Διαβολικές και ιερές συμμαχίες

Μετά τις συναντήσεις που είχε ο κ. Τσίπρας με αξιωματούχους του ΔΝΤ στις ΗΠΑ δήλωσε, με τόλμη και παρρησία, «Θα συμμαχήσω ακόμα και με τον Διάβολο (= το ΔΝΤ) για να σταματήσει να υποφέρει ο Ελληνας και η Ελληνίδα». Υποθέτουμε ότι, για τους ίδιους ασφαλώς λόγους, θα μπορούσε να συμμαχήσει και με τον ίδιο τον Κύριο. Δεδομένου μάλιστα ότι ο Κύριος διαθέτει αρκετούς εκπροσώπους επί της γης, και ειδικά στην ελληνορθόδοξη Ελλάδα, ενώ, επισήμως τουλάχιστον, ο Διάβολος δεν έχει την υλικοτεχνική οργάνωση και υποδομή της Εκκλησίας, ούτε και έχει τόσους πια πιστούς, η συμμαχία του με τον Κύριο, που είναι βέβαιο πως θα αναγγελθεί από τον κ. Τσίπρα μόλις εξαγγελθούν εκλογές, θα τον βοηθούσε ώστε, ως κυβέρνηση πλέον, να μας σώσει ευκολότερα. Αλλωστε η συνταγή αυτής της ιερής συμμαχίας είναι γνωστή. Την έχουν εφαρμόσει κατά καιρούς πολλοί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, από τον Ανδρέα Παπανδρέου ως τον σημερινό πρωθυπουργό. Την ίδια στιγμή που μεγαλόσχημοι εκπρόσωποι του Κυρίου, αρχιεπίσκοποι και ιεράρχες κυρίως, έχουν αναφερθεί στη νικηφόρα ευλογία που μπορεί να σκορπά το δεξί χέρι Του.

Με βάση τα παραπάνω δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία στις κατά καιρούς δηλώσεις κομματικών στελεχών, με ιδιάζουσα πολιτική συμπεριφορά, ότι τάχατες θα επιβληθεί ειδικός φόρος για το χριστεπώνυμο πλήρωμα ή ότι ο μόνος τρόπος για να νικηθεί το Κακό σε αυτή τη χώρα είναι να επέλθει χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας. Αλλωστε ο όρος «χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας» είναι τόσο θολός και ασαφής, από άποψη πολιτειακή και νομική, ώστε είναι βέβαιο πως όσοι κατά καιρούς προτείνουν αυτόν τον χωρισμό ή βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση φρενών ή, το πιθανότερο, ψαρεύουν ψήφους σε άλλη μια θολή στέρνα. Ειδικοί δεν είμαστε σε αυτά τα πολύ σύνθετα και πάρα πολύ σοβαρά θέματα, όπως ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, αλλά είναι προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα διαζύγιο δύο ατόμων που αγαπήθηκαν, παντρεύτηκαν και μετά χώρισαν την οικοσκευή. Και η ιστορία μας έχει καταγράψει τις οφειλές του Κράτους προς την Εκκλησία (μη συγχέουμε την Εκκλησία με την Ιεραρχία) και αντιθέτως, και το Σύνταγμά μας προσδιορίζει τις σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας. Επαναθεώρηση των σχέσεών τους, ορθολογικός επανακαθορισμός του ρόλου τους μπορεί να πρέπει να γίνει. Το διαζύγιο ούτε εύκολο είναι, ούτε και θα ωφελήσει μέσα στις παρούσες συνθήκες. Οικονομικά σκάνδαλα καταγράφονται συχνά στον χώρο της Εκκλησίας και η τιμωρία πρέπει να είναι αυστηρή. Ομως την ίδια στιγμή δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι μεγάλη συμμετοχή στα σκάνδαλα αυτά έχει και το ίδιο το Κράτος, οι εκπρόσωποι της ίδιας της Πολιτείας. Η αμαρτωλή ιστορία του Βατοπαιδίου είναι ενδεικτική, κατά συνέπεια εγειρόμενα κατά καιρούς θέματα όπως ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, ή, όπως πρόσφατα, η επιβολή «ειδικού φόρου» πίστεως, είναι απλές κομματικές διακηρύξεις με μόνο σκοπό την ψηφοθηρία. Αλλωστε ψήφους μπορεί τελικά και προσφέρει τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά χειρ του Κυρίου.

Ο μόνος (για την ώρα, τουλάχιστον) εφικτός, απαραίτητος αναγκαίος χωρισμός είναι ο αυστηρός διαχωρισμός του Κράτους από το παρακράτος. Της Εκκλησίας από τα παραεκκλησιαστικά μορφώματα, της πολιτικής από την παραπολιτική, της οικονομίας από την παραοικονομία κτλ. Αν πρέπει κάτι να σταματήσουμε αμέσως τώρα, ώστε σιγά-σιγά, χωρίς διαβολικές ή ιερές συμμαχίες, να επιβιώσουμε, είναι οι καθημερινές, ακάθαρτες ενώσεις μέσα στην Πολιτεία και την Εκκλησία. Αυτό που πρέπει να σταματήσει είναι η όποια αμαρτωλή διαπλοκή του Κράτους και του παρακράτους, της Εκκλησίας και των ποικίλων μορφωμάτων της. Διαφορετικά, ακόμη και αν «χωρισθεί» το Κράτος από την Εκκλησία, ενωμένα θα παραμένουν, μέσα στο ίδιο σώμα της Πολιτείας, το παρακράτος και οι πάσης φύσεως παραεκκλησιαστικές πολιτικές (με πρωταγωνιστές κυρίως μεγαλόσχημους ιεράρχες). Αυτό που πρέπει να σταματήσει, ώστε να πορευθούμε με ορθολογισμό και σύνεση, είναι οι ανίερες συμμαχίες των μεν με τους δε, οι γεμάτες οίηση και ακαλαισθησία και υποκρισία διακηρύξεις «άμωμων» και «καθαρών» πολιτικών που σήμερα προτείνουν συμμαχία με τον Διάβολο και αύριο, όπως θα φανεί στο μέλλον, θα ζητήσουν, όπως έκαναν τόσοι και τόσοι, την ευλογία του Κυρίου.