foodchain

Κλείνουμε αυτή την Κυριακή την ενότητα σχετικά με το πόσο πολύ ή πόσο λίγο φαγητό θα έπρεπε να τρώμε ανάλογα με την ηλικία, τις δίαιτες με τη μειωμένη ποσότητα θερμίδων και το σε ποια ηλικία θα έπρεπε να αυξήσουμε ή να μειώσουμε την ποσότητα των ζωικών πρωτεϊνών στο καθημερινό μας φαγητό. Αλλά η υπόσχεση που δόθηκε στις τελευταίες γραμμές του προηγούμενου σημειώματος θα τηρηθεί και αυτή, έστω και αν δεν φαίνεται στην αρχή να σχετίζεται με το φαγητό. Πρόκειται για το νοερό ταξίδι ως τον Νότιο Ισημερινό.

Η σχέση με τα προηγούμενα έχει να κάνει με τον συντελεστή IGF-1 και με τον καθηγητή Valter Longo του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας. Ενας άνθρωπος που το 2014 έφθασε να εξισώνει τον κίνδυνο θανάτου από την αυξημένη σε πρωτεΐνες δίαιτα στις ηλικίες μεταξύ 50 και 65 ετών με τον κίνδυνο τον σχετικό με το κάπνισμα. Ας δούμε όμως ποια ήταν η εμπειρία που τον οδήγησε σε αυτό.

Ο καθηγητής Longo συνεργάστηκε με την ομάδα του καθηγητή Jaime Guevara-Aguirre στο Ινστιτούτο Ενδοκρινολογίας, Μεταβολισμού και Αναπαραγωγής στην πρωτεύουσα Κίτο του Ισημερινού. Το ενδιαφέρον τους είχε προσελκύσει μια ομάδα «ασθενών» στο απομακρυσμένο νότιο άκρο της χώρας (σχετική εργασία υπάρχει σε αυτή τη διεύθυνση: www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3357623/). Εκεί λοιπόν ζουν σχετικά απομονωμένοι οι Larons και θα εξηγήσουμε αμέσως τι σημαίνει αυτό. Πρόκειται για ανθρώπους που εξαιτίας μιας μετάλλαξης ο αυξητικός παράγοντας IGF-1 δεν δουλεύει όπως στους υπόλοιπους ανθρώπους μπλοκάροντας την ομαλή εξέλιξη ως προς το σωματικό τους ύψος. Οντας πλέον ενήλικοι δεν ξεπερνούν το 1,15 του μέτρου, κάτι που είναι γνωστό και ως σύνδρομο του Laron. Παρατηρήθηκε, όμως, έπειτα βέβαια από έρευνες περίπου 20 ετών, ότι οι άτυχοι αυτοί άνθρωποι, εξαιτίας των προβλημάτων που συσσωρεύει ένα τέτοιο σωματικό ελάττωμα σε κοινωνίες όπου επικρατούν οι πολύ υψηλότεροι άνθρωποι, είχαν προικιστεί και με κάτι καλό και ενδιαφέρον: δεν προσβάλλονταν από καρκίνο και επίσης, αν και κάποιοι έφθαναν να είναι με τον καιρό υπέρβαροι, δεν εμφανιζόταν σε αυτούς κάποια μορφή διαβήτη. Εχει γυριστεί μάλιστα και μια ταινία τεκμηρίωσης που προβλήθηκε και εδώ από ελληνικό τηλεοπτικό σταθμό και δείχνει όλες τις έρευνες των Longo – Aguirre στους τόπους κατοικίας των (συμπαθέστατων) Larons και τα συμπεράσματά τους. Οπως λοιπόν δήλωσε στη συνέχεια ο Longo σχετικά πλέον με τη διατροφή των υπόλοιπων ανθρώπων: «Αυτό που έγινε φανερό από τα πειράματα και σε ποντικούς και σε ανθρώπους είναι ότι μια δίαιτα χαμηλή σε πρωτεΐνες έχει ως αποτέλεσμα χαμηλό παράγοντα IGF-1. Οσο περισσότερη πρωτεΐνη καταναλώνεις τόσο εντείνεται η δραστηριότητα του IGF-1. Την ίδια στιγμή από εργασίες που εμφανίστηκαν ταυτόχρονα φαινόταν ότι ο συνδυασμός λίγες πρωτεΐνες – περισσότεροι υδατάνθρακες για τη μακροζωία ήταν ο καλύτερος». Και ως γνωστόν, για κάθε γραμμάριο πρωτεΐνης που προσλαμβάνουμε προκύπτουν για τον οργανισμό μας 4 θερμίδες. Για 1 γραμμάριο υδατάνθρακες επίσης 4 θερμίδες, για 1 γραμμάριο λίπους 9 θερμίδες και για 1 γραμμάριο αλκοόλ 7 θερμίδες.

Εδώ αυτό που εννοείται με τον όρο «διατροφή με αυξημένες πρωτεΐνες» είναι: περισσότερο από το 20% των καθημερινών θερμίδων που προσκομίζονται στο σώμα από τη διατροφή να οφείλονται σε πρωτεΐνες, ενώ χαμηλή σε πρωτεΐνες δίαιτα σημαίνει κάτω από το 10% των θερμίδων να οφείλεται σε πρωτεΐνες. Αυτό καλό θα είναι να το σκεφθούν και όσοι γυμνάζονται εντατικά για να αποκτήσουν εκείνη την ονειρεμένη σωματοδομή του «μποντιμπιλντερά», με τις γνωστές αυξημένες απαιτήσεις σε πρωτεΐνες και την κατανάλωση των αντίστοιχων υπερπρωτεϊνούχων συμπληρωμάτων.

Στην τελευταία συνέχεια, στο επόμενο, θα δούμε τι σχέση είχαν όλα αυτά με τους Larons και τον καρκίνο, ενώ ταυτόχρονα ανοίγει η πόρτα προς ένα άλλο δωμάτιο με πολύ ενδιαφέρον επίσης σχετικά με τη διαφορά ανάμεσα στις φυτικές και στις ζωικές πρωτεΐνες.