Το μέλλον της ευρωπαϊκής γεωργίας οφείλει να απασχολεί όλο και περισσότερο τον αγροτικό κόσμο της ΕΕ, την κοινωνία και γενικότερα τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών. Αυτό συμβαίνει επειδή μια σειρά παραγόντων, μεταβλητών αλλά και εξελίξεων έχει δημιουργήσει ένα νέο περιβάλλον, καθοριστικό για την εξέλιξή της. Είναι αυτονόητο ότι το περιβάλλον αυτό επηρεάζει και θα συνεχίσει να επηρεάζει καθοριστικά και την ελληνική γεωργία.
Εστιάζοντας στην ΚΑΠ, για την οποία επιβάλλεται μια νέα μεταρρύθμιση ως το 2013, οι οποιεσδήποτε προβλέψεις για τη μελλοντική της πορεία δεν μπορούν να αγνοήσουν, πέραν του διεθνούς περιβάλλοντος στο οποίο καλείται να συνεχίσει τη λειτουργία της, την ιστορική της εξέλιξη αλλά και την κριτική την οποία ως σήμερα έχει υποστεί. Παράλληλα ο βαθμός στήριξής της από τα διάφορα κράτη-μέλη, όπου ο γεωργικός τομέας έχει διαφορετική βαρύτητα και σημασία, θα προσδιορίσει το νέο δημοσιονομικό της πλαίσιο. Τονίζεται ότι η εξάρτηση της ελληνικής γεωργίας από τις επιδοτήσεις της ΚΑΠ ανέρχεται σε 25%-30%, ενώ στις άλλες μεσογειακές χώρες δεν ξεπερνά το 10%-15%.
Η παντελής έλλειψη οράματος και σχεδιασμού νέων πολιτικών, όπως και η έλλειψη ριζικού ανασχεδιασμού δομών κατά την άσκηση αγροτικής πολιτικής από την κυβέρνηση της ΝΔ, συνέβαλαν στη διαμόρφωση ενός τομέα απαξιωμένου, αναχρονιστικού και μη ανταγωνιστικού. Από την άλλη πλευρά, η απροθυμία του ελληνικού αγροτικού κόσμου να αναζητήσει και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και να αναμορφώσει και να διευρύνει την επιχειρηματική διάσταση των δραστηριοτήτων του σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, καθώς και η ανάγκη μεγιστοποίησης της παραγωγής δημόσιων αγαθών, οδηγούν σήμερα την ελληνική γεωργία σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση εν όψει της επικείμενης νέας μεταρρύθμισης της ΚΑΠ.
Η μετά το 2013 εποχή δεν μπορεί να είναι ίδια με το σήμερα. Στην παρούσα συγκυρία η χώρα μας καλείται στον γεωργικό τομέα να αναζητήσει τάχιστα έναν νέο σχεδιασμό που θα δίνει νέα προοπτική και βιωσιμότητα, κάνοντας πιο ρεαλιστικές τις ως σήμερα προσδοκίες παροχών και στήριξης από τους μηχανισμούς της ΚΑΠ. Χρειάζεται η χάραξη μιας στρατηγικής η οποία, πέραν του εθνικού σχεδιασμού, θα προετοιμάσει το διεκδικητικό πλαίσιο για μια νέα διαπραγμάτευση η οποία ουσιαστικά έχει ήδη αρχίσει για τη μετά το 2013 ΚΑΠ.
Στην προσπάθεια αυτή οφείλουν να συστρατευθούν όλοι οι κοινωνικοί εταίροι, αλλά βεβαίως το μεγαλύτερο βάρος ανήκει στην κυβέρνηση.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο και ως εκ τούτου δεν μπορούν να δικαιολογηθούν αναβολές, απειρίες και ερασιτεχνισμοί αλλά ούτε και η επανάληψη επιλογών και πρακτικών που οδήγησαν σε επώδυνα για τον αγροτικό κόσμο και το εθνικό συμφέρον αποτελέσματα.
Ο κ. Γ. Δρυς είναι πρώην υπουργός Γεωργίας.
