«Σατωβριάνδου και Γ’ Σεπτεμβρίου γωνία», ομάδα Direct(or) Cult
Τέσσερις νέοι του 2015 συναντούν κάτω από περίεργες συνθήκες το είδωλό τους, τον Σατωβριάνδο (γάλλο ρομαντικό συγγραφέα, πολιτικό και φιλέλληνα), σε ένα εστιατόριο της Αθήνας του 1974. Εκεί αναρωτιούνται για την έννοια του κύρους και πώς θα το κατακτήσουν, ο Σατωβριάνδος, ως γνήσιος ρομαντικός, προσφέρεται να τους το διδάξει, μέσα από τα αληθινά περιστατικά που βίωσε και κατέγραψε στο οδοιπορικό του στην Ελλάδα του 1806. Οι νέοι δέχονται και το ταξίδι ξεκινά. Ενα ταξίδι με προορισμό την αλήθεια. Θα το πετύχουν ή η φαντασίωση (η οποία σε σώζει όταν η πραγματικότητα σε απογοητεύει) θα τους παρασύρει στον θάνατο; Αλλά όπως γράφει και ο Σατωβριάνδος: «Αν είσαι αρκετά δυστυχής, γιατί να θέλεις να πεθάνεις;».
Η Δήμητρα Τάμπαση, η οποία παίζει στο έργο του Γιάννη Κωνσταντινίδη και συνυπογράφει τη σκηνοθεσία με τον Τάσο Πυργιέρη, εξηγεί ότι η επιλογή τού 1974 δεν είναι τυχαία: «Τότε ιδρύθηκε το ΠαΣοΚ και μαζί του γεννήθηκε και ανδρώθηκε ο νεοέλληνας με όλα τα δεινά που προέκυψαν από αυτή τη γέννα. Ο νεοπλουτισμός, ο μύθος του τέλειου DNA, το εθνικό ντοπάρισμα ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, από τη μια η εμμονή με τη Δύση και από την άλλη τα κατσίκια και τα αρνιά στη σούβλα. Ο Σατωβριάνδος ήταν πολύ δημοφιλής στον άνθρωπο που επεδίωκε να τρέφεται από τα δράματά του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο πρώτος Πάουλο Κοέλιο, έγραφε πολύ ρομαντικά πράγματα, ήταν ποπ, γινόταν ανάρπαστος. Οπως έλεγε: «Ζεις, επιθυμείς, πεθαίνεις. Αυτό είναι όλο λοιπόν;». Και το ερωτηματικό μπορεί να αντικατασταθεί από θαυμαστικό».
Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», 14, 15, 16/5: 18.00 και 17/5: 17.00.
Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, Ομόνοια,τηλ. 210 5288.170
«Ο σεισμός στη Χιλή» και στο Bios
Γραμμένη αρχικά με τον τίτλο «Χερώνυμο και Γιοζέφα» το 1807 μέσα από τη φυλακή, η νουβέλα του Χάινριχ φον Κλάιστ πραγματεύεται τον έρωτα των δύο ηρώων και την επανένωσή τους κατά τη διάρκεια του μεγάλου σεισμού στη Χιλή το 1647. Ο σεισμός απελευθερώνει τους καταδικασμένους ήρωες, για να οδηγηθούν όμως αργότερα σε τραγικό τέλος από τους κατοίκους της πόλης όταν καταφεύγουν σε μια εκκλησία, το μοναδικό κτίριο που παραδόξως επέζησε του σεισμού.
Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ακύλλας Καραζήσης και η ηθοποιός Κατερίνα Παπανδρέου μας μίλησε για τις περιπέτειές της επί και εκτός σκηνής: «Οταν πρωτοδιάβασα το κείμενο συγκινήθηκα αρχικά με τον ίδιο τον συγγραφέα και με τον χειμαρρώδη τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τη γλώσσα. Είχα την αίσθηση ότι βρίσκομαι εν μέσω καταρρακτών και ανεμοστροβίλων. Μετά ήρθε και η ίδια η ιστορία που έχει από μόνη της μια τρομερή δύναμη και σκέφτηκα ότι αυτή την ιστορία πρέπει να την ακούσουν κι άλλοι. Στις αφηγήσεις ο έρωτας μοιάζει περισσότερο με παραμύθι. Η εποχή βέβαια του Κλάιστ μόνο παραμυθένια δεν είναι. Είναι πιο συντηρητική από τη δική μας –ως έναν βαθμό –και πιο επιρρεπής στη βία και ο έρωτας στο τέλος πεθαίνει. Κι όμως με έναν παράξενο τρόπο είναι σαν να μην πεθαίνει κιόλας. Σαν να μένει ζωντανός για να μας εμπνέει. Γι’ αυτό νομίζω ότι αξίζει να ειπωθεί και επί σκηνής. Σε ακρόαση το πιο αστείο πράγμα που μου έχουν ζητήσει είναι να παίξω κάτι ροζ, μετά πράσινο και μετά μοβ! Το θέατρο μάλλον το σκεφτόμουν από μικρή, η στιγμή της απόφασης όμως ήρθε ένα απόγευμα κάπου κοντά στον Λευκό Πύργο, όπου είχα πνιγεί ανάμεσα σε σημειώσεις Λογιστικής και Στατιστικής. Και νομίζω άξιζε τον κόπο που τις παράτησα! Οπως είπε μια φίλη μου πρόσφατα και μου άρεσε: «προτιμώ να λέω πάω να παίξω, παρά πάω για δουλειά»».
Bios, Πειραιώς 84, τηλ. 210 3425.335
Τετάρτη – Κυριακή: ως 24/5
«Ο Χρυσός Σκαραβαίος», ομάδα Γουλφ
Εντγκαρ Αλαν Πόε επέλεξαν να σκηνοθετήσουν η Ειρήνη Γεωργαλάκη και η Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, και ο Ντένης Μακρής, εις εκ των πρωταγωνιστών, μας μίλησε για τη γοητεία του συγκεκριμένου έργου: «Είναι μια αλληγορία για το πώς όλες αυτές οι χιλιάδες συμπτώσεις που μας περιτριγυρίζουν, μπορούν να οδηγήσουν σε μια μεγάλη αλήθεια που τελικά δεν είναι καθόλου τυχαία, αν διαβάσεις την ιστορία από το τέλος προς την αρχή. Πώς έτυχε να γεννηθώ, να σε γνωρίσω, μέχρι το πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος, όλα τελικά μπορεί να μην είναι καθόλου θέμα τύχης. Και σε προσωπικό επίπεδο, δεν με καλύπτει πλέον η τυχαιότητα –όταν πιστεύεις σε αυτήν είσαι έρμαιο. Οπως παλιά έλεγαν πως ο κεραυνός είναι η εκδίκηση του Δία, ενώ ήταν απλά ένα φυσικό φαινόμενο, έτσι και σήμερα: όσο περισσότερο εμπλέκεσαι, τόσο περισσότερο επηρεάζεις τα πράγματα. Στο θέατρο ακολούθησα μια πορεία που φαινομενικά ήταν συμπτωματική, αλλά κοιτώντας προς τα πίσω, μόνο τυχαία δεν ήταν».
Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», 21/5: 18.00, 22/5: 18.00, 23/5: 21.00, 24/5: 17.00
«Αυτά που επιστρέφει η θάλασσα», ομάδα Homo Ludens
Το έργο της Ομπεΐδα Μπεναβίδες εστιάζει στη μοναξιά. Δύο αδελφές, η Μαρίνα και η Σάρα, που τις υποδύονται οι Εύα Ανδρονικίδου και Ιωάννα Μπογδάνου, ζουν χωρίς γονείς σε ένα χωριό χαμένο στη μέση της θάλασσας, όταν ένα πραγματικό γεγονός φυσικής καταστροφής που συνέβη στις κολομβιανές ακτές τις φέρνει αντιμέτωπες με όλα τα φαντάσματα του παρελθόντος: η παλίρροια ξεθάβει το παράκτιο νεκροταφείο και σκορπίζει τα κομμάτια των τάφων και τα οστά των νεκρών στο χωριό και στη θάλασσα.
Η σκηνοθέτις Μαργαρίτα Αμαραντίδη μας μίλησε σχετικά: «Το έργο επιλέχθηκε και μεταφράστηκε από την Εύα Ανδρονικίδου, η οποία πρωταγωνιστεί στην παράσταση. Ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και είναι μια φιλοσοφική «φαντασμ-αλληγορία», θα λέγαμε. Μιλάει περίτεχνα και με ελαφρότητα για τη μνήμη και το τώρα. Είχαμε την τύχη να έχουμε τη συγγραφέα στο πλευρό μας καθώς δουλεύαμε το κείμενο ώστε να λύσουμε ένα «θεατρικό sudoku» που μας άγγιξε όλους». Πόσο δονκιχωτικό είναι να κάνεις θέατρο σήμερα; «Η εποχή δεν είναι υπέρ του ονείρου. Η δυσκολία όμως της εποχής μας βοηθά να ζυγιάζουμε τον χρόνο μας, μας ξεβολεύει και μας κάνει να επιλέγουμε αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη». Οσο για το μαρτύριο της οντισιόν, από το οποίο έχει περάσει ουκ ολίγες φορές: «Μια οντισιόν είναι παράξενο φρούτο από μόνη της. Απ’ έξω σου να λες «κοιτάξτε πόσο φανταστικά υπέροχος είμαι» και από μέσα «φοβάμαι, είμαι γεμάτος ανασφάλεια και όλοι εσείς ποιοι είστε που με κοιτάτε έτσι; Σας ξέρω; Με ενδιαφέρετε;»».
Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος», 14, 15, 16/5 στις 21.00, 17/5 στις 20.00.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
