Για μια ακόμη φορά η αστυνομία έκανε το θαύμα της, ακύρωσε την επιτυχία της. Συνέλαβε αναίμακτα τα πιτσιρίκια με τα καλάσνικοφ, συνέλαβε αυτά τα κακομαθημένα που νομίζουν ότι η ληστεία σε τράπεζα είναι κάτι σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι (τι κι αν σκοτωθούν μερικοί από τον βαρύ οπλισμό, το παιχνίδι ξαναρχίζει ξανά και ξανά). Δεν ήταν ανάγκη να τους δείρει, αρκεί που συνελήφθησαν. Μετά αναλαμβάνει η δικαιοσύνη.
Είναι αυτονόητη η αντιπάθεια που δημιουργούν οι νεαροί οι οποίοι κυκλοφορούν ως τιμωροί χωρίς να υπολογίζουν τις ανθρώπινες ζωές. Δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα είχε γίνει αν κάτι είχε στραβώσει στη διάρκεια των ληστειών στο Βελβεντό: ο οπλισμός των συλληφθέντων ήταν πολεμικός πλην όμως οι ίδιοι δεν έχουν στρατιωτική εκπαίδευση.
Τα αισθήματα αντιπάθειας ενισχύονται από το ατομικό και κοινωνικό προφίλ των συλληφθέντων. Ενας από αυτούς υπήρξε τόσο απερίσκεπτος που προ διετίας πόζαρε στα μέσα ενημέρωσης με το τόξο του, έξω από τη Βουλή. Δεν έλαβε τα στοιχειώδη μέτρα ώστε να περνά απαρατήρητος από την αστυνομία. Μετά τη σύλληψή του έκανε δηλώσεις: «Σε σχέση με την πρόθεση της δολοφονίας μπάτσου, φυσικά δεν είμαι αξιακά αντίθετος σε κάτι τέτοιο, αλλά θεωρώ ότι σε μία πορεία οπού κανείς δεν είναι έτοιμος γι αυτό, θα κατέληγε σε αιματοχυσία των διαδηλωτών, και ως εκ τούτου προς το παρόν δεν θα το επέλεγα».
Άλλος συλληφθείς τραβά το αρνητικό ενδιαφέρον λόγω της αστικής καταγωγής του. Γόνος της οικογένειας Νάσιουτζικ μεγάλωσε στο περιβάλλον που περιγράφεται στα βιβλία της μητρός του «Μαμάδες βορείων προαστίων» και «Μύκονος μπλουζ». Για ορισμένους δεν δικαιούται να εξανίσταται για τη φτώχεια αφού δεν την έχει ζήσει. Μιλούν λοιπόν για ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που έτυχε να βρεθεί μπροστά στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Το ουσιώδες: ουδείς ζήτησε από τους νεαρούς των τρομοκρατικών ομάδων να αναλάβουν δράση. Είναι αυτόκλητοι και ανεπιθύμητοι. Οι εγκληματικές δράσεις τους πέραν των άλλων είναι απερίσκεπτες και αμετροεπείς. Βάζουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Επειδή όμως ζούμε σε οργανωμένο κράτος θα δικαστούν. Τα υπόλοιπα απλά απαγορεύονται. Οι σφαλιάρες εντός του αστυνομικού τμήματος είναι ανεπίτρεπτες. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν σε συνδυασμό με την μαρτυρία πατέρα συλληφθέντος, δημιουργούν ερωτηματικά για την πιθανότητα βασανισμού.
Υπάρχουν χρονικές φάσεις για τις βιαιοπραγίες αστυνομικών. Η πρώτη φάση αφορά την καταδίωξη κατά την οποία θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. Εκεί δεν μπορεί να απαιτηθεί η συνομιλία στον πληθυντικό αριθμό. Η δεύτερη φάση αφορά τον εγκλεισμό των δραστών στο κελί. Εκεί μέσα απαγορεύεται οποιαδήποτε άσχημη χειρονομία. Το προβλέπει η νομοθεσία. Πρόκειται για τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων που θα τιμωρηθούν με όλα τα μέσα που προβλέπονται από το δημοκρατικό πολίτευμα.
Πριν αρχίσει κάποιος να αγορεύει υπέρ της αστυνομικής σφαλιάρας θα πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει σχετικότητα στους βασανισμούς. Δηλαδή δεν μπορεί η πολιτεία να επιτρέπει τον ξυλοδαρμό ενός ληστή, ενός τρομοκράτη και να τιθασεύει επιλεκτικά τα αστυνομικά όργανα σε όλα τα υπόλοιπα. Ο αστυνομικός που δέρνει ατιμώρητα τον ληστή της Κοζάνης σε επόμενη φάση μπορεί να δείρει κάποιον που μεθυσμένος παραβίασε κόκκινο σηματοδότη. Κι αυτός ο οδηγός είναι υποψήφιος δολοφόνος. Κι αυτός πρέπει να τιμωρηθεί. Από τις δικαστικές και όχι από τις διωκτικές αρχές.
