Οι καβγάδες, οι κόκκινες γραμμές και το Κίνημα…

Στα τηλεοπτικά πάνελ οι φωνές και οι καβγάδες αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Κύριος στόχος του πολιτικού, να υπερβεί τη φωνή του συνομιλητή του και να τον διακόπτει συνέχεια. Ο διάλογος είναι απογοητευτικός και οι σκεπτόμενοι πολίτες παρακολουθούν με σκεπτικισμό, αγανάκτηση αλλά κυρίως με απογοήτευση.

Τις τελευταίες όμως ημέρες υπάρχουν ενδείξεις ότι η κατάσταση κινδυνεύει με εκτροχιασμό: σε δύο πάνελ ο έλεγχος χάθηκε. Στην πρώτη περίπτωση ο καβγάς μεταξύ της κυρίας Μπακογιάννη και του κ. Φίλη κατέδειξε χολή και διάθεση για εκδίκηση και τιμωρία. Στη δεύτερη περίπτωση (και μάλιστα το βράδυ της ίδιας ημέρας) το σκηνικό επαναλήφθηκε με πρωταγωνιστές την κυρία Φωτίου και τον κ. Ψαριανό αλλά με χειρότερες συνθήκες. Οι χειρονομίες του έφθασαν στο σημείο του εκφοβισμού της κυρίας Φωτίου, κινήσεις απαράδεκτες ό,τι και να του είχε πει προηγουμένως.

Η νευρικότητα των πολιτικών είναι εμφανής και απορρέει όχι μόνο από την πιθανότητα ενός Grexit αλλά κυρίως από το πως ό,τι και να πράξουν θα εισπράξουν την μήνιν των πολιτών: αν υπερψηφίσουν το νέο μνημόνιο, τότε θα έχουν υπερβεί όλες τις κόκκινες γραμμές τους, τις πολλές προεκλογικές υποσχέσεις τους, την πολιτική ταυτότητα που είχαν δημιουργήσει τα τελευταία πέντε χρόνια και θα γίνουν μνημονιακοί συνοδοιπόροι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠαΣοΚ. Αν αποφασίσουν τη ρήξη, θα υπερβούν την κόκκινη γραμμή των πολιτών, δηλαδή τη λαϊκή εντολή να παραμείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Σε αυτή την περίπτωση οι επιπτώσεις μόνο απρόβλεπτες δεν θα είναι: ο κατήφορος της οικονομίας θα μετατραπεί σε γκρεμό και θα οδηγήσει σε συνθήκες Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, με τα γνωστά οικονομικά αλλά και πολιτικά επακόλουθα.

Οι συνάδελφοί τους όμως της Νέας Δημοκρατίας και του ΠαΣοΚ που θα τους παρακολουθούν (ενδεχομένως ορισμένοι με κάποιο χαμόγελο) δεν θα είναι άμοιροι ευθυνών σε περίπτωση ρήξης. Αν χρειαστεί, θα πρέπει να τείνουν χέρι βοήθειας στον Πρωθυπουργό, ο οποίος βρίσκεται ενώπιον ιστορικού διλήμματος: να αναφωνήσει (όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου) mea culpa ή να ακούσει τις φιτιλιές ορισμένων που τον οδηγούν στην καταστροφή;

Το βάρος στους ώμους του κ. Τσίπρα είναι τεράστιο, η ικανοποίηση όμως του δημοσίου αισθήματος για παραμονή στην ευρωζώνη, παρά τα δυσάρεστα μέτρα, του αγοράζει χρόνο. Χρόνο κατά τον οποίο, αν εφαρμόσει ένα δυσάρεστο αλλά συνετό πρόγραμμα, όπως το έπραξαν η Κύπρος και η Ιρλανδία, θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Και τότε θα κερδίσει –πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα κερδίσουμε όλοι μας.

Οι βουλευτές ας σταματήσουν τις κρίσιμες αυτές στιγμές τουλάχιστον τους απογοητευτικούς τους καβγάδες και ας ξεχάσουν τους προσωπικούς στόχους τους. Για τους διαφωνούντες βουλευτές υπάρχει και μια άλλη φράση του Ανδρέα Παπανδρέου: «Εθεσε εαυτόν εκτός Κινήματος». Και η αντιπολίτευση να συμβάλει με την ψήφο της…