Η βιομηχανία παρακολουθεί τα τεκταινόμενα της διαπραγμάτευσης με αισθήματα σοβαρής ανησυχίας για το μέλλον της χώρας. Και η ανησυχία αυτή προέρχεται από το γεγονός πως δεν διατυπώνεται με σαφήνεια το προφανές: ότι η χώρα μας πρέπει να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με θυσίες που όμως δεν θα πηγαίνουν, ούτε μεσοπρόθεσμα ούτε μακροπρόθεσμα, χαμένες, δηλαδή δεν θα ανατροφοδοτούν το μη παραγωγικό σκέλος του δημοσιονομικού κενού για χάρη της επιβίωσης των κρατικών συντεχνιών.
Βεβαίως, αυτό που διαπιστώνουμε, για ακόμη μία φορά, είναι, εν όψει της συμφωνίας, να έρχεται πραγματική φοροκαταιγίδα που θα «γονατίσει» επιχειρήσεις και πολίτες. Αντί η κυβέρνηση να μειώσει τις δαπάνες του σπάταλου και αντιπαραγωγικού κράτους, αποφασίζει την υπερφορολόγηση και την καταδίκη σε μαρασμό της υγιούς επιχειρηματικότητας και της εξωστρεφούς βιομηχανίας. Μια τέτοια απόφαση αποτελεί απόδειξη απουσίας αναπτυξιακού οράματος και τεχνοκρατικού σχεδίου εξόδου από την κρίση για τη χώρα.
Ειλικρινά αναρωτιόμαστε αν το πολιτικό σύστημα διατηρεί πραγματική επαφή με την κοινωνία και τον κόσμο των επιχειρήσεων. Η κυβέρνηση γνωρίζει άραγε τι θα συμβεί στην περίπτωση εξόδου της χώρας από το ευρώ; Σε κάθε περίπτωση, είμαστε βέβαιοι ότι ακόμη και μια «κακή» συμφωνία είναι καλύτερη από το χάος που θα προκληθεί από την έξοδό μας από τη ζώνη του ευρώ.
Η συμφωνία με τους εταίρους μας θα είναι το έναυσμα για την άρση της αβεβαιότητας στην εγχώρια αγορά που θα οδηγήσει σταδιακά στην υλοποίηση επενδύσεων, στην απαρχή ουσιαστικών μεταρρυθμιστικών προσπαθειών για να γίνει η Ελλάδα σύγχρονο κράτος, και η ελπίδα για την επίλυση του μεγαλύτερου προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας που είναι η ανεργία.
Σε αυτό το «μετά τη συμφωνία» σκηνικό πρωταγωνιστικό ρόλο θα πρέπει –επιτέλους –να διαδραματίσει η ξεχασμένη τις τελευταίες τρεις δεκαετίες από τις ελληνικές κυβερνήσεις βιομηχανία. Δυστυχώς η Ελλάδα εξακολουθεί να οπισθοδρομεί σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και παραμένει η μοναδική χώρα στην Ευρώπη χωρίς έμπρακτη υποστήριξη της βιομηχανίας.
Μια βιομηχανική πολιτική που είναι απαραίτητη για την υλοποίηση βιώσιμων επενδύσεων, για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων παραδοσιακών κλάδων της μεταποίησης, για τη δημιουργία νέων προϊόντων διεθνώς ανταγωνιστικών και, τελικά, για τη δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας.
Η ανάγκη της χώρας μας σήμερα λέγεται επανεκκίνηση της οικονομίας, με κοινή λογική, λίγα λόγια και πολλή και σκληρή δουλειά.
Πρέπει να γίνει συνείδηση σε κυβέρνηση και κοινωνία ότι η ενίσχυση, με κάθε πρόσφορο μέσον, του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας είναι η λύση στο διαχρονικό πρόβλημα της Ελλάδας. Είναι απαράδεκτο να μας απασχολεί διαρκώς και αποκλειστικά η λειτουργία του δημόσιου τομέα. Πρέπει να δοθεί επιτέλους η πρέπουσα σημασία στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και ειδικά στη βιομηχανία.
Προτείνουμε λοιπόν να κάνουμε πράξη αυτό που έκαναν και οι προκάτοχοί μας επιχειρηματίες της Βόρειας Ελλάδας, που το 1915 ίδρυσαν τον ΣΒΒΕ: τη συνένωση παραγωγικών και δημιουργικών δυνάμεων «προς υποστήριξιν της εγχωρίου βιομηχανίας».
Η εφετινή επέτειος εορτασμού των 100 χρόνων από την ίδρυση του ΣΒΒΕ συμπίπτει χρονικά με τις κρίσιμες κυβερνητικές αποφάσεις για το μέλλον και την πορεία της χώρας μας και της βιομηχανίας μας. Προτείνουμε λοιπόν ο εορτασμός αυτός να αποτελέσει την αφορμή για την αποκατάσταση του διαλόγου και της δημιουργικής επικοινωνίας μεταξύ Πολιτείας και βιομηχανίας, για το καλό της χώρας.
Τότε η κυβέρνηση θα έχει πράξει το προφανές και θα έχει αποδείξει ότι υπάρχει ελπίδα η παραγωγική ανασυγκρότηση να γίνει τελικά πράξη.
Ο κ. Αθανάσιος Σαββάκης είναι πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
