Στο εξωτερικό έχουν ήδη φροντίσει να εντάξουν κυρίως τους ποδοσφαιριστές στην ανώτατη φορολογική κλίμακα ως υψηλά αμειβόμενους επαγγελματίες. Στην Ολλανδία η φορολογία αγγίζει το 65%, στη Βρετανία το 50%, στη Γερμανία το 45%, στην Ιταλία το 42%, στη Γαλλία και εσχάτως στην Ισπανία το 40%, ενώ η Κύπρος παραμένει σε χαμηλά επίπεδα της τάξεως του 30%.
Και από την πλευρά των ομάδων όμως έχουν ήδη εντοπιστεί «παραθυράκια» προς αποφυγή της καταβολής υψηλού φόρου. Επί παραδείγματι στην Αγγλία πολλές είναι οι περιπτώσεις που το συμβόλαιο δεν υπογράφεται με τον παίκτη αλλά με μια υπεράκτια εταιρεία η οποία εδρεύει σε κάποιον φορολογικό παράδεισο, ενώ στην Ιταλία και στην Ισπανία οι ιδιαίτερα στενές σχέσεις μεταξύ ατζέντηδων και ομάδων ευνοούν τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι. Αντιθέτως, στην Ολλανδία αρχικά ναι μεν πληρώνεται ο «βαρύς» φόρος, ωστόσο μέσω ενός μεγάλου ποσού που παρακρατείται υπέρ του συνδικαλιστικού οργάνου ή της τοπικής κοινότητας προκύπτει μικρή φορολογική επιβάρυνση.
