ΠΟΙΟ άραγε είναι το συμπέρασμα, το δίδαγμα, ή όπως αλλιώς θα πείτε όλα αυτά που μας εντυπωσίασαν για το σούρτα-φέρτα των ποδοσφαιριστών στα γήπεδα της Ευρώπης, όπως παρουσιάζονται στην όντως εντυπωσιακή και αποκαλυπτική έρευνα του Παρατηρητηρίου των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών (ΡΡΡC) με τη συνδρομή ειδικών ερευνητών δύο ελβετικών πανεπιστημίων; Προτού σχολιαστεί οποιοδήποτε στοιχείο της έρευνας να σημειωθεί ότι η Ελβετία είναι ουσιαστικά απούσα (ευτυχώς για αυτήν) από αυτό το τεράστιο σε τζίρο ανθρωποπαζάρι. Δηλαδή ενισχύεται το έρεισμα των ερευνητών. Φυσικά κάθε άλλο παρά υπερήφανη πρέπει να είναι η ποδοσφαιρική Ελλάδα, ενώ έχει ισχνότατη μερίδα «εξαγωγών» παικτών σε άλλες χώρες (μετά την πρώτη εικοσάδα), με τον αριθμό 33 για την εικοστή θέση… καμαρώνει για τις εισαγωγές της στη δεύτερη θέση. Αν προσθέσουμε τις εισαγωγές και της πρώτης στον πίνακα Κύπρου (σύνολο 424 παίκτες), σχεδόν όσο και οι τρεις επόμενες χώρες. Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι οικονομολόγος για να εκτιμήσει τι σημαίνει για μια χώρα αυτό το χάσμα ανάμεσα στις «εισαγωγές» και στις «εξαγωγές».
***
ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ αν δεν είναι χαλκευμένοι- κάτι ξέρουμε από αυτήν την περιπέτεια εμείς οι Ελληνες- πολλά διδάσκουν και αποκαλύπτουν. Αλλά καρφί δεν καίγεται στην καθεστηκυία τάξη του ελληνικού ποδοσφαίρου από αυτό το απλόχερο- και δη σε χαλεπούς καιρούς«δίνε» σε συνάλλαγμα από το ισχνότατο «πάρε» από την εξαγωγή μπαλαδόρων της εγχώριας παραγωγής. Φυσικά μην περιμένετε από ποδοσφαιρικό φορέα (περί πολλά και άλλα τυρβάζουν οι του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και η ΕΠΟ). Κατά συνέπεια εμφανές είναι το χρέος προς διαμόρφωση της πραγματικότητας, παραμορφωτικής για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, της ίδιας της πολιτείας μέσω των οργάνων της και λιγότερο από κάποια δημοσιογραφική προσπάθεια. Αν και θα ήταν επιθυμητή, καθώς πρόκειται για πρόβλημα εθνικο-οικονομικής σημασίας, και η συνδρομή των Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Πανεπιστημίων. Τα ΤΕΦΑΑ σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις έχουν τη δυνατότητα (επιστημονική και σε διαθέσιμο ερευνητικό έμψυχο υλικό) να ρίξουν την πέτρα στο τέλμα και να πετάξουν τον μανδύα του ψευτοφιλαθλητισμού όσον αφορά την εμπορευματοποίηση της μπάλας (κατ΄ επέκταση και στο μπάσκετ και πιο πέρα).
***
ΟΛΟΙ αυτοί οι πίνακες για τη θλιβερή ανισομέρεια «εξαγωγών- εισαγωγών» είναι οι συνιστώσες που διαμορφώνουν μια συνισταμένη, όπως οι παραπόταμοι τον κύριο ποταμό, ότι έχει κοπεί ο γνήσιος δεσμός του επαγγελματικού ποδοσφαίρου από τον εθνικό κορμό. Ακόμη και αν παραβλέψουμε τις επιπτώσεις στο καμάρι μας, την εθνική ομάδα, παρακολουθούμε «θιάσους» όπου οι ξένοι ερμηνευτές πλειοψηφούν και ο αφελληνισμός πάει σύννεφο. Κάποιοι που αυτοχαρακτηρίζονται ευφυείς, αλλά στην πραγματικότητα αλληθωρίζουν και ομφαλοσκοπούν, κάνουν χρήση της καραμέλας «έτσι γίνεται παντού»! Κατ΄ αρχάς όχι παντού, καθώς κάτι μας διδάσκουν οι εξαγωγικές χώρες. Αλλωστε γιατί να στρουθοκαμηλίζουμε με την παρηγοριά των «άλλων»;
***
ΥΠΑΡΧΕΙ και ένα άλλο στοιχείο που δεν αποκαλύπτεται από την ξένη ερευνητική διείσδυση. Σε τι ποσοστό οι εισαγωγές ξένων αξίζουν τα λεφτά τους σε συνάλλαγμα; Απάντηση δεν υπάρχει γιατί δεν υπάρχει κάποιος που θα είχε το θάρρος για ψάξιμο και αξιολόγηση. Αλλά μια πρακτική και αδρομερής εκτίμηση θα αναφερόταν σε ποσοστό τουλάχιστον 80% των ξένων που είναι κατώτερης ποιότητας από τους Ελληνες. Αλλά το κύκλωμα των «εχόντων»(;) που τα δίνουν και των μεσαζόντων που τα παίρνουν, μαζί με τους κάλπικους αστέρες, κάνει το δικό του κουμάντο. Και οι αφελείς μιλούν για αθλητισμό και όχι για παζάρι και αλισβερίσι και στην καλύτερη περίπτωση (με αμφίβολα κέρδη) σε σόου μπίζνες στο πράσινο ταπέτο και κατ΄ αντανάκλαση και στο ξύλινο παρκέτο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
