Θυμίζει περισσότερο σταρ του σινεμά, κάτι σε Τζορτζ Κλούνεϊ, παρά πολιτικό. Είναι τόσο νέος, τόσο ωραίος και τόσο άγνωστος που οι εφημερίδες ασχολούνται πιο πολύ με την εμφάνισή του παρά με το πρόγραμμά του. Οι τίτλοι τα λένε όλα: «Πέδρο Σάντσες, ο ωραίος» («La Razón»), «Πέδρο, ο νέος ωραίος άνδρας της πολιτικής» («La Vanguardia»), «Σάντσες: να είσαι ωραίος δεν είναι αρκετό» («El Pais»), «O ωραίος και η επίδραση της εξωτερικής εμφάνισης στην πολιτική: Οταν τα χαρακτηριστικά του προσώπου δημιουργούν εικόνα ισχυρής ηγεσίας» (ABC). «Μήπως λοιπόν θα ήταν καλύτερα να διαφήμιζε καφέδες Nespresso;» ρωτάει η αριστερή «Publico».
Δεν είναι περίεργο που στην πρώτη συνέντευξη μετά την εκλογή του στην ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE), την περασμένη εβδομάδα, ο 42χρονος Σάντσες είπε φαρδιά πλατιά: «Δεν μπαίνω στην πολιτική για να κάνω τον ωραίο. Μπαίνω για να υπερασπιστώ τις ιδέες του σοσιαλισμού που είναι αναγκαίες για να βγει η χώρα από την κρίση».
Αλλά και εδώ υπάρχει πρόβλημα. Τι εστί σοσιαλδημοκρατία στην Ισπανία της φτώχειας, της ανεργίας και της ύφεσης, όταν το PSOE ήταν εκείνο που άρχισε να εφαρμόζει την άγρια λιτότητα το 2010; Το πλήρωσε ξανά και ξανά στις κάλπες. Ταπεινωτική ήττα στις εκλογές του 2011, τότε που κέρδισε η Δεξιά του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι. Η μεγάλη ήττα ήρθε στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου. Ενα πενιχρό 23% ανάγκασε τον αρχηγό Αλφρέντο Ρουμπαλκάμπα, βετεράνο της πολιτικής, ετών 62, να παραιτηθεί από την ηγεσία των Σοσιαλιστών την άλλη ημέρα το πρωί.
Κάπως έτσι άνοιξε ο δρόμος για τον ωραίο Πέδρο. Με τον αέρα του θριάμβου στις προκριματικές, όπου κέρδισε 49% των ψήφων 130.000 μελών του κόμματος, βάζει τώρα πλώρη για την εξουσία. Εχει μπροστά του ενάμιση χρόνο ως τις εθνικές εκλογές του 2015 και σκληρή δουλειά. Πρέπει να ξανακερδίσει τη βάση, την ώρα που δύο νέα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς καταβροχθίζουν τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους των Σοσιαλιστών.
Αν και δεν έχει παρουσιάσει πλήρες πολιτικό μανιφέστο, πράγμα λογικό αφού δεν έχει κλείσει ούτε μήνα στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επαναλαμβάνει σταθερά τρία πράγματα: ότι είναι μεταρρυθμιστής, εχθρός της λιτότητας α λα γερμανικά και υπέρμαχος ενός σοσιαλισμού που δεν θα υποκύψει στον λαϊκισμό.
Πάνω από όλα, θέλει να πείσει όσους προτίμησαν τα εναλλακτικά αριστερά σχήματα. Είναι μια αντι-συστημική ψήφος της τάξεως του 18% που δεν θα επιστρέψει εύκολα στους Σοσιαλιστές. Φαίνεται καθαρά από την επιτυχία του νεοσύστατου κινήματος Podemos (Μπορούμε) που ξεπήδησε μέσα από τους «Αγανακτισμένους» και τις διαμαρτυρίες κατά της λιτότητας. Κατάφερε να κερδίσει σημαντική μερίδα πρώην ψηφοφόρων του PSOE.

«Ο Ραχόι πρόδωσε όσους τον ψήφισαν. Η απώλεια της στήριξης προς την κυβέρνηση είναι εμφανής. Το πρόβλημα είναι ότι προς το παρόν το PSOE δεν προσφέρει ισχυρή και αξιόπιστη εναλλακτική λύση για μια πιο δίκαιη έξοδο από την κρίση, που θα φροντίζει για το συμφέρον των πολιτών και όχι για τα κέρδη των τραπεζών και των αγορών» λέει στο «Βήμα» ο Αντόνιο Κουέστα, ισπανός ανταποκριτής του πρακτορείου Prensa Latina στην Αθήνα.
Ο Σάντσες είναι νέο αίμα, αλλά για να γυρίσει σελίδα το κόμμα θα χρειαστούν περισσότερα. Πολλοί λένε ότι το πραγματικό πρόβλημα με την αλλαγή γενιάς στην κορυφή του PSOE είναι πως δεν συνοδεύεται από κάποια σημαντική αλλαγή στις πολιτικές. Κόμματα στα αριστερά των Σοσιαλιστών, όπως το Podemos και η Ενωμένη Αριστερά (IU), έχουν γίνει οι υπέρμαχοι ιδεών που ανήκαν κάποτε στη Σοσιαλδημοκρατία.


Μανουέλ Αρίας-Μαλντονάντο: «Θα πρέπει να δώσει τον αγώνα στον μεσαίο χώρο»
«Οπως ο Ομπάμα στην πρώτη εκστρατεία του, έτσι και ο Σάντσες κρύβεται πίσω από μεγάλες, αφηρημένες προτάσεις: τέλος στη λιτότητα, στροφή προς τα αριστερά χωρίς να χάσουμε το Κέντρο, δημιουργία θέσεων εργασίας» λέει στο «Βήμα» ο Μανουέλ Αρίας-Μαλντονάντο, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα στην Ισπανία.

«Είναι τόσο φιλόδοξος και ασαφής που σάρωσε στο εσωτερικό του κόμματος, αν και δεν έχει λάβει ακόμη το χρίσμα για την πρωθυπουργία. Αυτό θα γίνει σε συνέδριο τον Νοέμβριο. Προς το παρόν δεν έχει ηλεκτρίσει την κοινή γνώμη με τον τρόπο του Ρέντσι στην Ιταλία. Μάλλον σερβίρει μία από τα ίδια και χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να εδραιώσει τη θέση του στο κόμμα. Σε κάθε περίπτωση, είναι παγιδευμένος: όσο θα κινείται προς τα αριστερά τόσο περισσότερο χώρο θα παραχωρεί στη συντηρητική κυβέρνηση, ενώ δεν θα κερδίζει κατ’ ανάγκη ψήφους μεταξύ των νέων. Θα πρέπει να δώσει τον αγώνα στον μεσαίο χώρο με μια αξιόπιστη ατζέντα που θα είναι ριζοσπαστική στους τρόπους και μετριοπαθής στους στόχους» τονίζει ο Αρίας-Μαλντονάντο.
Και καταλήγει: «Στο μεταξύ, η Σουζάνα Ντίαθ, ηγέτις του PSOE στο προπύργιο της Ανδαλουσίας, ρίχνει βαριά τη σκιά της. Είναι πολύ πιθανόν να κερδίσει εκείνη το χρίσμα για την πρωθυπουργία το 2015. Αρα η πρόκληση για τον Σάντσες είναι να εδραιώσει τη θέση του αρκετά τώρα ώστε να έχει μια ισχυρή πιθανότητα το 2019. Αλλά και πάλι όλα είναι πιθανά στο κατακερματισμένο και μεταβαλλόμενο ισπανικό πολιτικό τοπίο, όπου το Σοσιαλιστικό Κόμμα κινδυνεύει να γίνει άσχετο».

Βίοι παράλληλοι με τον Ρέντσι

Δυάρι και παλιό Peugeot 407

Γέννημα-θρέμμα και βουλευτής Μαδρίτης από το 2009, ο Πέδρο Σάντσες δεν έχει άλλη πολιτική εμπειρία. Διδάσκει Οικονομικά στο πανεπιστήμιο και έχει εργαστεί για την Ευρωβουλή και για τον ΟΗΕ στη Βοσνία. Μένει σε δυάρι και οδηγεί ένα παλιό Peugeot 407. Προς μεγάλη απογοήτευση των θαυμαστριών, είναι παντρεμένος, με δύο κόρες.
Αγνωστοι προτού γίνουν αρχηγοί

Ο Σάντσες έχει πολλά κοινά με τον εξίσου επικοινωνιακό και φέρελπι ηγέτη της Κεντροαριστεράς και πρωθυπουργό της Ιταλίας. Και οι δύο είναι νέοι, ωραίοι, φιλόδοξοι και υποσχόμενοι σοσιαλιστές πολιτικοί του ευρω-Νότου, αν και προτού αναλάβουν τα ηνία των κομμάτων τους ήταν σχεδόν άγνωστοι.
Η οικονομία στο κόκκινο

Το χρέος; 225 δισ. ευρώ. Η ανεργία; Καλπάζει στο 26%. Ενα στα τρία νοικοκυριά πασχίζει να τα βγάλει πέρα. Κατασχέσεις και εξώσεις κάνουν θραύση. Δεν είναι μόνο τα απούλητα τσιμέντα της φούσκας των ακινήτων. Από τις εξαγωγές και τον τουρισμό ως το ποδόσφαιρο, παραδοσιακοί πυλώνες της ισπανικής οικονομίας είναι στο κόκκινο.