Η Κεντροαριστερά ψηφίζει Αριστερά

Ξεχάστηκε το «κείμενο των 58». Και πώς να μην ξεχαστεί όταν εκείνο που το έκανε να ξεχωρίζει ήταν η ναρκισσιστική συγκατάβαση για τις μεγάλες ανατροπές που έχουν εγκλωβίσει εκατομμύρια Ελληνες στον βάλτο της οικονομικής καταστροφής και των μηδενικών προσδοκιών; Η Κεντροαριστερά δεν είναι 58 παρέες που συζητούν ακόμη για τον Γκίντενς, αλλά εκατομμύρια πολίτες που έχουν υποστεί οικονομικές και ψυχολογικές μεταλλαγές τις οποίες οι περισσότεροι από τους «58» αδυνατούν να ερμηνεύσουν. Οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς μετακινούνται στην Αριστερά, είτε γιατί θέλουν να αποδοκιμάσουν και να τιμωρήσουν όσους κυβέρνησαν μέχρι σήμερα, είτε γιατί απλώς επιμένουν να ελπίζουν ότι υπάρχει μια πολιτική διαφορετική από εκείνη που τους κατέστρεψε. Αναφερόμαστε σε μια ισχυρή δυναμική που επιβεβαιώθηκε από τις περυσινές εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ διέψευσε όλες τις δημοσκοπήσεις και αύξησε επτά φορές τη δύναμή του. Γιατί να πιστέψουμε ότι η δυναμική αυτή έχει ατονήσει;

Καθώς η κρίση έχει πλήξει τη μεσαία τάξη, οι κοινωνικές συμμαχίες που συγκροτούν τις δύο μεγάλες παρατάξεις, την Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά, δεν αναζητούν πια τη συναίνεση στον «μεσαίο χώρο» και δεν συγκλίνουν στο Κέντρο. Μετά από πολλά χρόνια εκφράζονται ξανά με δεξιές ή αριστερές τοποθετήσεις. Οι κεντροδεξιοί γίνονται όλο και πιο δεξιοί και, όσο κι αν δυσανασχετούν από τη διακυβέρνηση, εκφράζονται από μια συντηρητική Νέα Δημοκρατία. Οι κεντροαριστεροί αισθάνονται ότι δυναμώνει μέσα τους η ταξική ερμηνεία των εξελίξεων με αποτέλεσμα να θέλουν να υποστηρίξουν ένα αριστερό κόμμα. Το κόμμα αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν υπάρχει σήμερα κανένα άλλο αριστερό κόμμα με ανάλογη πολυσυλλεκτική δυναμική. Αυτή είναι η παραγνωρισμένη επιτυχία του Αλέξη Τσίπρα.

Οι βετεράνοι κεντροαριστεροί δεν μπορούν να εκφράσουν το τραυματισμένο από την κρίση ακροατήριο της Κεντροαριστεράς. Σήμερα για να εκφράσεις την Κεντροαριστερά πρέπει να είσαι αριστερός. Γι’ αυτό δεν έχει καμία τύχη το ΠαΣοΚ, αφού όχι μόνο δεν είναι κόμμα αριστερό, αλλά δεν είναι πια ούτε κεντροαριστερό. Είναι ένας ψυχρός μηχανισμός διαχείρισης ισχύος που είναι για τη Νέα Δημοκρατία ό,τι ήταν οι Ελεύθεροι Δημοκράτες του Βεστερβέλε για την Ανγκελα Μέρκελ. Ενα νεοφιλελεύθερο κόμμα, που ζωντανεύει με στοιχεία μοντερνισμού την παραδοσιακή Δεξιά και γι’ αυτό εισπράττει τόσο μεγάλη φθορά. Η κρίση σπρώχνει την Κεντροαριστερά στην Αριστερά με τον ίδιο τρόπο που η επταετία οδήγησε τις μεγάλες μάζες των κεντρώων στο κατ’ εξοχήν μαζικό αριστερό κόμμα της δεκαετίας του ’70, που ήταν το ΠαΣοΚ. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει σίγουρα τις εκλογές. Επιπλέον, το κόμμα της Κουμουνδούρου υποτιμά τη σοβαρότητα του ελληνικού προβλήματος και αν ποτέ κατακτήσει την εξουσία είναι πιθανό ότι θα τα βρει σκούρα. Αλλά προς το παρόν είναι η κύρια έκφραση της Κεντροαριστεράς.