Ακόμα και τώρα. Που πέφτουν γιαούρτια, ζαρζαβατικά και κλούβια αβγά. Τώρα που οκτώ στους δέκα του πολιτικού προσωπικού τρέμουν και μόνο στην ιδέα να δρασκελίσουν το κατώφλι καφενείου της εκλογικής τους περιφέρειας και να παίξουν πρέφα. Τώρα που στην συνείδηση των πολιτών η ανυποληψία, η αχρηστία, η διαπλοκή, η διαφθορά και η ανομία είναι τα συνώνυμα κάθε πολιτικού αυτής της μπανανίας. Ακόμα και τώρα λοιπόν κάμποσοι αντιμνημονιακοί και των δύο κυβερνητικών κομμάτων επιδίδονται σε κωλοτούμπες. Και μαζί μ’ αυτούς ίδιες και χειρότερες κωλοτούμπες από τα επιτελεία και τους αρχηγούς. Αφού στην αρχή λοιπόν όρθωσαν ανάστημα και καταψήφισαν PSI και Δανειακή Σύμβαση. Και αφού βρέθηκαν έξω από τα κόμματά τους, τώρα μετανιωμένοι αρχίζουν να επανέρχονται με την ουρά κάτω από τα σκέλια. Σαν τις βρεγμένες γάτες. Κι έτσι ψηφίζουν εφαρμοστικούς νόμους και διάφορες τροπολογίες που διεκπεραιώνονται εν ριπή οφθαλμού κατ εντολή του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου. Που πάει να πει ότι γλείφουν εκεί που πριν από μερικές εβδομάδες έφτυναν ροχάλες!
Με την ελπίδα ότι ο αρχηγός θα τους ανοίξει την πόρτα. Να επιστρέψουν στο κομματικό μαντρί και να διεκδικήσουν την ψήφο ώστε να επανεκλεγούν και να στρογγυλοκαθίσουν σε κάποιο από τα χρυσά έδρανα της Βουλής. Γιατί; Μα φυσικά επειδή σε τρία άντε τέσσερα τέρμινα θα πάμε να ρίξουμε τα κουκιά έτσι ώστε εκείνοι οι τάχα μου αντάρτες να παριστάνουν τους καμπόσους. Και με την πέτσινη ανταρσία τους να εξασφαλίσουν μια έδρα, εκατοντάδες χιλιάρικα και φυσικά να ορμήσουν στην εξουσία. Τουτέστιν, τζάμπα μαγκιά. Τουτέστιν, ούτε ίχνος αξιοπρέπειας. Τουτέστιν, στα παλιά τους τα παπούτσια ο δημόσιος διασυρμός τους απ’ αυτή την κωλοτούμπα.
Ολη αυτή η αντιμνημονιακή φασαρία μόνο και μόνο για την παροιμιώδη ιδιοτέλειά τους και την λαϊκή κοροϊδία. Επίπεδο συνείδησης και στοιχειώδους σοβαρότητας ίσως και κατώτερο από τα νήπια βρεφονηπιακού σταθμού. Ελα πάνω Δανίκα να μας πεις το μάθημά σου. Πλησιάζει στην έδρα ο Δανίκας και ψιθυρίζει στην δασκάλα «Κυρία δε,ν διάβασα γιατί ήταν άρρωστη η γιαγιά μου». Κάπως έτσι. Ομως από την άλλη το σκέφτεται ο δάσκαλος. Εν προκειμένω ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς. Να τους συγχωρέσουν δηλαδή. Γιατί κάθε αρχηγός πρέπει να διακατέχεται από γενναιοδωρία, ανωτερότητα και σεβασμό της γνώμης του άλλου. Τρίχες κατσαρές. Η κωλοτούμπα των αρχηγών, δηλαδή το συγχωροχάρτι τους με την συνακόλουθη επιστροφή στο μαντρί των άτακτων «αμνών» γίνεται για ένα λόγο εντελώς αριθμητικό. Σου λέει μ\ αυτούς τους τάχα μου αιρετικούς μπορεί να πειστούν αρκετοί ψηφοφόροι του κόμματος που στην αρχή το έπαιξαν κι αυτοί αντιμνημονιακοί αλλά τώρα στριμωγμένοι στα καναβάτσα από μια ενδεχόμενη ασύντακτη χρεοκοπία της χώρας, αρχίζουν να επιστρέφουν στο ίδιο το μαντρί. Που πάει να πει η κωλοτούμπα είναι το εθνικό μας σπορ. Σε εσένα το λέω που το ξανασκέφτεσαι και λίγο σπρώξιμο θέλεις για να επανέλθεις. Τρεις οι κωλοτούμπες λοιπόν. Η πρώτη του πέτσινου αντάρτη. Η δεύτερη του παμπόνηρου αρχηγού. Η τρίτη του ψηφοφόρου του μικροαστού. Γι’ αυτό μην σκούζεις. Κοινωνία, ο καθρέφτης σου είμαι. Ομοιος ομοίω αεί πελάζει. Οπως έλεγε και η νόνα μου «τά’ θελε ο κώλος σου παιδάκι μου».
