Όπως φαίνεται από τη ροή των δημοσκοπήσεων και των γεγονότων φαίνεται ολοκάθαρα ότι σε ένα ορισμένο χρονικό διάστημα η δυναμική των δύο μεγάλων κομμάτων θα είναι ίδια στην Ελληνική κοινωνία, αφού από τη μια πλευρά το ΠαΣοΚ ανακάμπτει μετά την άνοδο του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου στην Προεδρία και από την άλλη η Νέα Δημοκρατία έχει εισχωρήσει σ’ έναν φαύλο κύκλο πτώσης των ποσοστών της και διαρροών προς νέες πολιτικές δυνάμεις που διαμορφώνονται στο Ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Το ΠαΣοΚ παρά την διετή διακυβέρνηση του κ. Παπανδρέου που στοίχησε ανεπανόρθωτα και διέλυσε ουσιαστικά τη βάση και την πολιτική συνοχή του κινήματος, φαίνεται καθαρά ότι έχει αρχίσει να μαζεύει τα κομμάτια του και ο νέος πρόεδρος έχει τη δυναμική να συσπειρώσει, ειδικά αν χαράξει διαφορετική πολιτική από την προηγούμενη ηγεσία.
Η αλλαγή προσώπων στο ΠαΣοΚ όπως και η αλλαγή νοοτροπία δύναται να αποτελέσουν το εναρκτήριο λάκτισμα για μια νέα πολιτική πορεία για το ΠαΣοΚ, χωρίς όμως να έχει τις δυνατότητες να αγγίξει τα ποσοστά του παρελθόντος. Η επιλογή της κ. Φώφης Γεννηματά για εκπρόσωπος Τύπου ίσως είναι η πιο επιτυχημένη επιλογή και βέβαια ο κ. Βενιζέλος μπαίνει δυναμικά από τις πρώτες ημέρες της ηγεσίας του και διαφαίνεται ότι θα καλύψει ένα μεγάλο μέρος του χαμένου εδάφους. Ίσως είναι και ο καλύτερος στόχος αυτή τη στιγμή για το ΠαΣοΚ να βρεθεί ισοδύναμο τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Όμως στη Νέα Δημοκρατία η κατάσταση δεν είναι ανοδική όπως στ ΠαΣοΚ, αλλά συνεχώς καθοδική και το πλήγμα είναι ότι στις δημοσκοπήσεις θεωρείται ότι καταλληλότερος πρωθυπουργός είναι ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Υπάρχει ζήτημα στα στελέχη αλλά και στη βάση με τον κ. Σαμαρά, γιατί του καταλογίζουν σε πολλές των περιπτώσεων ανατροπές στα λόγια και στις πράξεις του. Το προφίλ του Προέδρου έχει κλονιστεί όχι μόνο από την ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης αλλά και από ένα χαρακτηριστικό το οποίο δεν μπορεί να διαγνώσει αυτή τη στιγμή. Στις ομιλίες του παρατηρείται έντονα μια αγριότητα και επιθετικότητα, η οποία επηρεάζει πλέον αρνητικά αυτούς που τον παρακολουθούν, είτε μέσω τηλεόρασης, είτε στις ομιλίες του.
Αυτή η εικόνα αν και επικοινωνιακά θα μπορούσε να συσπειρώσει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, δεν αποδίδεται καλά στους πολίτες στις περισσότερες των περιπτώσεων. Υποσυνείδητα θεωρούν ότι η νευρικότητα μπορεί να ξεσπάσει κάποια στιγμή στους ίδιους… Ο κ. Αντώνης Σαμαράς ναι μεν έχει την υποχρέωση να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα όχι όμως με νευρικότητα, αλλά με αποφασιστικότητα. Από την άλλη, ο κ. Καμμένος αλλά και ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος χειρίστηκε πολύ σκληρές καταστάσεις τον τελευταίο χρόνο, εκπέμπουν νηφαλιότητα και σιγουριά.
Σε μια περίοδο τρομοκράτησης και φόβου για τους απλούς πολίτες ο χειρισμός των πολιτικών καταστάσεων πρέπει να είναι το πρωταρχικό γεγονός για τα πολιτικά κόμματα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται σταθερές θέσεις και πολιτική ουσία.
