«Η “ανθρώπινη παρακολούθηση” είναι η Νο 1 ανθρώπινη δραστηριότητα σε κάθε πόλη! Συνεπώς, αντί για μεγάλα ολυμπιακά αθλητικά κέντρα, οι Ελληνες χρειάζονται περισσότερους “καθημερινούς” δημόσιους χώρους δίπλα στη δουλειά και στα σπίτια τους. Χώρους όπου μπορούν να περάσουν χρόνο στον ήλιο, να χαλαρώσουν, να συζητήσουν, να πιουν τον καφέ τους, να αλληλεπιδράσουν ή απλώς να παρακολουθούν ο ένας τον άλλον» λέει στο «Βήμα της Κυριακής» ο κ. Ντέιβιντ Σιμ.
Ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας προσεγγίζει τον αστικό σχεδιασμό με τρόπο κατά ορισμένους αιρετικό, κατά άλλους πρακτικό ή απλώς ανθρώπινο. Μακριά από μεγαλεπήβολα σχέδια για πολυέξοδα δημόσια έργα, μας καλεί να κοιτάξουμε με απλότητα τις ανάγκες των σύγχρονων ανθρώπων και να αναμορφώσουμε τις πόλεις μας σύμφωνα με αυτές. Αν λοιπόν οι πολίτες αγαπούν την «περατζάδα» ή ακόμη και το… κουτσομπολιό, τότε ο ίδιος προτείνει να επενδύσει η Πολιτεία ακριβώς σε αυτά, ώστε να πείσει τους ανθρώπους «να ανακαλύψουν και να αγαπήσουν ξανά την πόλη τους».

«Αν δεν είχατε τόσα αυτοκίνητα…»

Για να έρθει ο πεζός σε ουσιαστική επαφή με την πόλη του πρέπει να περιορισθεί ο βασικότερος «εχθρός» του, το αυτοκίνητο. «Μη με παρεξηγήσετε, δεν είμαι ενάντια στα αυτοκίνητα γενικώς.
Απλώς πιστεύω ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το αυτοκίνητο, γιατί – αν το καλοσκεφτούμε- δεν προσφέρει πάντα στην ποιότητα ζωής μας. Αναλογιστείτε πόσο χρόνο περνάτε ακινητοποιημένοι στο μποτιλιάρισμα ή ψάχνοντας για πάρκινγκ» σχολιάζει ο κ. Σιμ. Ο ίδιος μάς προτείνει να αλλάξουμε νοοτροπία, ώστε να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε τις κρυμμένες ομορφιές των ελληνικών πόλεων που πνίγονται μέσα στη «βαβούρα» και στο καυσαέριο.
«Θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα. Ακούω συχνά εγκωμιαστικά σχόλια για την πόλη μου, τη Στοκχόλμη. Ιδίως πετώντας πάνω από την πόλη με το αεροπλάνο, βλέπετε ένα υπέροχο αστικό τοπίο γεμάτο κτίρια, πάρκα και νερό. Πετώντας πάνω από την Αθήνα ίσως σκεφτείτε “Τι χάος είναι αυτό! ”. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη. Περπατώντας τους δρόμους της Στοκχόλμης θα δείτε αδειανά ισόγεια, φτωχομάγαζα με πλαστικά και τσιμέντα, συχνά ερημιά και σκοτεινιά. Περπατώνταςόμωςστους δρόμους της Αθήνας η εμπειρία είναι φανταστική:δραστηριότητα παντού, υπέροχες βιτρίνες, όμορφοι καλοντυμένοι άνθρωποι, μαγαζάτορες να εκθέτουν την πραμάτεια τους. Αν δεν είχε τόσα αυτοκίνητα θα μπορούσατε να μυρίσετε… το άρωμα του καφέ ή των περαστικών! Ολα αυτά μπορείτε να τα εκμεταλλευθείτε, αρκεί να το θέλετε» λέει ο κ. Σιμ.

«Αλλάζει ο Ελληνας;

Αναπόφευκτα αναρωτιέται κανείς αν οι αιρετικές ιδέες του κ. Σιμ μπορούν πράγματι να έχουν αντίκρισμα στην ελληνική πραγματικότητα. Σε τελική ανάλυση, οι ελληνικές πόλεις κυριαρχούνται από τα αυτοκίνητα και έχουν έναν παντελώς ανοργάνωτο αστικό σχεδιασμό. Πώς μπορούν να εφαρμοστούν τα διδάγματα της Κοπεγχάγης και άλλων «ανθρώπινων» περιοχών σε χαοτικές πόλεις όπως η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη;
«Ολοι τον ίδιο φόβο επικαλούνται» αντιτείνει ο κ. Σιμ. «Από την Ιρλανδία ως την Ιταλία και το Μεξικό, μας λένε το ίδιο:“Δεν είμαστε σαν τους Δανούς!Εμείς αγαπάμε τα αμάξια μας, οι άνθρωποι εδώποτέ δεν θα πήγαιναν με τα πόδια ή με το ποδήλατο”. Το ουσιαστικό πρόβλημα ωστόσο είναι ότι οι πολίτες δεν έχουν επαρκείς επιλογές για να χρησιμοποιήσουν το ποδήλατο, τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή απλώς τα πόδια τους. Σκεφτείτε ότι η Κοπεγχάγη έχει ένα άθλιο κλίμα- κρύο, άνεμος και βροχή. Οι Δανοί δεν είχαν την “κουλτούρα” των εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης. Χρειάστηκε να δουλέψουν πολύ σκληρά για να την κάνουν πράξη» προσθέτει.

ΝΤΟΥΣ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΑΣ!

Σε μια πόλη χωρίς αυτοκίνητα – όπως αυτή που μας προτείνει ο κ.Ντέιβιντ Σιμ- το κορυφαίο μέσο μεταφοράς είναι χωρίς αμφιβολία το ποδήλατο.Ωστόσο,πέρα από την αντικειμενική προϋπόθεση του δικτύου ποδηλατοδρόμων,η ενσωμάτωση του ποδηλάτου στην καθημερινότητά μας απαιτεί και αντίστοιχη αλλαγή στη νοοτροπία μας.
«Ορισμένες ευρωπαϊκές πόλεις,όπως το Παρίσι,έχουν εγκαταστήσει δημόσια ποδήλατα που χρησιμοποιούνται από το σπίτι ως το μετρό ή από τη στάση του λεωφορείου ως το γραφείο.Οχι μόνο διευκόλυναν τις κοντινές μετακινήσεις,αλλά έδωσαν στους κατοίκους ένα νέο πρωτότυπο μέσο για να ανακαλύψουν και να αγαπήσουν εκ νέου την πόλη τους» σχολιάζει ο κ.Σιμ.Τι γίνεται όμως με τους λιγότερο ευνοημένους που χρειάζεται να διασχίζουν δεκαπέντε ή είκοσι χιλιόμετρα την ημέρα για να φθάσουν στο γραφείο; «Και αυτοί θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν το ποδήλατο,γιατί ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες συχνά καταλήγει να είναι πιο γρήγορο από το αυτοκίνητο.Αλλωστε είναι εξαιρετική ευκαιρία για γυμναστική αντί να ξοδεύετε τον αντίστοιχο χρόνο σε ένα στατικό ποδήλατο ή στον ηλεκτρικό διάδρομο του γυμναστηρίου.Ορισμένες εταιρείες στην Ευρώπη μάλιστα δημιουργούν υποδομές ώστε οι εργαζόμενοι να κάνουν ντους μόλις φθάνουν στη δουλειά με το ποδήλατο!» καταλήγει.

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΤΑΪΜΣ ΣΚΟΥΕΡ

Στην πεζοδρομημένη Τάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης ξαποσταίνει ο αμερικανός ολυμπιονίκης Μάικλ Τζόνσον (σε πρώτο πλάνο), απολαμβάνοντας την παρέμβαση του γραφείου αστικού σχεδιασμού «Ghel Αrchitects», με διευθυντή τον αρχιτέκτονα κ. Ντέιβιντ Σιμ (κάτω δεξιά), ο οποίος επισημαίνει: «Ολοι μάς λένε “δεν είμαστε σαν τους Δανούς”! Οι Δανοί δεν είχαν την “κουλτούρα” των εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης. Χρειάστηκε να δουλέψουν πολύ σκληρά για να την κάνουν πράξη»
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ