Σταθερές διατηρεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) τις προβλέψεις του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, ενώ ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου Ολιβιέ Μπλανσάρ ξεκαθάρισε ότι τα μέτρα που υιοθέτησαν η Ελλάδα και η Πορτογαλία χρειάζονται χρόνο για να αποδώσουν, γι’ αυτό και είναι αναγκαία η χορήγηση εξωτερικής βοήθειας «για κάποιο χρόνο ακόμη». Το ΔΝΤ αναγνωρίζει, πάντως, ότι οι αυξήσεις φόρων και η μείωση των δημοσίων δαπανών μόνο βραχυπρόθεσμα αποδίδουν. Μεσοπρόθεσμα ζημιώνουν τις οικονομίες.
Στην εαρινή έκθεσή του προβλέπει για την Ελλάδα ύφεση 3,3% για το τρέχον έτος και επιστροφή στον δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης το 2012, με αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,1%. Το Ταμείο σημειώνει ότι η υστέρηση των φορολογικών εσόδων αποτελεί τροχοπέδη για τη μείωση των ελληνικών ελλειμμάτων και σημειώνει ότι οι μειώσεις μισθών δεν αποδίδουν στην Ελλάδα – ούτε στην Πορτογαλία ούτε στην Ισπανία άλλωστε… – επειδή οι αγορές εργασίας στις χώρες αυτές δεν είναι ευέλικτες.
«Ενας αριθμός πολιτικών δημοσιονομικής προσαρμογής εφαρμόζονται ήδη από διάφορες χώρες. Στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία αποτελούν μέρος των προγραμμάτων σταθεροποίησης που στηρίζει η διεθνής κοινότητα. Οι πολιτικές αυτές περιλαμβάνουν μέτρα που επηρεάζουν και το σκέλος της προσφοράς και το σκέλος της ζήτησης στην οικονομία» σημειώνει το ΔΝΤ.
Το Ταμείο κατηγοριοποιεί και αναλύει τις πολιτικές αυτές ως εξής:
– Η «ρύθμιση» του εργατικού κόστους (η μείωσή του δηλαδή) μπορεί να διευκολυνθεί μέσω της «αποκέντρωσης των μισθολογικών διαπραγματεύσεων και της απόσυρσης των μηχανισμών καθορισμού του ύψους των μισθών» (δηλαδή μέσω της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων), καθώς και μέσω «της μείωσης του κόστους των απολύσεων εργαζομένων». Επιπροσθέτως, «η οικοδόμηση ενός κλίματος εθνικής συναίνεσης θα βοηθήσει ώστε να ενστερνιστεί ευρέως η κοινή γνώμη την άποψη ότι ο περιορισμός των μισθών μπορεί να συμβάλει ώστε να αποτραπεί μια παρατεταμένη περίοδος υψηλής ανεργίας», σημειώνει στην έκθεσή του το ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ θεωρεί δηλαδή ότι εκείνο που προέχει στην Ελλάδα, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία είναι η απορρύθμιση των αγορών εργασίας και όχι οι μειώσεις των μισθών και η επιτάχυνση των απολύσεων.
– «Οι μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούν στην αύξηση της παραγωγικότητας επίσης συμβάλλουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας» σημειώνει το ΔΝΤ χωρίς να επεκτείνεται περισσότερο.
– Αντιθέτως, το Ταμείο αναγνωρίζει ότι η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις (αναφέρεται στις κυβερνήσεις όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και άλλων κρατών με δημοσιονομικές υπερβάσεις, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της Γαλλίας) πρέπει να είναι χρονικά πεπερασμένη.
«Οι πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόζουν οι οικονομίες με υψηλά επίπεδα χρέους συνεισφέρουν επίσης στη βελτίωση των ισοζυγίων των χωρών. Βραχυπρόθεσμα η αύξηση των φόρων ή η μείωση των κυβερνητικών δαπανών βελτιώνουν το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών μειώνοντας την εσωτερική ζήτηση, άρα και τις εισαγωγές. Σε μεσοπρόθεσμη βάση όμως θα ήταν χρήσιμο να δημιουργηθεί χώρος για μειώσεις φόρων ώστε να στηριχθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις και το σκέλος της προσφοράς στην οικονομία» σημειώνει χαρακτηριστικά το ΔΝΤ.
