Ανεκτίμητη προσφορά

Η ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ τις αγγίζει στα πεταχτά και όχι σπάνια δεν υπολογίζει την αξία τους. Πρόκειται για τις εθνικές ομάδες των κάκιστα και ανερμάτιστα αποκαλούμενων από αμβλύωπες διαφόρων κατηγοριών «μικρών αθλημάτων». Η λέξη «ανεκτίμητος – ανεκτίμητη» έχει δύο βασικές έννοιες: Η μία είναι αυτή που αναφέρθηκε ήδη. «Ο μη υπολογισμός της αξίας» και η άλλη –στροφή 180 μοιρών –η πολύ μεγάλης αξίας συνεισφορά. Και οι δύο έννοιες ταιριάζουν σε αυτές τις ομάδες που εκπροσωπούν άριστα τον αθλητισμό μας στις διεθνείς διοργανώσεις. Κάθε τόσο μας στέλνουν το μήνυμά τους: «Είμαστε εδώ. Δεν αξίζουμε το περιθώριο, πόσω μάλλον τη μη εκτίμηση στο ακέραιο της προσφοράς μας». Οι σκέψεις αυτές προκλήθηκαν από τις επιτυχίες στο εξωτερικό της ιστιοπλοΐας και την επιτραπέζια αντισφαίριση.

ΚΑΘΕ άλλο παρά μικρό πράγμα είναι η δυάδα ιστιοπλόων, του Κώστα Τριγκώνη και του Ιορδάνη Πασχαλίδη, να αναδειχθεί πρωταθλήτρια κόσμου στην κατηγορία σκαφών τύπου Tornado για τρίτη συνεχόμενη διοργάνωση που έγινε στα νερά της περίφημης Ιμπιζα. Οι Θεσσαλονικείς παγκόσμιοι πρωταθλητές κέρδισαν τον αγώνα τον καλό με εντυπωσιακή διαφορά (12 βαθμοί ποινής έναντι 24 του δεύτερου γερμανικού πληρώματος και 39 του τρίτου από την Αυστραλία). Η αγωνιστική υπεροχή τους ήταν τόση ώστε είχαν τον νου τους και αγωνιούσαν για την άλλη ελληνική δυάδα (Ν. Μαύρος και Ακ. Ταγκαρόπουλος) που τερμάτισε στην πέμπτη θέση, κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη σε σύνολο 17 σκαφών. Ως μεικτό πλήρωμα στην πρώτη παγκόσμια εμφάνισή τους η δυάδα Μαρία Τσαουσίδου – Μιχ. Παπαδόπουλος κατέλαβε την τρίτη θέση (η Μαρία είναι η νεότερη της συντροφιάς, 23 ετών). Εντύπωση προκαλεί το ότι οι πρωταθλητές κόσμου στις πρώτες δηλώσεις τους έδειξαν να νοιάζονται περισσότερο για τους συναθλητές τους και λιγότερο (ίσως λόγω εθισμού στις επιτυχίες) για τους ίδιους. Αυτή η γενναιόδωρη στάση λέει πολλά για τη συντροφικότητα, την αλληλοεκτίμηση, την ομοψυχία. Το επίμετρο των όσων είπαν είναι χαρακτηριστικό: «Παρ’ όλο που αγωνιζόμαστε πολλά χρόνια μαζί και μεγαλώνουμε, κάθε μέρα είναι μοναδική. Σημασία έχει να μην παραιτείσαι… να προσπαθείς…».

ΑΥΤΑ από τη θάλασσα. Στην άλλη πλευρά, τη στεριανή, έχουμε το σπουδαίο επίτευγμα στο πινγκ πονγκ. Ενα άθλημα με εξαίρετη άσκηση σώματος και νου. Χρόνια και χρόνια ο μεγάλος βετεράνος του αθλήματος Καλλίνικος Κρεάνκα και οι συν αυτώ πάλευαν σκληρά για μια διεθνή διάκριση που θα ήταν η δίκαιη ανταμοιβή των κόπων και του οράματός τους. Επιτέλους, ήρθε η ώρα με τη δεύτερη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Αθλος γιατί είναι γνωστό ότι η επιτραπέζια αντισφαίριση είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, πέραν της πρωτοκαθεδρίας της Απω Ανατολής.

Ο ΑΓΩΝΑΣ που έδωσαν οι Κ. Κρεάνκα, Π. Γκιώνης και Κ. Παπαγεωργίου και βέβαια το χάλκινο μετάλλιο στο ατομικό από τον Π. Γκιώνη εκφράζουν τις κορυφαίες διακρίσεις στη μακρά και δύσκολη πορεία του αθλήματος. Αν βέβαια υπήρχε σωστός αθλητικός σχολικός προγραμματισμός, κάτι το εφικτό λόγω της ευκολίας και του χαμηλού κόστους των εγκαταστάσεων, η επιτραπέζια αντισφαίριση θα έπαιρνε την ταυτότητα εθνικού αθλήματος. Αλλά… Αυτές οι διακρίσεις στη θάλασσα και στη στεριά –και όχι μόνο αυτές –αποτελούν επιβράβευση κόπων και θυσιών ιδιαίτερα στην περίοδο που ζούμε ως χώρα. (Δεν πρέπει να ξεχνούμε την ανυπαρξία οικονομικής αντιπαροχής.) Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δημοσιότητα ήταν σχετικά ικανοποιητική.

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ αυτές είναι συνέχεια και άλλων διακρίσεων, το καλοκαίρι, σε επίπεδο εθνικής ομάδας, όπως η ανάδειξη πρωταθλήτριας κόσμου από την τετράκωπη λέμβο των αδελφών Κόνσολα, Π. Μαγδανή, Στ. Γιαννάκη, το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τζούντο από τον Ηλία Ηλιάδη, την ανάδειξη πρωταθλήτριας Ευρώπης στην υδατοσφαίριση της εθνικής ομάδας νεανίδων. Και φυσικά την ελπιδοφόρα επίδοση στην κωπηλασία της νεαρότατης Κατερίνας Νικολαΐδου. Η «ανθολογία» αυτή και μερικές ακόμη διεθνείς κατακτήσεις εκφράζουν την ανεκτίμητη –και στις δύο έννοιες της λέξης –των αθλημάτων που δεν απολαμβάνουν τον πανελλήνιο έπαινο στο μέτρο που δικαιούνται και την ουσιώδη στήριξη από όλες τις πλευρές.

pnlinardos@yahoo.gr