Συνεδρίαση της Βουλής του Σεπτεμβρίου 1915. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ορίζει τις κατευθύνσεις της εξωτερικής πολιτικής: «Η νέα Ελληνική αντίληψις καλώς εννοεί ότι δεν δυνάμεθα να αξιώμεν από τους ξένους να είναι φίλοι της Ελλάδος. Ο,τι οφείλωμεν να πράττωμεν, είναι όπως ημείς αυτοί κατορθώνωμεν να ευρίσκωμεν τους συνεργάτας και συναγωνιστάς μας, εκάστοτε, εν τω κύκλω εν τω οποίω ευρίσκεται περισσοτέρα προσαρμογή των ιδικών μας συμφερόντων. Τούτο πρέπει να επιδιώκωμεν».
Ο οραματιστής και ταυτόχρονα ρεαλιστής μεγάλος ηγέτης τόνισε: «Πρέπει να αντιληφθώμεν ότι αι Μεγάλαι Δυνάμεις επιζητούν εκάστη ίδια συμφέροντα».
Είχα από αυτή τη στήλη υπενθυμίσει ότι δεν υπάρχουν φιλέλληνες και ανθέλληνες ηγέτες, γιατί προτάσσουν τα δικά τους συμφέροντα. Και από την εννεάχρονη θητεία μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχω εμπεδώσει την άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση παραμένει «ένωση κρατών και σύγκρουση συμφερόντων». Η αλληλεγγύη παραμένει ευχή…
Υπενθυμίζω όλα αυτά με αφορμή την επίσκεψη του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ και τις αντιδράσεις των κομμάτων και των ΜΜΕ, τα οποία λόγω της απεργίας των δημοσιογράφων την παρουσίασαν και τη σχολίασαν μία ημέρα μετά την αναχώρησή του!
Θα ήταν αφελές να περιμέναμε ότι ο Ολάντ θα υποσχόταν την κατάργηση του μνημονίου με ταυτόχρονη παραμονή στην ευρωζώνη και τη συνέχιση της δανειοδότησης για την κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος και νέο «κούρεμα» του χρέους ή τη διαγραφή του, όπως ζητούσαν οι αντιμνημονιακοί λαϊκιστές.
Γεγονός είναι ότι η Γαλλία ήταν πάντοτε πιο κοντά στην Ελλάδα από όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Την πολιτική αυτή ακολουθεί και εκφράζει ο σημερινός πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Και κυρίως η πολιτική που αγωνίζεται να περάσει στην ευρωζώνη ευνοεί ειδικά την Ελλάδα. Επίμονα υποστηρίζει ότι η λιτότητα χωρίς ανάπτυξη θα είναι η καταστροφή της Ευρώπης και η απαξίωση του ευρώ.
Ουδείς όμως μπορεί να αγνοεί ότι η αποδοχή αυτής της πολιτικής εξαρτάται, κυρίως, από τη Γερμανία. Εχει όμως τη συμπαράσταση των κρατών του Νότου, που έχουν πληγεί βάναυσα από την πολιτική της λιτότητας.
Αυτός είναι ένας βασικός λόγος για να θεωρούμε τον Φρανσουά Ολάντ σύμμαχο και να χαιρόμαστε για την επίσκεψή του. Και είναι προφανές ότι θα στηρίξει κάθε προσπάθεια της χώρας μας για βελτίωση της συνταγής του μνημονίου.
Εσπευσαν ανευθυνο-υπεύθυνοι πολιτικοί και σχολιαστές να υποστηρίξουν ότι η επίσκεψη του γάλλου προέδρου είχε ως μόνο σκοπό να μας πουλήσει φρεγάτες και να λάβει μέρος στο «φαγοπότι» των ιδιωτικοποιήσεων.
Κατ’ αρχήν δεν απέκρυψε τις προθέσεις του. Το πλήθος των επιχειρηματιών που τον συνόδευε σηματοδοτούσε την πρόθεση αναζήτησης ευκαιριών επενδύσεων στην Ελλάδα. Γιατί όχι; Πώς θα γίνει η ανάπτυξη για να απορροφηθούν οι χιλιάδες των ανέργων; Από τους Ελληνες που έχουν αποθηκεύσει τα δισεκατομμύρια των κερδών και της φοροδιαφυγής σε τράπεζες του εξωτερικού;
Κόμματα της αντιπολίτευσης υποβάθμισαν την επίσκεψη με το επιχείρημα ότι ο Φρανσουά Ολάντ δεν καταδίκασε το μνημόνιο! Εύστοχα ο Γιάννης Πρετεντέρης χαρακτήριζε τη συμπεριφορά αυτή –στα «Νέα» της Πέμπτης –«εθνική μιζέρια». Και δικαιολογημένα αναρωτιέται: «Πόσο μέλλον έχει μια χώρα που δεν μπορεί να αξιολογήσει έστω και μια απλή χειρονομία;».
Ας σημειωθεί ότι η Γαλλία στήριξε πολλές φορές την Ελλάδα χωρίς να έχει την έκταση των επενδύσεων της Γερμανίας –και μάλιστα σε στρατηγικούς τομείς, ΟΤΕ κ.ά. -, η οποία εξακολουθεί να επιμένει στην καταστροφική πολιτική της λιτότητας.
Δεν έχουμε και πολλούς φίλους για να περιφρονούμε τους Γάλλους και να αμφισβητούμε τη δεδομένη συμπαράστασή τους.
gromaios@otenet.gr

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ