«Πάντα έχω μεγάλη αγωνία με το που θα ανοίξω τον φούρνο. Δεν μπορείς ποτέ να είσαι 100% σίγουρος για το αποτέλεσμα. Και η χαρά που παίρνεις όταν βλέπεις ότι όλα πήγαν καλά δεν περιγράφεται!» μας είπε η Κατερίνα Γιάννακα. Μόνο που δεν αναφέρεται με τόσο πάθος στη μαγειρική της αλλά στην κεραμική της. Καλλιτέχνις που προέρχεται από τον χώρο της ζωγραφικής έχοντας διανύσει σημαντικές και εντυπωσιακές αποστάσεις, το 2005 αποφάσισε να ασχοληθεί και με την αρχαιότερη των τεχνών, τη μοναδική που συνδυάζει απαραιτήτως και τα τέσσερα στοιχεία της φύσης: χώμα, νερό, φωτιά και αέρα. Το 2012 πήρε μέρος στον 50ό Πανελλήνιο Διαγωνισμό Κεραμικής και απέσπασε τον δεύτερο έπαινο, ενώ το 2013 απέσπασε το πρώτο βραβείο στον ίδιο διαγωνισμό. Η ίδια μας μίλησε για τη γοητεία αυτής της ιδιαίτερης τέχνης.
Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας ζωγραφική, σκηνογραφία – ενδυματολογία και ψηφιδωτό και συνέχισε τις σπουδές της στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Ραβένα. Στην κεραμική όμως προτίμησε να είναι αυτοδίδακτη. Ενα γεγονός-ορόσημο στη ζωή της την έστρεψε προς τα εκεί: «Ξαφνικά και εντελώς ενστικτωδώς ήθελα να πιάσω χώμα στα χέρια μου και να του δώσω μορφή. Και κάπως έτσι ξεκίνησε μια συνομιλία ασυνείδητη μέσα μου. Με γοήτευε ιδιαίτερα η σκέψη ότι οι κινήσεις που έκανα ήταν ακριβώς οι ίδιες με εκείνες των πρωτόγονων λαών όταν έφτιαχναν τα πρώτα τους εργαλεία, αφού από την πρώτη στιγμή προτίμησα να μη χρησιμοποιήσω τροχό ή άλλα βοηθήματα, να είμαι μόνο εγώ αντιμέτωπη με το υλικό μου». Και σε μια εποχή που έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την κατάρα της τελειομανίας η Κατερίνα Γιάννακα τονίζει: «Δεν με ενδιαφέρει τα έργα μου να είναι τέλεια καμωμένα. Προτιμώ να είναι όπως εγώ: ατελή».
Από το 1988 ζει και εργάζεται στην Αίγινα και θεωρεί ότι μια μέρα που δεν θα ασχοληθεί με τα κεραμικά της είναι μια μέρα χαμένη: «Η ζωή είναι πολύ μικρή, πρέπει να τη γεμίζουμε με όμορφα πράγματα. Με το που θα ξυπνήσω θα πάω στο εργαστήριο. Το υλικό με οδηγεί από μόνο του, δεν σκέφτομαι από πριν τι θέλω να φτιάξω. Το μόνο προαπαιτούμενο είναι κάθε αντικείμενο που θα δημιουργήσω να είναι και χρηστικό. Ολα τα αντικείμενα ψήνονται σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες με υλικά που δεν βλάπτουν τον οργανισμό. Δεν αξίζει τον κόπο να φτιάχνεις πράγματα μόνο για να τα βλέπεις. Αν το χρησιμοποιήσεις και μετά το πλύνεις και το προσέξεις, σημαίνει ότι το έχεις αγαπήσει».
Και είναι πραγματικά δύσκολο να μην αγαπήσεις ένα αντικείμενο που ξέρεις ότι έχει πέσει κυριολεκτικά μες στη φωτιά ώσπου να φτάσει στα χέρια σου: κάθε κεραμική δημιουργία ψήνεται μία φορά, μετά ζωγραφίζεται με ειδικά χρώματα, στη συνέχεια κάνει βουτιά σε ειδικό γυαλί και στο τέλος ψήνεται σε πολύ υψηλή θερμοκρασία για αρκετές ώρες. Η αγωνία της δημιουργού παίρνει τέλος όταν ανοίξει τον φούρνο και δει με ανακούφιση ότι οι δημιουργίες της δεν έχουν σπάσει. Θυμίζει και λίγο την ξεχασμένη μαγεία του σκοτεινού θαλάμου, όταν οι φωτογράφοι, προτού περάσουν στην ψηφιακή εποχή, εκπλήσσονταν και οι ίδιοι με τις εικόνες που είχαν τραβήξει έτσι όπως τις έβλεπαν να τους αποκαλύπτονται σιγά-σιγά. Τον Απρίλιο του 2014 η καλλιτέχνις θα παρουσιάσει κεραμικά έργα της στην Γκαλερί Marneri στην Αθήνα, τα οποία θα συνοδεύονται και από ζωγραφικά –«και οι δύο είναι τέχνες που βγαίνουν από τα χέρια μου».

πότε & πού:
51η Πανελλήνια Εκθεση Κεραμικής, 18/10-9/11, Κέντρο Ελληνικής Κεραμικής, Κηφισιάς 207, Μαρούσι, τηλ. 210 6144.430

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ