Τι να τις κάνεις τις οικονομικές σπουδές αν δεν ξέρεις πόκερ;
Στη Γουόλ Στριτ πάντως οι κυνηγοί ταλέντων ενθουσιάζονται περισσότερο με έναν καλό παίκτη του πόκερ παρά με έναν απόφοιτο οικονομικού πανεπιστημίου. Ο Κρις Φάργκις είχε κληθεί πριν από λίγο καιρό για συνέντευξη από μια νέα χρηματιστηριακή εταιρεία της Γουόλ Στριτ, την Τoro Τrading. Οι πιθανότητες να προσληφθεί ήταν ελάχιστες, καθώς ο 30χρονος υποψήφιος όχι μόνο δεν είχε σχετική προϋπηρεσία, αλλά ούτε πτυχίο οικονομικών σπουδών. Η συνέντευξη τελείωσε και ο Φάργκις σηκώθηκε να φύγει απογοητευμένος. «Τι θα λέγατε για μια παρτίδα πόκερ;» άκουσε με έκπληξη να τον ρωτά ένας από τους μελλοντικούς του εργοδότες. Τελικά, τα έξι χρόνια «προϋπηρεσίας» στις διαδικτυακές αίθουσες πόκερ μέτρησαν περισσότερο από τις ακαδημαϊκές γνώσεις του υποψηφίου, ο οποίος προσελήφθη σε μια από τις πλέον ακριβοπληρωμένες θέσεις, στο τμήμα των stock options.
«Αν δεν ξέρεις πόκερ είναι σαν μη διαβάζεις τη “Wall Street Journal”» λέει με έμφαση στους «Τimes» του Λος Αντζελες ο Ντάνον Ρόμπινσον. Ο ίδιος εργάζεται χρόνια για την Τoro Τrading και τονίζει ότι τα σημαντικότερα προσόντα ενός trader είναι τα «ατσάλινα» νεύρα, η καλή απομνημόνευση αριθμών και ασφαλώς η ευστροφία. Ακριβώς ό,τι χρειάζεται κάποιος για να κερδίσει στο πόκερ. Βέβαια όσο χρήσιμο κι αν είναι για έναν παίκτη πόκερ να είναι αριθμομνήμων το μεγαλύτερο ατού είναι να ξέρει να μπλοφάρει. Αυτό το ξέρουν καλά οι παροικούντες τη Γουόλ Στριτ, αλλά και το Σίτι του Λονδίνου. Και ασφαλώς το εκτιμούν δεόντως. «Προσπαθούμε να μεταδώσουμε στους ανθρώπους μας την ικανότητα να λαμβάνουν σωστές αποφάσεις υπό καθεστώς αβεβαιότητας.
Δεν πρόκειται για μπλοφάρισμα με την κλασική έννοια,είναι πραγματική επιστήμη» διευκρινίζει ο υπεύθυνος εκπαίδευσης της αμερικανικής χρηματιστηριακής Τoro.
«Απαιτείται ωριμότητα,αλλά και ικανότητα να ρισκάρεις» συμβουλεύει τους υποψήφιους χρηματιστές ο διαχειριστής ενός αμερικανικού hedge fund, ο Ααρον Μπράουν. « Αυτές τις δεξιότητες δύσκολα τις αποκτά κάποιος αν δεν έχει βάλει ποτέ στη ζωή του χρήματα πάνω στο τραπέζι» επισημαίνει ο ίδιος, που έχει γράψει άλλωστε για την τζογαδόρικη όψη της Γουόλ Στριτ στο βιβλίο του «Τhe Ρoker face of Wall Street».
Μ ια άλλη χρηματιστηριακή, η Susquehanna Ιnternational Group, έχει εντάξει το πόκερ στο βασικό πρόγραμμα εκπαίδευσης από το οποίο περνούν υποχρεωτικά οι υπάλληλοι, ενώ σε εβδομαδιαία βάση οι 1.500
εργαζόμενοι μαζεύονται για να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους στο πόκερ.
Στην πραγματικότητα τα επτά εκατομμύρια παικτών που συμμετέχουν σε διαδικτυακές παρτίδες πόκερ συνιστούν μια ανεξάντλητη πηγή εύρεσης «ταλαντούχων» στελεχών για τις αμερικανικές- και όχι μόνο- χρηματιστηριακές εταιρείες. Η ειρωνεία είναι ότι ακριβώς αυτές οι ριψοκίνδυνες συμπεριφορές της Γουόλ Στριτ βρίσκονται τους τελευταίους μήνες στο επίκεντρο της κριτικής του Μπαράκ Ομπάμα προς τον χρηματοπιστωτικό κλάδο. Και είναι αλήθεια ότι όσοι παίζουν πόκερ για να κερδίσουν και όχι απλώς για διασκέδαση δεν αγαπούν το συντηρητικό παίξιμο. Οπως ακριβώς έκαναν οι «παίκτες» της Lehman Βrothers και των άλλων επενδυτικών τραπεζών μέχρι το «κραχ» του 2008.
Τ ο ζήτημα λοιπόν είναι αν οι χρηματιστές μπορούν (και βεβαίως αν πραγματικά θέλουν) να αποβάλουν την τζογαδόρικη φύση που κρύβουν μέσα τους. Αυτό είναι μάλλον απίθανο και δεν το κρύβουν. Αλλωστε τόσο στο πόκερ όσο και στο χρηματιστήριο μετρά εξίσου η ικανότητα να ρεφάρεις, δηλαδή να ξαναμπαίνεις στο παιχνίδι όταν έχεις χάσει πολλά. Οπως συμβαίνει σήμερα με τις τράπεζες. Η παραδοχή ενός υψηλόβαθμου στελέχους της Group Οne Τrading του Σικάγο είναι εξόχως αποκαλυπτική. Οταν ρωτώ έναν υποψήφιο, λέει ο διευθυντής προσωπικού της αμερικανικής χρηματιστηριακής Ντέιβ Σέντμαν, «πόσο καιρό σας πήρε να ξαναπαίξετε μετά τη μεγαλύτερη χασούρα» αυτό που περιμένω να μου απαντήσουν είναι «έπαιξα την επόμενη κιόλας μέρα,αυτά έχει το παιχνίδι».
