Η (παρεξηγημένη) κυρίαρχη αντίληψη για τις μαζορέτες στη χώρα μας αντιστοιχεί στην καλύτερη περίπτωση σε χαριτωμένες παρουσίες που ομορφαίνουν το ημίχρονο χορεύοντας μετά μουσικής και στη χειρότερη σε… σύμβολα του σεξ, ιδιαίτερα δημοφιλή ακόμη και στη βιομηχανία του πορνό. Ωστόσο οι μαζορέτες απέχουν πολύ από την εικόνα που τα μέσα ενημέρωσης συστηματικά τους προσδίδουν. Στην πραγματικότητα είναι αθλήτριες (και αθλητές, μια και στα κολέγια των ΗΠΑ το 50% των cheerleaders είναι άνδρες) που προπονούνται με μεθοδικότητα, ασκούνται σε καθημερινή βάση και διαγωνίζονται σε εθνικά και διεθνή πρωταθλήματα εκπροσωπώντας τη χώρα τους.
Στο πλαίσιο της προώθησης του cheerleading ως αθλήματος διοργανώνεται στις 15 και 16 Μαΐου διήμερο φεστιβάλ για μαζορέτες όλων των ηλικιών και όλων των επιπέδων. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί και ειδική οντισιόν για την επιλογή των νέων μελών που θα προστεθούν στην εθνική ομάδα, τις περίφημες «Greek Drops», οι οποίες θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Cheerleading στο Παρίσι τον Σεπτέμβριο. Παράλληλα, για κορίτσια «Στόχος μας είναι να εξοικειωθεί κάτω των 18 ετών θα πραγματοποιηθεί επιλογή μαθητριών που επιθυμούν να ενταχθούν στις «Αμαζόνες», δηλαδή στις παιδικές Ακαδημίες Cheerleading της εθνικής ομάδας. Το εν λόγω διήμερο άλλωστε θα λειτουργήσει και ως προκαταρκτική διοργάνωση για το 1ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Cheerleading που θα πραγματοποιηθεί μετά τον Σεπτέμβριο με συμμετοχή ομάδων από όλη την Ελλάδα.
η ελληνική κοινωνία με το cheerleading και να γίνει αντιληπτό ότι πρόκειται για ένα άθλημα που απαιτεί σοβαρότητα και μεθοδικότητα στην εκμάθηση, όπως και όλα τα άλλα. Στην Ελλάδα υπάρχουν χορεύτριες με πολύ μεγάλες δυνατότητες, οι οποίες αφήνουν ανεκμετάλλευτο το ταλέντο τους επειδή δεν έχουν επαρκή ενημέρωση για τις προοπτικές του cheerleading» σχολιάζει μιλώντας στο «Βήμα» η κυρία Ευαγγελία Κρητικού, προπονήτρια και χορογράφος για τις μαζορέτες της Εθνικής Ελλάδος και του Ολυμπιακού. Μάλιστα, μέσω σκληρής προπόνησης η ελληνική ομάδα έχει πάρει την ανιούσα τα τελευταία χρόνια και το 2009 κατέλαβε την πέμπτη θέση στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Cheerleading του Παρισιού.
«Το cheerleading απαιτεί πολύωρες προπονήσεις και πρόβες, ωστόσο το αποτέλεσμα μας αποζημιώνει όταν βλέπουμε τον κόσμο να μας επευφημεί και νιώθουμε ότι έχουμε συμβάλει στην εμψύχωση της εθνικής ομάδας» σχολιάζει η Αλκηστη Γουναρίδη, μαζορέτα της εθνικής ομάδας. «Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι ο κόσμος δεν μας αντιμετωπίζει ως αθλήτριες, αλλά πιο “επιφανειακά”, σαν να κάνουμε ένα χόμπι» προσθέτει. Ωστόσο η χορευτική παιδεία της Αλκηστης είναι κάθε άλλο παρά επιφανειακή: ξεκίνησε μαθήματα κλασικού μπαλέτου από τριών χρόνων και στα 18 της άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με το μπαλέτο, παράλληλα με τις σπουδές της στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου. Τότε έμαθε ότι η εθνική ομάδα διενεργούσε οντισιόν για μαζορέτες, οπότε αποφάσισε να διαγωνισθεί και επελέγη ως βασικό μέλος της ομάδας.
«Στοπ στα στερεότυπα της εξωτερικής εμφάνισης»
Η στερεοτυπική εικόνα της «μαζορέτας-συμβόλου του σεξ» αποτελεί ίσως τον βασικότερο λόγο για τον οποίο το cheerleading δεν εξαπλώνεται ως άθλημα ανάμεσα στις νεαρές ηλικίες. «Οι Ελληνες βλέπουν τις επαγγελματίες μαζορέτες να χορεύουν στα γήπεδα και πιστεύουν ότι το cheerleading περιορίζεται μόνο σε αυτό το επίπεδο.Ταυτίζουν το cheerleading με ένα σέξι σώμα και αποκλείουν όλες τις άλλες διαστάσεις του: το ομαδικό πνεύμα, την άσκηση με μουσική, την εξοικείωση με τον ρυθμό, την αρμονική εκγύμναση του σώματος» σχολιάζει η κυρία Κρητικού. Η εν λόγω νοοτροπία μεταφρασμένη σε όρους ποδοσφαίρου θα αντιστοιχούσε σε κάποιον που παρακολουθεί το Μουντιάλ και αποφαίνεται ότι οι «φυσιολογικοί» άνθρωποι δεν μπορούν να παίξουν ποδόσφαιρο. «Αντιθέτως στο εξωτερικό έχω παρακολουθήσει εθνικά σχολικά πρωταθλήματα cheerleading με εκατοντάδες κοριτσάκια όλων των σωματικών διαπλάσεων» αναφέρει η κυρία Κρητικού. «Μόνο τότε μπορεί να εισαχθεί το cheerleading στον σχολικό αθλητισμό, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό, αν η κοινωνία αποσυνδέσει τη μαζορέτα από τα επιφανειακά πρότυπα των περιοδικών και αντιληφθεί ότι κάθε παιδί που επιθυμεί να συμμετάσχειμπορεί να το κάνει.Το cheerleading είναι κατάλληλο για όλα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια» καταλήγει η κυρία Κρητικού.
«Ξεκίνησα να προπονούμαι στα 11»
«Ξεκίνησα να προπονούμαι στο αγωνιστικό αερόμπικ ήδη από την ηλικία των 11 χρόνων. Είχαμε επενδύσει σε αυτό, διότι έμοιαζε αρκετά με το cheerleading και εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ακόμη ομάδες με μαζορέτες στην Ελλάδα» αναφέρει η κυρία Αννα Γιουντένκο, μέλος της εθνικής ομάδας cheerleading. Επειτα από προπονήσεις πέντε χρόνων η προπονήτρια ρώτησε μια ημέρα τα κορίτσια: «Τι ομάδα είστε;» και όλες έτυχε να απαντήσουν «Ολυμπιακός».
«Ωραία, λοιπόν, θα χορέψετε για τον Ολυμπιακό!» αποφάνθηκε η προπονήτρια και κάπως έτσι υλοποιήθηκε η πρώτη επίσημη παράσταση για τις μαζορέτες του Ολυμπιακού. «Είχαμε ξαναχορέψει μπροστά σε κοινό, όμως εκείνη η πρώτη παρουσίαση ως μαζορέτες ήταν τελείως διαφορετική εμπειρία. Είναι υπέροχο να χορεύεις μπροστά σε τόσο πολλούς φιλάθλους και να προσπαθείς να τους εμψυχώσεις» θυμάται.
