Χρημάτισα πρόεδρος της Επιτροπής Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων υποθέτοντας ότι με την τιμή που μου έγινε από την πολιτεία θα αντικαθιστούσα το βραβείο που δεν θα λάβω ποτέ.Διαψεύστηκα φυσικά προσθέτοντας στην ανώνυμη κατακραυγή του σιναφιού- και συγχρόνως την επώνυμη κολακεία του- την αυταπάτη πως αν τυχόν στο μέλλον με βράβευαν δεν θα το δεχόμουν.

Ο Μπέρνχαρντ υπήρξε προνοητικότερος.Σάρωσε όλα τα βραβεία,πήρε τα λεφτά και επιπλέον ταπείνωσε τους βραβεύοντες με συντομότατους λόγους που είδαν πρόσφατα το φως από τον εκδοτικό οίκο της Εστίαςστο βιβλίο«Τα βραβεία μου»(μετάφραση Σπύρος Μοσκόβου).

«Οι λέξεις μολύνουν και αψηφούν,απαλείφουν και επιδεινώνουν,ντροπιάζουν και παραποιούν και σακατεύουν και θολώνουν και συσκοτίζουν μονάχα».Θα προσυπέγραφα αν ήμουν μεγάλος συγγραφέας.

Αλλά ακόμη έχω την ψευδαίσθηση ότι οι λέξεις σώζουν.