Και τώρα τι θα γίνει που «διαχωρίστηκαν οι υγιείς από τις άρρωστες οικονομίες», διερωτάται η Wall Street Journal σε σημερινό άρθρο της με τίτλο «Η λιτότητα δεν αρκεί».
Ο συντάκτης του κειμένου επισημαίνει ότι τα προγράμματα που εφαρμόζονται (ή πρόκειται να εφαρμοστούν) στις τρεις ευρωπαϊκές χώρες που έλαβαν δάνεια από την ΕΕ και το ΔΝΤ εστιάζουν στη μείωση του ελλείμματος. «Ξεχνούν» όμως ότι τα δημοσιονομικά μεγέθη αποτιμώνται σε συνάρτηση με το εθνικό προϊόν (ΑΕΠ) κάθε χώρας, το οποίο είναι το κλειδί της ανάπτυξης και το μόνο που εγγυάται την πραγματική μεγέθυνση μιας οικονομίας.
Όπως σημειώνει ο αρθρογράφος Πολ Χάνον και οι «τρεις διασωσμένες» χώρες παρουσιάζουν, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, «έλλειμμα ανάπτυξης».
Η Ιρλανδία έχει μειώσει δραστικά το κόστος εργασίας (κατά 10,4%) υλοποιώντας μια έμμεση υποτίμηση του νομίσματός της. Όμως την ίδια στιγμή το υπέρογκο χρέος που δημιούργησε η διάσωση του τραπεζικού συστήματος υποσκάπτει τις προσπάθειες βελτίωσης των εξαγωγών και αναθέρμανσης της εσωτερικής ζήτησης.
Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα υπολείπεται στις εξαγωγές λόγω της απουσίας των απαραίτητων υποδομών. Το χειρότερο στην ελληνική περίπτωση είναι ότι θα χρειαστούν χρόνια για να δημιουργηθεί μια ισχυρή εξαγωγική βιομηχανία που θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη της οικονομίας. Η προσπάθεια αυτή δυσχεραίνεται από τα γραφειοκρατικά προσκόμματα ίδρυσης επιχείρησης.
Τέλος, η τρίτη οικονομία της ομάδας, χαρακτηρίζεται από ισχνούς ρυθμούς ανάπτυξης λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού με υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και κατάρτισης. Το πρόβλημα της Πορτογαλίας ήταν γνωστό από χρόνια καθώς η χώρα υπήρξε ουραγός στην ανάπτυξη από τα πρώτα χρόνια της εισόδου στην ευρωζώνη.
Κοινός παρανομαστής των προβλημάτων των αδύναμων χωρών της ευρωζώνης είναι το πολύ ισχυρό νόμισμα το οποίο υποθηκεύει τις προσπάθειες ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας αυτών των οικονομιών.
«Τα σημάδια της ανεπάρκειας των προγραμμάτων είναι ήδη εμφανή» επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα αναφερόμενη μεταξύ άλλων στην απόκλιση της Ελλάδας από τους δημοσιονομικούς στόχους για το 2011.
«Όσο θα πλησιάζει το 2013, οπότε και θα εκπνεύσει η ισχύς του προσωρινού μηχανισμού στήριξης, τόσο θα καθίσταται σαφής η αδυναμία των τριών χωρών να δανειστούν από τις αγορές» σημειώνει το άρθρο.
Και καταλήγει: «με δεδομένο το τι πραγματικά μπορούμε να περιμένουμε από αυτές τις χώρες, η αναδιάρθρωση του χρέους τουλάχιστον μίας εξ αυτών φαίνεται πολύ πιθανό ενδεχόμενο».
