O Τζον Μάλκοβιτς δεν είναι όπως τον φαντάζεται κανείς, αναλογιζόμενος τους ρόλους και τις ταινίες του. Πιο γερασμένος (57 ετών), πιο κουρασμένος, λίγο βαρύς, άκεφος και με κάπως μπλαζέ ύφος εμφανίστηκε προχθές το βράδυ στην Αθήνα, εν όψει των παραστάσεων του έργου «Κολασμένη κωμωδία- Οι εξομολογήσεις ενός κατά συρροήν δολοφόνου».

Το έργο του Μίκαελ Στούρμινγκερ , ενταγμένο στο φεστιβάλ «Θέατρο πέρα από τα όρια» που διοργανώνει η Αττική Πολιτιστική, αποτελείται από σειρά μονολόγων οι οποίοι εναλλάσσονται με μουσικά μέρη- ερμηνεύει η Ορχήστρα της Ακαδημίας της Βιέννης και δύο σοπράνο. Ο Μάλκοβιτς υποδύεται τον Τζακ Ουντερβέγκερ, έναν συγγραφέα, δημοσιογράφο, γυναικοκατακτητή και αγαπημένο της βιεννέζικης ελίτ ο οποίος κατηγορήθηκε ότι διέπραξε σειρά δολοφονιών.

Στη συνάντηση με τους δημοσιογράφους, χθες το μεσημέρι στον ένατο όροφο του ξενοδοχείου Ιntercontinental, ο αμερικανός ηθοποιός φορούσε ανοιχτόχρωμο μπεζ κοστούμι και κοκκινωπό πουκάμισο, τα οποία τόνιζαν το λευκό δέρμα και τα γκρίζα, πλέον (και λίγα), μαλλιά του. Το μόνο που ίσως έδειχνε να απολαμβάνει ήταν η θέα από τα παράθυρα και ο ήλιος. Τίποτε πάνω του δεν θύμιζε τον Βαλμόν των «Επικίνδυνων σχέσεων». Ισως επειδή και ο ίδιος τον έχει πια ξεχάσει…

Τι είπε στους δημοσιογράφους
4 «Δεν είμαι στο μυαλό κανενός χαρακτήρα. Ολα είναι μυθοπλασία και για μένα κάθε ρόλος είναι όπως όλοι οι άλλοι».

4 «Εχω βαρεθεί να με ρωτούν για τη σχέση μου με το “κακό” – αν το επέλεξα ή με επέλεξε. Είμαι πολύ γέρος για να απαντώ. Και κάνω πολλά άλλα πράγματα».

4 «Θέατρο και κινηματογράφος δεν είναι ούτε καν συγγενείς,δεν συγκρίνονται.Σε μια ταινία νιώθεις σαν να ανεβάζεις έναν ογκόλιθο στην κορυφή ενός βουνού.Σε μια παράσταση νιώθεις σαν να βρίσκεσαι μέσα σε ένα τρένο που τρέχει για να αποδράσει.Μου αρέσουν και τα δύο».

4 «Πώς να φοβηθείς κάτι που έρχεται; Πώς να φοβηθείς τον χρόνο; Αλλωστε είμαι τόσο γεμάτοςπου δεν προλαβαίνω ούτε να το σκεφτώ».

4 «Δεν ξέρω αν ο θάνατος είναι αξία.Ρωτήστε με όταν θα είμαι νεκρός. Ισως τότε να μπορώ να σας πω περισσότερα».

4 «Το έργο που παρουσιάζουμε στην Αθήναθα έλεγα ότι μοιάζει με ιστιοσανίδα:θέλεις να αρπάξεις το κύμα,αλλά δεν είσαι εσύ που το δημιουργείς. Ελπίζω όμως να τρέξω».

4 «Εχω έρθει στην Αθήνα δυο- τρεις φορές, αλλά η τελευταία ήταν πριν από 25 χρόνια. Εχω πάει στη Σύμη, αλλά δεν μπορώ να πω ότι ξέρω τη χώρα σας.Ούτε έχω χρόνο για διακοπές».

4 «Η οικονομική κρίση δεν με έχει αγγίξει προσωπικά. Αλλωστε πριν από λίγα χρόνια έχασα πολλά από τα χρήματα που είχα μαζέψει.Εχω όμως τη δουλειά μου και δεν φοβάμαι.Οσο για την Ελλάδα, θα τα καταφέρει. Εχει περάσει και άλλες κρίσεις στο παρελθόν».