Oμολογώ ότι δυσκολεύομαι να εντοπίσω την πατρότητα της ιδέας. Αιφνιδίως, πάντως, διάφοροι πολιτικοί διαφορετικών αποχρώσεων ανακάλυψαν ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο!
«Είμαστε σε πόλεμο!» προειδοποίησε ο Πρωθυπουργός την ΚΟ του ΠαΣοΚ, όταν τον ίδιο είχε προειδοποιήσει λίγο νωρίτερα η Αλέκα Παπαρήγα ότι «τώρα αρχίζει ο πραγματικός πόλεμος». Αν δεν απατώμαι, και των δύο είχε προηγηθεί ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης, ο οποίος (σε ένα από τα γνωστά ξεσπάσματά του) είχε αποφανθεί ότι «η χώρα πραγματικά αντιμετωπίζει έναν πόλεμο».
Στο μέτωπο τους ακολούθησαν και άλλοι – χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις… Διότι όταν λες ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο θα πρέπει τουλάχιστον να υποδείξεις τον εχθρό. Ποιος μας πολεμάει; Ποιον πολεμάμε; Και εναντίον ποίου καλούμαστε ακριβώς να πάρουμε τα όπλα; Διαφορετικά, κινδυνεύεις να κατηγορηθείς πως είτε δεν έχεις καταλάβει πού βρίσκεται η χώρα είτε δεν ξέρεις τι σημαίνει πόλεμος.
Αντε να καταλάβω την Παπαρήγα με την έννοια ότι έχει παλαιόθεν κηρύξει αμείλικτο πόλεμο στον καπιταλισμό, ασχέτως αν ο καπιταλισμός δεν δείχνει να πολυνοιάζεται. Αλλά οι υπόλοιποι; Τι έπαθαν ξαφνικά χρονιάρες μέρες και ζώστηκαν τις παλάσκες;
Μια εξήγηση είναι ότι η κυβέρνηση αναζητεί ένα άλλοθι που δικαιολογεί τις θυσίες. Οταν πέφτουν οι βόμβες και οι όλμοι, ποιος θα κάτσει να μετρήσει τους νεκρούς; Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει είναι η νίκη, όχι οι απώλειες.
Μακάρι να πρόκειται μόνο για μια τέτοια υπερβολή. Διότι στον πόλεμο συνήθως συμβαίνει και κάτι άλλο: επιβάλλεται αναστολή κριτικής.
Θέλω να ελπίζω ότι δεν έχουν κάτι τέτοιο στο μυαλό τους- παρ΄ όλο που ο αρμόδιος υπουργός απαίτησε «να είμαστε θετικοί στις κριτικές μας και στις απόψεις μας» και άλλοι βουλευτές αμφισβήτησαν τη νομιμότητα της κριτικής «εν καιρώ πολέμου». Και άκουσα ακόμη τον πρώην Πρόεδρο της Βουλής να αναπολεί τον πόλεμο του ΄40, όταν οι Ελληνες πολεμούσαν ενωμένοι διότι «τότε δεν είχαν ούτε τα κανάλιαούτε μια Βουλή στην οποία να αλληλογρονθοκοπούνται οι πάντες για τα πάντα και να μη βλέπει ο λαός μια αχτίδα ελπίδας και αισιοδοξίας».
Να του θυμίσω απλώς ότι το 1940 δεν υπήρχαν κανάλια ούτε Βουλή διότι είχαμε δικτατορία- του Μεταξά, αν έχει ακουστά… Και επειδή τώρα δεν έχουμε δικτατορία, η κυβέρνηση οφείλει να κυβερνάει και με κανάλια και με Βουλή και με κριτική και με αντιπολίτευση. Είτε του αρέσει είτε όχι. Είτε κάνει πόλεμο είτε δεν κάνει…jpretenteris@dolnet.gr
