Η ΔΗΜΑΡ βουλιάζει στα εσωτερικά της προβλήματα και το Ποτάμι επιθυμεί, προς το παρόν,να διαγράψει τον δικό του κύκλο, κρατώντας αποστάσεις από τα παλαιά κόμματα.
Εμείς ποτέ δεν επιδιδόμαστε σε πράξεις “εισοδισμού” στα εσωτερικά των άλλων κομμάτων και δεν επιχαίρουμε για τη μετεκλογική δυσκολία της ΔΗΜΑΡ. Ούτε θέσαμε εμείς ποτέ ζητήματα προσώπων σε σχέση με την ηγεσία ή την εκπροσώπηση της ΔΗΜΑΡ.Κάθε μικρόψυχη και στείρα προσέγγιση απορρίπτεται από την κοινή γνώμη», είπε.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και οΔημ. Χατζησωκράτης. Στην ΔΗΜΑΡ αυξάνονται τα στελέχη που πιστεύουνότι η συμπόρευση θα πρέπει να γίνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ωστόσο μια ισχυρή μειοψηφία, η οποίαπροωθεί τον διάλογο με την Ελιά και το Ποτάμι, και έχει μεγάλο ενδιαφέρον σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον η παρέμβαση του κ. Σπ. Λυκούδη, την Τετάρτη στο Γκάζι.
Δεν συμβιβάζομαι με το 8% της ‘Ελιάς’, ποσοστό που κατά τη γνώμη μου, οφείλεται στη συσπείρωση του ΠαΣοΚ». Προσθέτει επίσης ότι για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν φτάνει η επιστροφή στελεχών του ΠΑΣΟΚ, χρειάζονται ανοίγματα στη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι, τους Οικολόγους, τις προοδευτικές δυνάμεις της αυτοδιοίκησης, των επιμελητηρίων κλπ.«Τα βήματα που πρέπει να γίνουν από εμάς για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς δεν θα τα αποφασίσει κανένας μόνος του ούτε και κανένας άλλος για λογαριασμό του ΠαΣοΚ», τόνισε.
Συνειδητοποιούν την σημασία της Ελιάς για την επιβίωση της παράταξης, συνειδητοποιούν οτι κάτω απο αυτήν την ομπρέλα και μόνο επιτεύχθηκε όση συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ επιτεύχθηκε και κυρίως συνειδητοποιούν οτι η σύγχρονη κεντροαριστερά θα συγκροτηθεί με μεγάλες υπερβάσεις- η πρώτη ήταν η Ελιά- και όχι με επίδειξη κομματικού πατριωτισμού και ψευδαισθήσεις για περασμένα μεγαλεία.
Τα στελέχη της κεντροαριστεράς και του ΠΑΣΟΚ που έδωσαν από κοινού την μάχη της Ελιάς παρατηρούσαν περίεργες συμπεριφορές, σιωπές που έσπασαν μόνο όταν ήταν φανερό ότι η επιχείρηση» Ελιά στο 5%» απέτυχε. Και τότε μπήκε σε εφαρμογή η επιχείρηση » ΠΑΣΟΚ και όχι Ελιά» την οποία διατύπωσε ο κ. Ρέππας και συνεχίζει η κυρία Γεννηματά. Μερικοί επιδεικτικά ασχολήθηκαν μόνο με τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, κάποιοι λίγοι προσπάθησαν ματαίως να σώσουν την ΔΗΜΑΡ δια της κυρίας Κοππά.
Ηταν σε όλους μας φανερό ότι η Κεντροαριστερά, η Ελιά και το ΠΑΣΟΚ δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την άρνηση Κουβέλη η τις αστοχίες μιας ομάδας από τους 58. Είχαν να αντιμετωπίσουν και μια πολυποίκιλη συγχορδία εκκολαπτόμενων ηγετών που για διαφορετικούς λόγους προεξοφλούσαν την ήττα της Ελιάς και φαντασιώνονταν με τον δικό τους ηγετικό ρόλο την » επόμενη μέρα». Για αυτο και επιδόθηκαν με πάθος στην απολίτικη επίθεση κατά Βενιζέλου, θεωρώντας τον εμπόδιο στις επιδιώξεις τους και εύκολο στόχο. Ελπίζω τώρα να κατάλαβαν ορισμένοι τους πολιτικούς λόγους για τους οποίους αρνηθήκαμε να συμβάλουμε στην στοχοποίηση του Βενιζέλου. Υπερασπιστήκαμε μια πολιτική συγκρότησης της παράταξης που υπερασπίστηκε και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Υπήρξε σύμπτωση απόψεων και επιδιώξεων και μια συμφωνία που τηρήθηκε κατα γράμμα. Για αυτό και αντέξαμε. Και αφού περάσαμε δια πυρός και σιδήρου φτάσαμε όρθιοι στην περίφημη επόμενη ημέρα. Και εκεί ακριβώς η κυρία Γεννηματά αφού διαπιστώνει ότι η Ελιά δεν απέκτησε δυναμική ( δυναμική που φαίνεται να πιστεύει οτι το ΠΑΣΟΚ την είχε εξασφαλισμένη και η Ελιά του την στέρησε) προσπαθεί να εμφανίσει την επόμενη ημέρα της παράταξης ως εσωτερική υπόθεση του κόμματος της. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα, τώρα που είναι νωρίς, γιατί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Η υπόθεση της σύγχρονης κεντροαριστεράς μας αφορά όλους εξίσου. Ούτε μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μία και μόνη άποψη, ούτε στον ευρύτερο χώρο.
Ο μόνος κατά συνέπεια βατός δρόμος, ειναι αυτός της συνεννόησης και του διαλόγου με όλους που θα καταλήξει με διαδικασίες που θα συναποφασίσουμε στο ιδρυτικό Συνέδριο της Κεντροαριστεράς. Η εμπειρία της Ελιας ειναι πολύτιμη πρώτη ύλη.