμε στα διαδικαστικά (από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου στη Βουλή, η οποία θα κρίνει αν ευσταθούν οι κατηγορίες). Μπορούμε όμως να μιλήσουμε για την ποινικοποίηση της διερεύνησης λύσεων και για απίστευτο χάσιμο χρόνου. Ο τέως υπουργός ήταν ηθικά και πολιτικά υποχρεωμένος να εξετάσει εναλλακτικά σενάρια για την περίπτωση που οι ευρωπαίοι εταίροι αποφάσιζαν μια αποπομπή από την Ευρωζώνη. Οι διαπραγματεύσεις δεν είναι μονομερείς και αν μη τι άλλο θέλησε να λάβει μέτρα για πιθανές εξελίξεις.

Να πούµε και κάτι άλλο. Το σενάριο της δραχμής δεν ήταν εγχώριο, δεν ήταν μόνον εγχώριο. Ηταν κάτι που ακουγόταν, με πλείστες διατυπώσεις ένθεν κακείθεν. Θα ήταν κακό, θα ήταν επιπόλαιο εάν ο τέως υπουργός δεν λάμβανε υπ’ όψιν του την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και άφηνε τα πράγματα στην τύχη τους. Θα ήταν κακό, θα ήταν επιπόλαιο αν ήταν απροετοίμαστος σε μια μονομερή ενέργεια. Τι θα θέλαμε άραγε στην περίπτωση αποπομπής της χώρας από την Ευρωζώνη; Να μην υπάρχει κανένα σχέδιο, καμία προεργασία; Ο τέως υπουργός προσπάθησε να οργανώσει τη μετάβαση σε μια πιθανότητα, τόσο απλά. Τούτο δεν έχει κανένα στοιχείο παράνοιας, κανένα στοιχείο προχειρότητας ή προδοσίας.

Ας αναρωτηθούμε τι φανερώνουν οι ακραίες αντιδράσεις και η ενασχόληση με τα μη γενόμενα. Ουσιαστικά εστιάζουμε στο περιθώριο της πολιτικής και μάλιστα με μια δόση εμπάθειας. Το plan b δεν εφαρμόστηκε ποτέ, ούτε υπήρξε προσπάθεια επιβολής του. Αντίστοιχες συζητήσεις γίνονται σε όλα τα υπουργεία, διαχρονικά. Πριν από τη λήψη μιας απόφασης, πριν από την κατάθεση ενός νομοσχεδίου, ακούγονται πολλές ιδέες και κατατίθενται αναρίθμητες προτάσεις. Η συνολική κριτική προτάσεων που δεν υλοποιήθηκαν θα μας οδηγούσε στην ανάλωση πολύτιμου χρόνου σε όλα τα επίπεδα. Πόσω μάλλον η ποινική δίωξη προτάσεων…

Κάτι ακόµη. Αυτές οι ενέργειες, τα περιττά Ειδικά Δικαστήρια, αποπροσανατολίζουν τόσο τους βουλευτές όσο και τους πολίτες. Εφαρμόστηκε plan b; Οχι. Πάμε παρακάτω, να δούμε τι θετικό μπορεί να γίνει σε αυτή τη χώρα. Αντί να βλέπουμε δαίμονες παντού, μπορούμε να προχωρήσουμε. Το μέλλον έχει σημασία, όχι ο μηρυκασμός των παραλειπόμενων της ειδησεογραφίας. Γιατί ασχολούμαστε με αυτά που δεν έγιναν αντί να αγχωνόμαστε με τα μελλούμενα; Το κρίσιμο ερώτημα για όλα τα κόμματα είναι πώς αυτή η χώρα θα γίνει παραγωγική. Προς το παρόν παράγουμε Δικαιοσύνη με το κιλό και Δημοκρατία με την οκά.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης μπορεί να κριθεί για κάτι το οποίο δεν είναι ποινικό. Εχει μια απύθμενη ανάγκη να μιλάει για τον εαυτό του. Τι το ήθελε να ανοίξει το στόμα του; Μίλησε σε ανεπίσημο πλαίσιο και φανέρωσε τα αφανέρωτα. Δεν ξέρουμε αν με τούτα και με κείνα ανεβάζει τις προσωπικές μετοχές του, αν παραμένει στο επίκεντρο και αν από αυτό το επίκεντρο θα αποκομίσει κάτι. Το βέβαιον είναι ότι οι αποκαλύψεις του ήταν περιττές, όπως άλλωστε και οι αντιδράσεις στις αποκαλύψεις του.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 2 Αυγούστου 2015