Τα σκάνδαλα όντως μεταφέρουν νοσηρότητα στον δημόσιο βίο. Από τη φύση τους ξυπνούν τα χειρότερα των ενστίκτων, παρασέρνουν την κοινή γνώμη, δημιουργούν κλίμα εύκολης καταδίκης και ατμόσφαιρα απόλυτης καχυποψίας, που μαζί με τα ξερά καίει και τα χλωρά.
Ακόμη και η περιγραφή των σκανδάλων, στις περισσότερες των περιπτώσεων, είναι αντιαισθητική, συνήθως προσφέρει ευκαιρίες εκμετάλλευσης σε κύκλους σκοτεινούς, που μόνο για την πίστη τους στους δημοκρατικούς θεσμούς δεν διακρίνονται. Εχει πληγωθεί πάμπολλες φορές η χώρα από τα σκάνδαλα και το κλίμα που μεταφέρουν.
Κατά καιρούς, από την υπερπροβολή τους αναδείχθηκαν υπεραπλουστευτικά συνθήματα, όπως το ιστορικό «Κάτω οι κλέφτες» που εκστομίστηκε το 1929, για να πληγώσει τη «χρυσή» κατά τους ιστορικούς τετραετία Βενιζέλου 1928- 1932 και να προσφέρει κρίσιμη ύλη για την επικράτηση λίγα χρόνια αργότερα της δικτατορίας του Μεταξά. Στα χρόνια της «Αποστασίας» επίσης, όταν πρωτακούστηκε το δημοφιλές και πάλι σύνθημα «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», η κατάληξη δεν ήταν η καλύτερη. Η στρατιωτική δικτατορία του 1967 στηρίχτηκε ακριβώς στην επικράτηση ενός νοσηρού κλίματος σκανδάλων και αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, σε μια ατμόσφαιρα παρακμής και γενικευμένης φθοράς. Είναι αυτή μια γενική επιφύλαξη. Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει άλλοθι για την αθώωση ή την απαλλαγή των υπευθύνων της διαφθοράς και της προώθησης πολιτικών πράξεων και αποφάσεων, που επί σκοπώ και αποδεδειγμένα, ζημίωσαν τη χώρα και πλήγωσαν το περί δικαίου αίσθημα. Είναι αλήθεια ότι τα προηγούμενα χρόνια αρκετοί πολιτικοί υπερέβησαν τα εσκαμμένα, πρόδωσαν τον όρκο τους και φρόντισαν μόνο το τομάρι τους. Φαίνονται αυτοί, ο λαός τους γνωρίζει και τους ξεχωρίζει.
Αρκετούς τους έχει ήδη καταδικάσει στην απόλυτη περιφρόνηση, σε πολιτική και κοινωνική απομόνωση.
Ορισμένοι δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο και άλλοι χρειάζονται στρατιές φρουρών για να μετακινηθούν. Υπάρχουν ωστόσο πράξεις κραυγαλέες που χρειάζονται πλήρη αποκάλυψη και παραδειγματική τιμωρία. Το σκάνδαλο των ομολόγων, αυτή η οργανωμένη κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων από διεθνείς τράπεζες, κυβερνητικούς παράγοντες και διοικητικά στελέχη, δεν μπορεί να μείνει αδιερεύνητο και ατιμώρητο. Η κλοπή επίσης των κρατικών νοσοκομείων δεν μπορεί να ξεχαστεί. Οσοι έπαιξαν με την υγεία του ελληνικού λαού και με τον κόπο των ασφαλισμένων πρέπει να αποδοθούν στην κοινωνία και να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Οπως και η βεβαιωμένη φοροκλοπή από λαθρέμπορους και μη δεν γίνεται να μείνει στο απυρόβλητο.
Είναι αυτές κραυγαλέες περιπτώσεις, με τις οποίες συνδέεται το σημερινό πρόβλημα της χώρας. Ξεπερνούν κατά πολύ το Βατοπαίδι ή άλλες μικρότερες μηχανές κοπής χρήματος. Είναι το βάρος τους μέγα και η συμμετοχή τους στην παραγωγή των ελλειμμάτων και των ασήκωτων χρεών μοναδική. Λόγοι πολιτικοί, οικονομικοί και πολιτικού συμβολισμού επιβάλλουν την αποκάλυψή τους.
