Σε κάθε κατάσταση η αποτίμηση και η αξιολόγηση συνδυάζονται πάντα με την επιθυμία για βελτίωση. Αν οι άνθρωποι και οι κοινωνίες ακολουθούσαν το σπουδαίο εφόδιο που η φύση προίκισε το είδος ,τη λογική, θα συμφωνούσαν στη διαδικασία : «παρατηρώ, καταγράφω, διορθώνω, επινοώ, σχεδιάζω , δοκιμάζω, βελτιώνω». Δεν υπάρχει λογική που να μην συμφωνεί με την παραπάνω αλυσίδα εξέλιξης των κοινωνιών και του πολιτισμού. Κι όμως, σ΄ αυτή τη χώρα που ζούμε, το αυτονόητο δεν είναι αποδεκτό.
Η ποιότητα, η βελτίωση, η αριστεία, η διάκριση, η βελτίωση και πολλές άλλες αξίες που ώθησαν τον πολιτισμό ως εδώ , ακούγονται άσχημα στα αυτιά πάρα πολλών ανθρώπων επειδή θεωρούν ότι είναι ελιτίστικες και δεν τους αφορούν. Ας κάνουμε , όμως, μια απόπειρα να καταγράψουμε, αυτό που υπάρχει, το «ον», αυτό που πρέπει να υπάρχει το «δέον» κι αυτό που είμαστε σε θέση να πετύχουμε , δηλαδή το «εφικτόν».
Οι επισημάνσεις γίνονται στους τέσσερις βασικούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας που είναι η οικονομία, η πνευματική παραγωγή, η πολιτιστική ανάπτυξη και η πολιτική διαχείριση. Το «ον». Παρατηρώντας εδώ και δεκαετίες τα συστήματα λειτουργίας της Ελληνικής κοινωνίας , διαπιστώνει κανείς τις εξής αλήθειες που καταρρίπτουν τους αντίστοιχους μύθους.
1. Στην οικονομία , επικρατεί η δικτατορία των μεταπραττών οι οποίοι εισάγουν και πλουτίζουν χωρίς να παράγουν και χωρίς να επενδύουν στην εσωτερική αγορά. Το κράτος παρεμβαίνει παντού εξασφαλίζοντας για τους δικούς του ανθρώπους τη διασπάθιση του δημόσιου πλούτου. Εργολάβοι και κατασκευαστές λυμαίνονται τις φούσκες των ακινήτων με την ανοχή του κράτους. Δημόσιοι υπάλληλοι , απολύτως εκτός παραγωγής, απορροφούν τα κρατικά κονδύλια που θα έπρεπε να επενδύονται για δημιουργική ανάπτυξη.
2. Στην πνευματική δράση , από το 1981 και μετά επικρατεί η αποθέωση της μετριότητας και της ήσσονος προσπάθειας. Οι δάσκαλοι στα σχολεία είναι ακαλλιέργητοι, οι καθηγητές στα Πανεπιστήμια δεν ερευνούν, οι εκδοτικοί οίκοι εκδίδουν τα πάντα κι ας είναι απολύτως μέτρια, οι επιστήμονες βρίσκονται υπό διωγμό. Οι καλλιτέχνες περιθωριοποιούνται και αναδεικνύονται όσοι αποκτούν πρόσβαση στην τηλεόραση. Τα ΜΜΕ ελέγχουν τις συνειδήσεις ευνουχίζοντας κάθε αποκλίνουσα σκέψη και επιβάλλοντας την τυραννία της απώθησης των ιδεών.
3. Στην πολιτιστική πραγματικότητα ο λαικισμός , η βαρβαρότητα, οι αποκάλυπτες συμπλεγματικές συμπεριφορές και η εμπορευματοποίηση των πάντων κυριάρχησαν στην κουλτούρα και διαμόρφωσαν μια «τερατόμορφη» νέα ταυτότητα που αναπαράγει αλλοτριωμένους «αρχοντοχωριάτες» βυθισμένους στο κιτς και στην αδιαφορία. Η κατεστημένη θρησκεία και η κυριαρχία των ασιατικών καταβολών της ευνόησαν πολύ την αποδοχή της μιζέριας ως τρόπου ζωής και συμπεριφοράς.
4. Στην πολιτική αποθεώθηκε ο αμοραλισμός . Κυριάρχησε η αριστερή κουλτούρα μολονότι διοίκησαν δεξιές κυβερνήσεις . Οι αριστεροί πέρασαν το λαικισμό και την καταξίωση της μετριότητας στο δημόσιο επιβάλλοντας τη γραφειοκρατία και το συγκεντρωτισμό. Η προπαγάνδα έφτιαξε «δαίμονες» και «αγγέλους» και παραπλάνησε τις μάζες με την πάντα προδομένη λαική συνείδηση. Ο Αντρέας Παπανδρέου ισοπέδωσε όλους τους θεσμούς στηριγμένος στο λαικισμό που ανέδυε η αριστερά και ουσιαστικά κατήργησε τη δημοκρατία. Από το ΄90 και μετά τη σκυτάλη πήραν τα ΜΜΕ που αναδεικνύουν τις κυβερνήσεις και σχεδιάζουν τη σύνθεση του κοινοβουλίου.
Το «δέον».
Η χώρα θα άλλαζε και θα ανακτούσε την αξιοπρέπειά της αν είχε τη δύναμη να διεκδικήσει συνθήκες δημιουργικής ανάπτυξης . Η έννοια της ανάπτυξης δεν σημαίνει βέβαια αυτό που «παπαγαλίζουν» οι περισσότεροι ως λέξη με έντονο επικοινωνιακό γόητρο. Σημαίνει εξέλιξη με δημιουργία και λειτουργική παραγωγικότητα, βασισμένη σε επιτεύγματα που απελευθερώνουν τον άνθρωπο κι όχι στην «κατανάλωση» σκουπιδιών που οδηγούν στον ξιπασμό και την ανωριμότητα.
1. Στην οικονομία πρέπει να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο διαφάνειας και εξωστρέφειας. Εγκράτεια με την εσωτερική κατανάλωση και επαναστατικά κίνητρα για εξαγωγές. Η μεγάλη αλλαγή θα γίνει όμως με το σπάσιμο της «φούσκας» σε όλα τα στρεβλά μεγέθη της προηγούμενης περιόδου. Το real estate δεν μπορεί να αποτελεί , τουλάχιστον για μια χώρα σαν την Ελλάδα, εύκολο τρόπο πλουτισμού για τους φοροφυγάδες κατασκευαστές. Καμία πια βοήθεια σε επιχειρήσεις που εισάγουν και δεν παράγουν όπως εισαγωγικές αυτοκινήτων, ρούχων, συσκευών και τροφίμων . Να κλείσουν όλες ,αν είναι δυνατόν. Πολύ χαμηλή φορολογία σε επιχειρήσεις που θα απασχολούν πάνω από χίλια άτομα και θα κάνουν πάνω από 80% εξαγωγές των προιόντων τους. Συγκέντρωση της αγροτικής γης σε μεγάλες εταιρίες και κίνητρα πώλησης των μικρών ιδιοκτησιών . Σύνδεση της αγροτικής οικονομίας με άμεση μεταποίηση και ταυτόχρονη κατάργηση των μεσαζόντων. Επιχειρηματικότητα παντού με απόλυτα αυστηρό προσανατολισμό στις εξαγωγές . Καμία σχέση των ιδιωτών με εθνικές κρατικές επιχορηγήσεις αλλά μόνο με σχέδια που θα ελέγχονται από τις Βρυξέλες. Όρια στον πλουτισμό και έλεγχος με πόθεν έσχες για όλους.
2 . Στον πνευματικό χώρο οφείλουμε να ανζητήσουμε τις προοδευτικές δυνάμεις (τις αληθινές , όχι τις «αριστερές») και να εκχωρήσουμε σ΄ αυτές εξουσία. Ουσιαστικά χρειάζεται αυτονόμηση των σχολείων και απεξάρτηση από το Υπουργείο Παιδείας με ταυτόχρονη ένταξή τους σ΄ ένα σύστημα αξιολόγησης και σκληρού ανταγωνισμού. Επιβάλλεται η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων και η συνεργασία τους με τα κρατικά που θα ιδρύσουν διεθνή ερευνητικά κέντρα συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας. Απόλυτη αυστηρότητα στη διαχείριση των διοικήσεων όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ένταξη της καινοτομίας παντού, από τα νηπιαγωγεία μέχρι το σπουδαιότερο μεταπτυχιακό. Καλλιέργεια της επιχειρηματικότητας σ΄ όλες τις πνευματικές δράσεις με ανταποδοτικά οφέλη σε κάθε ενέργεια. Καμία διευκόλυνση για τα ιδιωτικά ΜΜΕ. Τα κρατικά δίκτυα έχουν τη δυνατότητα να συνεργάζονται με ιδιώτες παραγωγούς και με ελεύθερο τρόπο να δίνουν την ευχέρεια της ελεύθερης έκφρασης. Απόλυτη αυστηρότητα στις αδειοδοτήσεις για οποιαδήποτε έκδοση περιοδικού, εφημερίδας ή άλλου συναφούς προιόντος από διακομματικές επιτροπές πνευματικών ανθρώπων που θα εγκρίνουν την ποιότητά του. Η περίφημη «ελευθερία του τύπου» είναι ένα πολύ ωραίο κόλπο για την ανεξέλεγκτη προπαγάνδα των τελευταίων είκοσι ετών στην Ελλάδα. Η προπαγάνδα των κρατικών μέσων πριν το 1990 ήταν ευδιάκριτη και απολύτως προβλέψιμη σε αντίθεση με τη σατανική αλλοίωση των συνειδήσεων που καλλιεργείται σήμερα.
3. Ο πολιτισμός του παρελθόντος, η κουλτούρα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, η πολιτιστικές καταβολές της χριστιανικής θρησκείας και ο επαναπροσδιορισμός της ταυτότητας του Νεοέλληνα πρέπει να μας απασχολήσουν. Θα ήταν σχεδόν αναγκαίο να δώσουμε τέλος στην επίκληση του σπουδαίου παρελθόντος γιατί δεν είμαστε ούτε συνεχιστές των Αρχαίων Ελλήνων- κανείς δεν είναι- ούτε «γόνιμοι ιεραπόστολοι» της Ελληνοχριστιανικής ιδεολογίας. Η παιδεία μας πρέπει να απαλλαγεί από δογματισμούς και να στραφεί στην έρευνα , στη γλωσσομάθεια και την εξωστρέφεια δια μέσου της τέχνης και του αθλητισμού. Η ακατάσχετη φλυαρία της κακόγουστης βλαχοπόπ ψυχαγωγίας είναι ζήτημα πια πολιτιστικής επιβίωσης να σταματήσουν, μ΄ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα προασπίζει τον αξιοπρεπή πολιτισμό των ανθρώπων και όχι των «ανδράποδων» του καταναλωτισμού. Τέλος , κρίνεται αναγκαίο να ξεκινήσει μια μακρά συζήτηση για την ταυτότητα του Έλληνα, γιατί αν δεν την ψάξουμε τώρα , θα τη χάσουμε για πάντα ,μέσα στα ίδια τα ψέματα που την δημιουργήσαμε.
4. Και τώρα η πολιτική φυσιογνωμία της χώρας. Ψήφιση νέου συντάγματος και διάλυση του παλιού νεοελληνικού κράτους. Χρειαζόμαστε άμεση, συμμετοχική δημοκρατία, αποκεντρωμένη και λειτουργική. Έχουμε ανάγκη από μια ηλεκτρονική διακυβέρνηση που θα διαχειρίζεται ένα σώμα τεχνοκρατών αλλά και υπεύθυνων πολιτών με γνώση και ενημέρωση για τις αποφάσεις της εξουσίας. Η ιδιότητα του πολίτη θα δίνεται μετά από έλεγχο των προυποθέσεων και θα είναι ανοιχτή αλλά διαθέσιμη σ΄αυτούς που την αξίζουν. Πρέπει να καταργήσουμε πάνω από τις μισές υπηρεσίες του δημοσίου και να εντάξουμε την ηλεκτρονική παιδεία στις άμεσες προτεραιότητες εκπαίδευσης του λαού. Μπορούμε να ψηφίζουμε , να πληρώνουμε λογαριασμούς και να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο για τις περισσότερες συναλλαγές μας. Αν για όλους δημιουργηθεί ο ηλεκτρονικός τους φάκελος , θα είμαστε πια έτοιμοι να καταργήσουμε τις εφορίες, τις πολεοδομίες και οποιαδήποτε άλλη γραφειοκρατική «φυλακή» του πολίτη.
Στις αληθινές δημοκρατίες ο πολίτης έχει σαφή και προσδιορισμένη από τις ιδιότητές του, ταυτότητα . Για όσους δεν το καταλαβαίνουν δημοκρατία μεταξύ αγνώστων δεν υπάρχει. Το εφικτόν. Όλα τα παραπάνω για να πραγματωθούν θα πρέπει , σε πρώτη φάση, να γίνουν αποδεκτά από την φιλοσοφία της εξουσίας, να κατανοηθούν ως χρήσιμα από την κοινή γνώμη , να εγκριθούν από το πολιτικό σύστημα και να γίνει σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια της ελληνικής πραγματικότητας χωρίς ριζοσπαστικές αλλαγές . Η αλήθεια είναι ότι πολύ δύσκολα θα σπάσει το σουρεαλιστικό κατεστημένο του συντηρητισμού και των επιμέρους δικτατοριών που δεσπόζουν στην Ελληνική κοινωνία εδώ και δεκαετίες. Δυστυχώς δε νομίζω ότι υπάρχει άλλη διέξοδος από την ενσωμάτωση της Ελληνικής πολιτείας σε ένα ομοσπονδιακό Ευρωπαικό κράτος.
Η κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας θα δώσει ένα ολοκληρωτικό χτύπημα στους εσωτερικούς «δικτάτορες» που δείχνουν συνεχώς το μίσος τους για ο τιδήποτε αντιπροσωπεύει τη γνήσια ελληνική συνείδηση. Η Ευρώπη των πολλών λαών ,με ένα δημοκρατικό σύνταγμα και ισχυρούς θεσμούς, είναι η ελπίδα για απελευθέρωση από το «φασισμό» του λαικισμού και της εκμετάλλευσης . Δεν έχουμε άλλο τρόπο. Κάποτε πρέπει να επαναστατήσουμε αλλά για να μην οδηγηθούμε σε εμφύλιο , η ενωμένη Ευρώπη είναι η μεγάλη εφικτή εξέλιξη. Ας πιστέψουμε ότι κάποτε θα συμβεί, έστω για τα παιδιά μας και τις επόμενες γενιές. Αν δεν προχωρήσει η διαδικασία πολιτικής ένωσης , φαντάζομαι ότι δύσκολα θα αποφύγουμε τα χειρότερα. Δε νομίζω ότι θα αντέξουμε περισσότερο την υποκρισία , την απάτη, την κουτοπονηριά, την απόρριψη κάθε καινοτομίας, την τρομοκρατία στα Πανεπιστήμια, τους αμόρφωτους δασκάλους, το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους, την έλλειψη σεβασμού στην επικοινωνία , την πολεοδομική αναρχία, την αισχροκέρδεια στις τιμές, το κιτς της εμπορευματοποιημένης κουλτούρας , τη χυδαιότητα των ΜΜΕ.
Αν δεν εξευρωπαϊστεί η πραγματικότητα μας, κάποια στιγμή εμείς οι λίγοι, εμείς που φαινόμαστε αιρετικοί και παράξενοι, εμείς που είμαστε μειοψηφία, όχι στη σκέψη αλλά στη διεκδίκηση θα πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας ! Κι όπου μας βγάλει!