Τα συμφέροντα Γαλλίας και Γερμανίας ίσως συγκλίνουν… στη Ρώμη. Ο γάλλος πρόεδρος αιφνιδίασε όσους περίμεναν ότι Παρίσι και Βερολίνο θα προχωρούσαν συντονισμένα σε στήριξη προσώπου κοινής αποδοχής για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Ο Νικολά Σαρκοζί προτίμησε να ρισκάρει δίνοντας πρώτος ψήφο εμπιστοσύνης στον ιταλό τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι, ο οποίος μέχρι πρότινος συγκέντρωνε τόσες πιθανότητες να διαδεχθεί τον Ζαν-Κλοντ Τρισέ όσες και οι υπόλοιποι μνηστήρες.
Δηλώνοντας δημόσια ότι «η Γαλλία θα στήριζε μετά χαράς την υποψηφιότητα Ντράγκι» ο Σαρκοζί προσκάλεσε ουσιαστικά τη γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ να δώσει τέλος στην… ηχηρή σιωπή της και να αποκαλύψει τον υποψήφιο της αρεσκείας της. Διότι από τον περασμένο Φεβρουάριο το Βερολίνο τηρεί σιγήν ιχθύος σχετικά με το ζήτημα διορισμού νέου προέδρου στην ΕΚΤ. Ως τότε ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας (Βundesbank) Αξελ Βέμπερ προέβαλλε ως ο ιδανικός υποψήφιος για την Ανγκελα Μέρκελ. Οχι λόγω εθνικότητας, αλλά λόγω ιδιοσυγκρασίας.
Αλλωστε από την εποχή του διορισμού του πρώτου προέδρου της ΕΚΤ, στα τέλη της δεκαετίας του 1990, το Βερολίνο επέμενε στον διορισμό του θεωρούμενου ως ακραιφνούς οπαδού της νομισματικής σταθερότητας και αντιπληθωριστή Ολλανδού Βιμ Ντούιζενμπεργκ. Η μεγάλη επιμονή του Παρισιού αλλά και των νοτιοευρωπαίων εταίρων στην υποψηφιότητα του Τρισέ οδήγησε σε μια σολομώντεια λύση- πρωτοφανή στην ιστορία των Κεντρικών Τραπεζών- να διαιρεθεί η οκταετής θητεία του προέδρου σε δύο τετραετείς, ώστε να «βολευτούν» και οι δύο υποψήφιοι… Εν πάση περιπτώσει, ο Τρισέ διέψευσε τους φόβους των Γερμανών και ανταποκρίθηκε απόλυτα στις προσδοκίες του Βερολίνου και της Φραγκφούρτης.
Η αποχώρηση του Βέμπερ από την (άτυπη) κούρσα διαδοχής χάλασε τα σχέδια της Μέρκελ, η οποία έκτοτε δεν έχει εκφραστεί σχετικώς. Η Γερμανία είναι άλλωστε η μόνη από τις τέσσερις μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης (οι άλλες είναι η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία) που δεν έχει δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στον Μάριο Ντράγκι. Στη γαλλική στήριξη προστέθηκε την περασμένη Πέμπτη και η ισπανική ψήφος εμπιστοσύνης προς την «εξαιρετική υποψηφιότητα» του Ντράγκι. Η ισπανίδα υπουργός Οικονο μικών Ελενα Σαλγάδο εξέφρασε με τον πιο εμφατικό τρόπο τις προθέσεις της χώρας της εν όψει της επίσημης παρουσίασης των υποψηφιοτήτων. Στην ίδια κατεύθυνση είχαν κινηθεί τις προηγούμενες ημέρες δηλώσεις αξιωματούχων της Πορτογαλίας και του Βελγίου. Υπέρ της υποψηφιότητας Ντράγκι δεν έχει εκφραστεί ακόμη επισήμως η Ιταλία. Ωστόσο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι δεν φαίνεται ότι θα υποθηκεύσει τις… άοκνες προσπάθειες του ιταλού τραπεζίτη να δημιουργήσει ένα προφίλ αρεστό στους Ευρωπαίους και ιδίως στους Γερμανούς. Διότι από το περασμένο καλοκαίρι ο Ντράγκι καλλιεργεί συστηματικά το προφίλ του «άτεγκτου γερακιού». Για παράδειγμα, αντιτάχθηκε αμέσως στην πρόταση του συμπατριώτη του υπουργού Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι και του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου (και προέδρου του Εurogroup) Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ για την έκδοση ευρωομολόγου.
Επίσης, ο Ντράγκι έχει επανειλημμένως πλέξει το εγκώμιο σε ένα εμβληματικό «γεράκι» της δημοσιονομικής σταθερότητας, τον γερμανό πρώην επικεφαλής οικονομολόγο της ΕΚΤ Οτμαρ Ισινγκ, ο οποίος υποστήριξε ότι τα spreads και εν γένει η διαφορά των αποδόσεων μεταξύ των ομολόγων που εκδίδουν οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης πρέπει να αποτυπώνουν τη διαφορά της δημοσιονομικής εικόνας τους! Πάντως όσοι έχουν στοιχηματίσει για το πρόσωπο που θα έχει την επιτελική ευθύνη για τη νομισματική πολιτική της ευρωζώνης σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία θα γνωρίζουν τον νέο πρόεδρο της ΕΚΤ πολύ πριν από τις 31 Οκτωβρίου που λήγει η θητεία του Τρισέ. Οι ευρωπαίοι ηγέτες αναμένεται να δώσουν το χρίσμα τον προσεχή Ιούνιο σε έναν από τους υποψηφίους που θα έχουν παρουσιαστεί εντός του Μαΐου.
64 ετών
Είναι κάτοχος διδακτορικού στην Οικονομία από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ)
– Διετέλεσε καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας από το 1981 ως το 1991 – Υπήρξε γενικός διευθυντής του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών από το 1991 ως το 2001 – Στέλεχος του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Goldman Sachs – Είναι διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας από το 2005 – Είναι πρόεδρος της Επιτροπής Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας από το 2006
Φινλανδός σοσιαλδημοκράτης πολιτικός, επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Φινλανδίας από το 2004. Υπουργός Οικονομικών από το 1987 ως το 1990, επικεφαλής της φινλανδικής αποστολής στην Ευρωπαϊκή Ενωση από το 1990 ως το 1994, επίτροπος αρμόδιος για τον Προϋπολογισμό από το 1995 που εντάχθηκε η χώρα του στην ΕΕ, ως το 1999. Γεννήθηκε το 1950.
Ολλανδός τραπεζίτης, πρώην επιχειρηματίας και γραφειοκράτης του υπουργείου Οικονομικών της χώρας του. Επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Ολλανδίας και διευθυντής της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών από το 1997. Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ από το 1999. Στέλεχος του ΔΝΤ και μέλος της Επιτροπής Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας. Γεννήθηκε το 1943.
Λουξεμβούργιος νομικός και δικαστικός, διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας του από το 1998 και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ. Θεωρείται «γεράκι» σε ό,τι αφορά την επιτοκιακή πολιτική, όμως τον Μάρτιο του 2008, στις αρχές δηλαδή της χρηματοπιστωτικής κρίσης, άσκησε αυστηρή κριτική στις ευρωπαϊκές τράπεζες για «ανάρμοστη ανάληψη κινδύνων». Γεννήθηκε το 1949.
Γερμανός οικονομολόγος, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας (ΕFSF). Στέλεχος του ΔΝΤ από το 1975 ως το 1980, στέλεχος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών από το 1980 ως το 1985, οπότε επέστρεψε στο ΔΝΤ, για να… επανέλθει στο υπουργείο το 1991. Γραφειοκράτης στην ΕΕ από το 2001 ως το 2008. Γεννήθηκε το 1950.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
